Kemanlardan Çıkan Gerçek | TUA

Bölüm ²⁰

-ALICIA-

Alanis'i öyle görmek kötü hissettirmişti. Annesi ölmüştü resmen gözlerinin önünde. Ona bu zamanlarda yardımcı olmalıydım, olmalıydık.

Hep okçuluğa gitmek istediğimi söylerdim. Alanis ile gidersem hem onun kafası dağılır hem de benim isteğim yerine gelirdi. Bunu kafamın bir köşesine yazdım.

Five, Alanis'i kucakladığı gibi arabaya binmişti. Biz de adamları temizliyorduk. Hepsi gitmeye hazırlanıyordu. Rose burada kalmıştı, ona güzel bir mezar yapmalıydık.

Alicia: Beni beklemeyin!

Allison: Hey, nereye?

Kurda dönüşüp onu kucakladım ve Allison'ın sorusunu cevapsız bırakarak orman yolundan mezarlığa ilerledim.

Alanis olmadan gömülmesini istemezdim ama bu onu daha kötü hale getirirdi. Boş olan mezarlardan birine nazikçe yatırdım ve bekçinin kulübesine ilerleyip Rose'a özel mezar yaptırmak için uzun uzun -bazı noktaları atlayarak- anlattım. Biraz bahşişle iş tamamdı.

Mezarı kapatıp uzun uzun bakmaya başladım. "Acaba?" Dedim. "Acaba benim ailem olsaydı nasıl olurdu?"

Daha sonra aklıma onların beni hiç umursamadan sokağa attıkları geldi ve boş verip mezarlıktan çıktım.

Tekrar insan halime dönüşüp sokaklarda yürümeye başladım. Sonunda akademiye gelmiştim. Kapıyı çaldım.

Grace: Hoş geldin tatlım.

Alicia: Hoş bulduk.

İçeriye girdim. Alanis başını Klaus'un dizlerine yaslamış uyuyordu. Bu sırada Klaus da Alanis'in saçları ile oynuyordu.

Onların karşısına geçip oturdum ve onları izlemeye başladım.

Alicia: Diğerleri nerede?

Klaus: Onları kovdum. Luther ve Allison beraber, Linda ve Diego beraber çıktılar. Five ve Vanya kendi odalarında, Ben kütüphanede ve Sasha da paten sürmeye gitti.

Gülümsedim. Kimse olmadığına göre Klaus, ben ve Alanis gidebilirdik.

Alicia: Klaus, ben şey düşünüyorum. Biz üçümüz okçuluğa mı gitsek? Hem Alanis'in kafası dağılır.

Klaus: Ayhhh mantıklı da düşünürmüş benim minik kurdum!

Alicia: *gülümseyerek* Sen Alanis'i taşı, ben arabayı sürerim.

Beraber arabaya bindik. Ben ön koltuğa, Klaus yanıma, Alanis de arka koltuğa geçti.

Alanis'e dönüp baktığımda yüzü ilk başta gergin bir hal aldı. Elini tuttuğumda yüzüne bir gülümseme yerleşti.

Reginald bize görev verdiğinden beri yoktu. Yine neler karıştırıyordu acaba? Ne karıştırıyorsa ucu bize dokunmasın yeter.

Telefondan baktığım okçuluk merkezine geldik. Arka koltuğa dönüp Alanis'i uyandırmaya çalıştım.

Alicia: Alanis uyan hadi. Sana bir sürprizim var.

Alanis: *uykulu bir sesle* Neredeyiz biz?

Cevap vermeden aşağıya indim. Beraber girişe doğru gittik.

Danışman: Merhaba efendim. Hoşgeldiniz. Nasıl yardımcı olabilirim?

Alicia: Bir üye, iki de misafir kartı almak istiyorum.

Ben daha sonra da gelirim diye düşünerek üye kartı almıştım. Parayı uzattım.

Danışman: Buyurun kartlarınız. İyi eğlenceler dileriz.

Alanis etrafa hayranlık dolu bakışlarını atıyordu. Sanırım iyi bir şey yapmıştım. Bunca yıl kimseye faydası dokunmayan biri olarak bu güzel bir şeydi.

-ALANIS-

Alanis: Ne kadar teşekkür etsem az Alicia! Burası çok güzel.

Alicia: Artık teşekkür etme Alanis. Getirdiğime pişman edeceksin.

Sabahtan beri ona teşekkür ediyordum. Beni mutlu etmişti. Annemi düşünmüyordum değildim, düşünemiyordum.

Alicia bir yay ve ok aldı. Atış çizgisine ilerledi.

Alicia: Filmlerden gördüğüm kadarıyla böyle yapıyorlardı. Deneyelim bakalım.

Alicia atış yapmaya başladı. En fazla 4 puan alabilmişti. Bir adam yanımıza yaklaşmaya başladı.

??? : Sizi burada ilk defa görüyorum. Yeni mi taşındınız?

Alanis: Aslında biz buradaydık ama atış yapan arkadaşımız Amerikadan geldi.

??? : Ben bir yardım edeyim.

Adam, Alicia'nin yanına gitti ve arkasından yayı tutup ona göstermeye başladı. Arka arkaya duruyorlardı. Alicia adamın gözlerine bakıyordu.

??? : Böyle yapacaksınız anladınız mı?

Alicia: Evet, anladım şey...

??? : Ben Daniel. Siz hanımefendi?

Alicia: Ben de Alicia. Tanıştığıma memnun oldum.

Daniel: Ben de.

Onları rahatsız etmemek için Klaus ile beraber diğer atış yapanların yanına gittik.

Daniel ile ilgili teorileriniz?

Diğer bölüm iki kişi arasında büyük bir kavga olacak gibi...

Online Muah ♥️