Sevgili Bahar Çiçeği (Tamamlandı)

34. Bölüm

Yeni bölümden hepinize selamlarr💙 Oy ve yorumlarınızı bekler, keyifli okumalar dilerim 😊

Bölüm şarkısı: Raviş-Güzel Kadın

U T K U

Bahar Demirbaş kesinlikle tanıdığım en cesur kadındı. Hiç korkmadan evime gelip duygularını açmaya çekinmeyecek kadar da gözükaraydı üstelik. Ona dair keşfettiğim her ayrıntıyla beraber daha fazla hayran oluyordum. Daha aşık. Fazlasının mümkün olmadığına inandığım bir anda bana bakıyordu ve bir anda her şeyi mümkün kılıyordu.

Griye çalan parlak mavi gözlerinin beni ikna edemeyeceği hiçbir şey yoktu. Yalnızca bakması yeterliydi.

Ve artık hislerimin karşılıklı olduğuna neredeyse emindim. Bahar'la bir araya geldiğimizde birbirimize çekiliyorduk. Bu bana çok olağan geliyordu. Sanki Bahar uzunca bir süredir hayatımdaymış gibi hissediyordum. Bu kadar kısa süre içerisinde hislerimin bu seviyeye gelmiş olması biraz korkutucuydu aslında. Yalnızca birkaç aydır tanıdığım bir kadına karşı nasıl bu kadar devasa hisler besleyebildiğimi pek anlayamıyordum. Bu daha önce deneyimlediğim hiçbir şeye benzemiyordu. Bahar ezbere bildiğimi düşündüğüm ne varsa ters yüz ediyordu.

Kendimi bazen geçmişi sorgularken buluyordum. Dört yıl kadar önce Aslı ile ilk karşılaşmamızdan ayrıldığımız zamana kadar olanları düşünürken... Aslı çok aklı başında ve sakin mizaçlı bir kadındı. Birbirimize çok benziyorduk. İkimizde temkinli insanlar olduğumuzdan hislerimizi itiraf etmemiz çok uzun sürmüştü. İlişkimiz oturup sakince sohbet ettiğimiz anlardan oluşuyordu ve bunu seviyordum. Aslı tahmin edilebilir bir kadındı ve bu durum kendimi güvende hissettiriyordu. Bütün bu olumlu ve benzer özelliklere rağmen terk edilmiştim.

İki satır açıklama içeren bir mektupla...

Bir yerlerde yanlış bir şeyler olmalıydı ancak Aslı'yla konuşma şansım olmadığından bunu hiçbir zaman öğrenememiştim. Oysa öğrenmeyi çok istiyordum. Öğrenmeyi ve eğer bir hatam varsa şimdi aynı hayatı yeniden yapmamayı.

Keşfettiğim başka bir şeyse Aslı'yla aramızda büyük bir çekim ve tutku olmadığıydı. Oysa Bahar'ı yalnızca düşünmek bile vücudumda kontrol edemediğim değişimlere neden oluyordu. Gördüğüm anda ona koşmak istiyordum. O güzel kokusuna bulanmak, tenini öpmek, ellerimi saçlarının arasında dolaştırmak... Daha önce dokunuşunu bu kadar arzuladığım bir kadın olmamıştı. Ve Bahar'ın tahmin edilemez tarafı içimdeki bu çözemediğim ateşi körüklüyordu. İlkel bir mağara adamına dönüşmemek için büyük bir savaş veriyordum. Bütün bu dengesiz ve kuvvetli duygularım şimdi beni küçük bir çocuk gibi kaçmaya teşvik ediyordu. Çünkü Bahar'ın bana karşı hisleri olduğuna emin olsam da seviyesini bilmiyordum ve bu beni ölesiye korkutuyordu.

"Sana çok aşığım." desem bana güler miydi? Ya da onun gözünü çok korkutur muydum? Bu soruların cevabı belirsizdi ve bu benim alışık olduğum bir şey değildi. Her şeye rağmen aşktan kaçmayacaktım. Yine de kontrolümün tamamen dışında oluşum beni bazen dehşete düşürebiliyordu. Bütün bu sorgulamaların sonucundaysa vardığım karar şuydu: Bahar her şeye değerdi. Tüm endişe ve korkularımın üzerinde bir büyüsü vardı ve ben onun peşinde sırra kadem basmaya gönüllüydüm.

Küçük gezimizle ilgili her şey hazırdı. Bahar'ı Assos'a götürmeye karar vermiştim. Mitolojiyi bu kadar seven bir insan için keyifli bir gezi olacağını umuyordum. Daha önce kısa bir süre ziyaret etme şansı yakaladığımda doğasına ve denizine bayılmıştım. Antik iskelede bulunan bir otelde ikimiz için iki oda hazırdı. Hatta Bahar'ın odası kendi adını taşıyordu. Artemis. Assos'ta bir antik kent mevcuttu, Bahar'ın oradaki Athena Tapınağı'na ve manzarasına bayılacağına emindim. Dersime iyi çalışmıştım, Bahar kendisini özel hissetmeliydi. Bende uyandırdığı eşsiz duyguları ona anlatabilmek ve gösterebilmek istiyordum. Herkesten uzakta baş başa iki gün benim için oldukça iyi bir fırsattı. Aklıma takılan bazı soruların cevaplarına da ihtiyacım vardı. Bahar'ın hakkımda bu kadar fazla ayrıntı biliyor olması tuhaftı mesela.

