KOMŞU KIZI

33.BÖLÜM

Herkese merhabalar ve hayırlı ramazanlar,
en son yeni bölüm yazmamın üzerinden 1 yıl geçmiş ve ben şimdi yeni bölümle karşınızdayım. Beni merak edip mesajlar yazan ve yeni bölüm bekleyen herkesten çok özür diliyorum.

Bu süre zarfında bir şeyler yazmak içimden gelmedi hoş uzun süre yazmayınca bölüm yazmakta baya zorlandım eğer bir kusurum varsa affedin biliyorum hatalarım olacak ama ilerleyen bölümlerde bunlarıda düzelteceğim.

Sizi daha fazla tutmadan bölümle baş başa bırakayım keyifli okumalar,

Şu an ortam çok mu gergindi? Cihad kapının orada durmuş tüm dikkatini bana verirken ben oturuşumu düzeltip zar zor baklavayı yuttum.

"Cihad abi hoş geldin." Hakan ayağa kalınca Cihad salona girmişti."Hoş geldin Cihad." Ablamlar bir bana bir Cihad'a bakarken ,"Abi hayırdır geleceğini söylememiştin?" Elif yine formunu koruyarak ortaya lafı atınca,"Aman sende Elif, Cihad'da bu evin bir oğlu istediği zaman gelir. Neyse sen gelde bana çaya yardım et." Hatice ablam Elif'i de alıp salondan çıkarken ben pür dikkat Cihad'a odaklanmıştım.

Acaba son dediğim şeyi duymuş muydu? Tabii duymuştu baksana ne kadar da sinirli bakıyordu.
"Karaca ablama görücü geldi ama sağ olsun adam ablamı görür görmez kaçtı artık ne yaptıysa adama bir saat dayanamadı." Hakan ve Serdar birbirine bakıp gülerken ben sinirle nefes verip,"Ne görücüsünden bahsediyorsun sen Hakan? Alt tarafı çay içmeye geldiler ve sonra da gittiler." Cihad'ı ancak böyle sakin tutabilirdim diye düşünürken," Siz ikiniz neden ders çalışmayıp burada laf geveliyorsunuz!" Hakan bir bana bakıp sonra Cihad'a dönüp,"Abi vallah senden ablamın laflarını duymak beni gerdi." Deyip koltukta yayılırken Serdar kolundan dürtüp,"Şaka yapmıyor abim kalk gidelim." Dediğinde Serdar ve Hakan yerinden kalkıp,"Biz en iyisi ders çalışalım hadi iyi akşamlar size." İkisi odadan çıktığında ortam biraz sessizleşmişti.

"Yemin ederim benim haberim yoktu Cihad. Babam ısrarlarına dayanamayıp gelip bir çay içmelerini söylemiş ama ben onlara görüştüğüm bir kişi var dediğimde hemen kalkıp gittiler. Yani hemen yanlış anlayıpta sinirlenme burada benim hiçbir suçum ve günahım yok." Yine heyecanlanınca hızlı konuşmuştum.

"Baklavalar güzel miydi?" Bu nasıl bir soru diye düşünürken sehpanın üstünde duran tatlıya baktım.
"Baya güzel yiyordun Karaca, ye ye çekinme devam et yemeye." Hala boş bakışlarla bakarken,"Cihad sen iyi misin?" Sinirlerine hakim olmak için farklı bir yol mu deniyordu anlamış değilim.

"İyi falan değilim Karaca! Buraya gelmemek için kendimi ne kadar zor tuttum haberin var mı? O it çocuğun kafasını kırmamak için Esad beni zar zor zapt etti ama sen gel burada baklavanı ye Karaca."

"Pardon da burada benim ne suçum var? Ben mi dedim gelin diye ,benimle sesini yükselterek niye konuşuyorsun?"

Cihad oturduğu yerden kalkıp yanıma gelince," Bu durumda sakin kalmamı mı  bekliyorsun?" Sanki tüm her şeyi ben yapmışım gibi konuşması sinirimi bozuyordu.

"Sakin kal demiyorum ama sanki tüm suç bendeymiş gibi davranman hoşuma gitmiyor."
Cihad'ın tam önünde durmuş gözlerimin için bakarken,"Sana benden başkası bakınca bile çıldırıyorum Karaca,sen sadece bana aitsin..."

"Oha lan!" Arkadan gelen sesle ikimizinde bakışları o tarafa çevrildi.

"Abi siz gerçek misiniz? Bak ben şoktayım şu an." Kadir abi bir eliyle ağzını kapatmış kapıda dururken ben Cihad'dan uzaklaşıp kendimi toparlamaya çalıştım." Vay be Cihad efendi zaten anlamıştım biriyle görüştüğünü ama bu kişinin baldızım olduğunu hiç düşünmemiştim." Kadir abi salona girerken arkasından Sadık eniştemde gelmişti.