KOMŞU KIZI

25.BÖLÜM

Keyifli okumalar.

"Cihad oğlum?"

Resmen şu an sıçmıştım!

Hatta sıçmakla kalmayıp boku yemiştim.

Cihad bu telaşlı halimi görüp yanağımı okşamaya devam ederken,"Tamam Karaca şimdi hallediyorum." Ya neden Cihad kadar rahat olamıyordum Lale teyze beni şurada duyacak diye konuşmaya çekinirken Cihad'ın bu tavrı ona imrenmeme sebep oluyordu.

Kaş göz işareti yapıp çok ufak harflerden konuşurken,"Git hemen." Deyip Cihad'ı kendimden uzaklaştırdım. Cihad gülümseyip odadan çıktığında kapının arkasına geçip yaslandım şuraya bir anahtar koyamıyordunuz değil mi?! En azından kendimi güvende hissederdim.

"Buradayım anne lavobaya gitmiştim."

"O kadar sesleniyorum oğlum bir cevap verseydin."

Kapıya iyice yaslanıp konuşmalarını dinlerken,"Kaç saattir çalışıyorsun kesin sen yemekte yememişsindir sana etli nohut ve pilav getirdim yanınada cacık şimdi bir güzel ye bunları." Anne şefkati bir başka oluyordu. Gerçketende bizi bu hayatta en çok onlar düşünüyordu."Tamam anne yerim ben sen eve geç benim daha işlerim var boşuna bekleme burada." Evet Lale teyze sen direk git,git ki bende buradan çıkıp koşa koşa evime gideyim.

"Şunları gözümün önünde yemeyene kadar şurdan şuracıktan gitmem."

"Çocuk muyum anne ben." Cihad gülerken,
"Benim gözümde çocuksun hadi ye şunları." Anlaşıldı Lale teyze Cihad yemeğini yemeyene kadar buradan gitmeyecekti.

"Ha şöyle güzelce yemeğini ye."

Kısa süreli oluşan sessizlikten sonra,"Oğlum ben sana hayırlısıyla bir kısmet buldum." Duyduğum kelimelerle şok olmuştum.

"Anne açma şu konuyu."

"Dur hemen öyle kestirip atma,hem ne olacak şimdi sen yüzük attın diye bir daha evlenmeyecek misin?"

"Var daha anne zamanı."

"Ne kadar daha var? Şu yaşıma geldim torun sevmek istiyorum artık ben."

"Anne sonra konuşalım mı bak zaten işim başımdan aşkın sende sıkıntı üstüne sıkıntı yükleme bana."

"Su kızın ismi vallah baktıkça insanın bakası geliyor kime gösterdiysem hepside çok beğendi kızı sende bir bak tamam mı oğlum?" Şu an çok pis sinirleniyordum. Kapıyı açıp Cihad'ın kızın fotoğrafına bakmış olabileceği fikri bile beni deli ediyordu. Kesin o kız da bizim baktığımız kızdır dudaklarımı buruşturup kızın gerçektende güzel olmasına içerlenmiştim.

"Anne bak yemeğimide yedim hadi sen git sonra evde konuşuruz."

"Evde konuşacaksak ben gidiyorum."

Birkaç dakika sonra sırtımı dayadığım kapı zorlanırken geriye gidip gelen kişiye baktım."Demek evde konuşacaksın?" Dediğimde,"Annem konuyu uzatmasın diye öyle dedim Karaca." Ama eve gidince o konu tekrardan oturulup konuşulacaktı.
"Konuşacaksınız yani?" Cihad yanıma doğru geldiğinde,"İstersen anneme ben Karaca'yı seviyorum onunla evleneceğim diyeyim." Işık hızıyla kafamı kaldırınca Cihad'ın gülümsemesi ile karşı karşıya kaldım.

"Öyle bir şey şu an için olmayacak." Cihad belimden tutup yavaşça beni kendine yakınlaştırırken,"Tam olarak ne zaman olacak?" Kulağıma bunu fısıldarken parmak uçlarımın üstüne basıp,"Kendimi hazır hissettiğimde," Deyip yanağından öpüp kendimi geri çektim.

"Benim gitmem gerek sende işlerini bitir."
Cihad elimden tutup beni kapıya yaslarken dudaklarımız arasında milimlik bir mesafe bırakmış gözlerimin içine bakıyordu. Bir şey diyecek gibiydi ama konuşmuyordu.
"Ne diyeceksin?" Diye ben lafa atlarken Cihad belimden tutup,"Seninle yarın evlenelim mi?" Dediğinde kahkah atıp,
"Neden şimdi evlenmiyoruz," Deyip gülmeye devam ederken,"Ben ciddiyim Karaca seninle evlenmek isitiyorum." Şu an evlilik düşünmüyordum hatta önümüzdeki beş yıl boyunca evlilik kelimesini bile duymak istemiyordum.