KOMŞU KIZI

11.BÖLÜM

Oy ve yorum yapmayı unutmayınız.

Keyifli okumalar.

Beyaz kısa kollu tişörtümü ve kot tulumumu giydiğimde saçımı iki yandan balık sırtı yapmış çantamıda alıp aşağıya inmiştim.

"Ben çıkıyorum abla."

"Tamam canım."

Bugün kendimi çok iyi hissediyordum ve bu neşemi bugün etrafa da saçıyordum. Dün akşam Cihad'a beni sağlık ocağına götürmesini istemiştim ancak saat bire gelmesine rağmen hala beni aramamıştı bende meydana kendim gidip işimi kendim halledecektim.

Bahçeden çıktığımda arabaya yaslanmış Cihad'ı gördüm."Geleceğini haber vermedin?" Diye sorduğumda Cihad doğrulup,"Telefon numaran ben de yoktu." Dediğinde beni neden aramadığını şimdi anlamıştım. Ah Karaca peşin hüküm vermeyi bir türlü bırakamadın.

"Ben hiç düşünmemiştim onu."

"Hadi gidelim." Cihad sürücü koltuğuna oturduğunda ben de yan tarafa oturmuş araba haraket etmişti.

"Bugün iyi gözüküyorsun."

"Evet iyiyim,sen nasılsın?"

"Allaha şükür iyiyim ben de."

Gözlerim etrafı tararken ilk kez Cihad'ın arabasına binme heyecanı sarmıştı içimi,
lise yıllarında okul önünden ya da mahallede Cihad'ı arabasıyla gezerken çok kez görüyordum ama hiçbir zaman binmek nasip olmamıştı. Dikiz aynasında asılı olan renkli örülmüş ipi gördüğümde bunu bir yerden hatırlıyordum.

Elif ile birbirimize arkadaşlığımızın bağı için ikimizde birer tane örmüş birbirimize vermiştik ama ben onu kaybetmiştim sırf onu bulmak için tüm evi temizlemiştim ama bulamamıştım.

"Elif'in hediyesi." Cihad örülü ipe baktığımı gördüğünde,"Biliyorum ben yapmıştım bunu." Bak Karaca kız ne kadar güzel onu bunca yıl korumuştu ama sen bir hafta içinde kaybetmiştin.

"Sağlık ocağı hafta sonu kapalı seni hastaneye götüreceğim." Bak ben bunu tamamen unutmuştum."Anladım." Dediğimde Cihad radyoyu açmıştı. Telefonumdan durumlara baktığımda dershanedeki arkadaşların bir arada olduğu fotoğraflara baktım. Uzun bir süredir kafa dağıtmak için bir yerlere gitmemiştim. En son Muğla'da babaannem ve dedemle deniz kenarında piknik yapmıştık buraya geldiğim günden beri durmadan ders çalışıyor ve başka işlerle uğraşıp duruyordum.

Fotoğraflara bakarken telefonum çalmıştı. Arayan Elif'ti.

"Efendim?"

"Saat üçte Nalan'ın evinde kadınlar toplantısı var ve sen de davetlisin."

"Elif ben şu an hastaneye gidiyorum oradan da meydana uğrayacağım vaktim olursa uğrarım."

"Ya Karaca hadi inat yapma. Hem biz iki haftada bir yaparız bunu sen de alış istersen. Serpil abla ve Hatice ablada geliyor nasıl sana söylemediler ki." Muğla'dayken onları aradığımda birkaç kez günlerine denk gelmiştim."Elif'çim bugün yapmam gereken önceliklerim var bir daha ki sefere gelirim." Başımın ağrısı yeni dinmişken kalabalık ortama girip tekrardan ağrımasını istemiyordum.
"Ama ben orada tek başıma mı oturayım zaten mahalledeki kızlar adımı evde kalmış diye çıkardı şimdi sen yanımda olsan hepsine bir bir cevap verirsin." Tamam şu zamana kadar duyduğum en mantıksız bahane bu olabilirdi.

"Canım bana ne gerek var sen hepsine bir bir ağızlarının payını verirsin."

"Sen şimdi gelmiyorsun yani?" Sesi birden ciddileşince,"Tamam gelme ama bil ki küsersem kolay barışmam."