Sevgili Bahar Çiçeği (Tamamlandı)

46. Bölüm

Bugün telefona erişimim olmadığından bölüm biraz gecikti. Kusura bakmayın lütfen. Oy ve yorumlarınızı bekler, keyifli okumalar dilerim.

U T K U

Bahar'ı kaybetmekten ölesiye korkuyordum.

Ve böyle büyük bir korkunun insana yaptıramayacağı hiçbir şey yoktu. Bahar'dan gizli eski sevgilimle bile görüşmüştüm. Yine de Orion'a yazılan mektupları okuduğumdan beri içine düştüğüm bu saçma korkunun Bahar'ı kaybetmeme yol açacak olaylar silsilesini başlatacağını tahmin edemezdim.

Telefonuma isimsiz gelen mesajı gördükten sonra Orion'un kimliğini öğrenme arzum ağır bastığından buluşma yerine gitmeye karar vermiştim. Yapmam gerekenin Bahar'ın yanına gitmek olduğunu bilmeme rağmen ona bir işimin çıktığını söyleyen bir mesaj atıp aramalarını görmezden gelmeyi başarmıştım. Oysa yanına gidip ona sımsıkı sarılsaydım ferah çiçek kokusunu alır almaz iyi olacaktım.

Gece boyu yatakta dönüp durduktan sonra uyuyamayacağıma ikna olmuştum. Sabah erkenden duşa girip anonim mesajın belirttiği adrese doğru yola koyulurken zihnim darmadağınıktı. Bahar'ın çok sevdiği eski sevgilisiyle tanışma fikri kendimi kötü hissettiriyordu. Peki, öyleyse neden bunu kabul etmiştim? Artemis'in Orion'unu görmek bana ne kazandıracaktı? Yalnızca daha fazla acı çekmeme sebep olacak, kendimi gereksiz yere o adamla karşılaştıracaktım. Bahar'ı her şeyden bağımsız çok seviyordum. Geçmişinde ne yaşadığı umurumda değildi. Yine de merakıma engel olamamıştım.

Orion olduğunu söyleyen adamla Emirgan Korusu'nun hemen aşağısındaki sahilde buluşacaktık. Dakikalar geçmek bilmezken tüm hücrelerimin gerildiğini hissedebiliyordum. Neyse ki sabah serinliğinde Boğaziçi sisli görüntüsü ve esen havasıyla bir nebze olsun rahatlamamı sağlamıştı.

Zihnim biraz daha berraklaştığından daha sağlıklı düşünebilmeye başlamıştım. Orion olduğunu iddia eden bu kişi kimdi? Benim onu merak ettiğimi nereden biliyor olabilirdi? Bu durum kesinlikle gece kremi ve kampanyanın sızdırılmasıyla alakalı olmalıydı. Bizi tanıyan ve yakın çevremiz içerisine girebilmiş birisi vardı. Çok değil birkaç saniye içerisinde aklımda beliren isim Arda'ydı. Bizim şirkette çalışıyordu ve Bahar'ın eski sevgilisiydi. Üstelik bizim sevgili olduğumuzu biliyordu ve Bahar'dan intikam almak istemiş olabilirdi. O zibidi nasıl Bahar'ın büyük aşkı olabilirdi? Bahar'ı başka kadınla aldatmış bir aptaldı sonuçta. Bahar onu bu kadar çok sevmiş olamazdı.

Bir on dakika bekledikten sonra aklımdaki soru işaretinin cevabı karşımdaydı. Doğru tahmin etmiştim. İğrenç gülüşü ve küçümseyici bakışlarıyla Arda ağır adımlarla oturduğum banka doğru yaklaşmaya başladı.

"Merhaba Utku Bey," dedi sinir bozucu gülümsemesiyle. "Geleceğinizi tahmin etmiştim."

Öfkeyle gözlerimi ona dikip "Her ne saçmalık anlatacaksan çok fazla vaktim yok. Bir an önce şöyle!" dedim.

Yaklaşıp bankın diğer ucuna oturduktan sonra aynı sinir bozucu gülümsemeyle konuşmaya başladı. "Bu kadar genç yaşta bu kadar öfke sizi hasta eder," dedi. "Belki öfke kontrolü için bir terapistle görüşebilirsiniz." Sonra da Başını iki yana salladı. "Bahar'ın insan üzerinde öfkelendirici bir etkisi var tabii."

"Eğer suratına bir yumruk yemek istemiyorsan sevgilim hakkında düzgün konuş! " dedim sesimi yükselterek. "Zira sabrımın sonuna yaklaşıyoruz."

İki elini kaldırarak "Tamam tamam, sakin ol. Zaten anlatacağım gerçekleri sindirmen kolay olmayacak." dedi. "Öfkeni Bahar'a sakla. Zira o toz kondurmadığın kadının gerçek yüzünü gördüğünde öfkene ihtiyacın olacak." Her sözü bir zehirli diken gibi ruhuma batıyordu.