Ve canımı sıkan Orion meselesi vardı. Kolundaki dövmenin ardında saklı olabilecek büyük bir aşk hikayesinden korkuyordum. Bahar'ın çok sevdiği ve unutamadığı birisi olabilir miydi? Eski bir yara. Böyle bir gerçekle baş edebilir miydim hiç bilemiyordum. Başka birini çok sevmiş olmasının yalnızca ihtimali bile ruhumu acıtıyordu. Bahar'ın beni mahvedebilme şansı vardı, kalbimin iyiliği tamamen onun insafına kalmıştı. Kendi ellerimle ona kalbimi emanet edecektim. Hoş, kendi ellerimle vermeyecek olsam bile kalbim çoktan ona ait hale gelmiş, tıka basa Bahar'la dolmuştu. Peki, aşkta aynı yerde değilsek ne yapabilirdim? Sabırla beni sevmesini bekleyebilecek miyim? Kendimi sabırlı bir adam sanırdım ama Bahar'ın beni çok sevmesi için sabırsızlanma olasılığım yüksekti.

Geziden bir gün önce evde kendime küçük bir bavul hazırlıyordum. Bahar'la birlikte bu bile değişmişti, artık daha rahat kıyafetler tercih ediyordum. Beni yalnızca gördüğü takım elbiselerden ibaret sanmasın istiyordum, Umut'un ya da başkalarının iddia ettiği kadar sıkıcı bir adam değildim. Normalde asla takılmayacağım bu konu söz konusu Bahar'ın renkli enerjisi olunca beni endişelendiriyordu çünkü onu soldurmak istemiyordum. Sevildikçe çiçek açmasını izlemeliydim.

Bavulu hazırlamaya bitirdiğim sıralarda yeniden zilin çalmasıyla kalbimin hızlanmasına engel olamadım. Bahar yeniden ziyaretime gelmiş olabilirdi sonuçta. Artık evimi bilen az sayıda insandan biriydi. Bu ihtimal beni heyecanlandırmış olsa da gelen kişi adresimi bilen başka biriydi: Kuzenim Barış. Barış adresimi bilse de evime sıkça misafir olan birisi değildi o yüzden bu ani ziyaretine şaşırmıştım.

"Barış hoşgeldin, girsene içeri." diyerek başımla salonu işaret ettim. "Misafir beklemiyordum, şaşırdım."

"Abi benim seninle konuşmam gerekiyordu. Bahar'la ilgili."

"Seni dinliyorum Barış." dedim merakla.

"Bahar'a karşı neler hissettiğini bilmiyorum," diyerek konuya girdi. "Aslında iki kişi arasına girmekten de hiç hoşlanmam. Normalde bu meseleye karışmazdım ama söz konusu Bahar olunca." Derin bir nefes aldıktan sonra konuşmaya devam etti.

"Bahar'la biz birlikte büyüdük. En zor zamanlarımda o ve ailesi hep yanımda oldu. Bu kadar sorun arasında aile olarak bildiğim tek şey onlar. Bahar eşsiz bir insandır, kocaman bir kalbi var. Koşulsuzca kocaman sarıp sever insanları." Yine duraksadı, söyleyeceği her neyse onu zorladığı belliydi.

"Gücüm yettiğince onun kalbinin kırılmasına engel oldum. Etrafında dolanan çok erkeği dövmüşlüğüm var."

"Çok iyi yapmışsın." dedim gülerek.

"İşte," dedi. "Sen kuzenim ve abimsin. Seni sever ve sayarım. Ama söz konusu Bahar olduğunda... Abi eğer onun kalbini kırma ya da üzme ihtimalin varsa hemen şimdi vazgeç. Yoksa bir seçim yapmak zorunda kalırsam Bahar'ı seçerim ve karşında seni dövmek zorunda kalan bir adam bulursan şaşırma." Artık ikimizde gülmüyorduk.

"Ben sadece açıkça konuşmak istedim. Bahar hassastır ama sırf üzülecek diye de yaşaması gereken şeylerden onu alıkoyacak değilim. Peki, sen yeterince seviyor musun Bahar'ı? Onu üzmeyeceğine bana söz verebilir misin?"

"Barış, beni tanırsın çok romantik bir adam olduğum söylenemez. Ancak Bahar'ı tanıdığımdan bu yana bir şeyler değişti. Çok değişti," dedim ciddi bir ses tonuyla. "Nasıl olduğunu hiç anlayamadım ama Bahar'a aşık oldum. Daha önce tecrübe etmediğim bir biçimde. Başımıza neler gelir bunu şimdiden bilemem ama onu mutlu etmekten başka bir arzum yok. Onu bilerek ve isteyerek üzemem."

"Umut'u anlayamadığım gibi seni de anlamıyorum abi. Ama mutlu olmanızı çok isterim."

"Bende aşık olana kadar hiç anlayamamıştım," dedim gülerek. "Hiç yapmam dediği şeyleri yaparken buluyormuş insan. Sevdiği insan her şeyin üstünde oluyor Barış. O ve iyiliği. Belki bir gün aşık olursan sen de anlarsın."

"Ben hiç almayayım. Sağol."

"Bahar'ı tanımadan önce sorsan bende aynen böyle söylerdim. Şimdiyse onu tanımadığım bir zaman dilimini hayal bile edemiyorum."

Öyleydi gerçekten. Bir kadın bir anda hayatımın orta yerine düşerek en önemli gündem meselem haline gelmişti. Ve bu durum neye sebep olursa olsun her zaman Bahar'ı tanıdığım için kendimi şanslı hissedecekmişim gibi geliyordu. O yüzden de yola çıkarken hiç tereddüte düşmedim. Beni tamamen değiştirecek bir gezi olduğunu biliyordum. Kalbim bir kadına yuva olacaktı ve bunun için sabırsızlanıyordum.

Bunun sebebi Bahar ve bende uyandırdığı aşktı. Daha önce yaşadığım hiçbir şeye benzemeyen.