Humarap ako sa kaniya at tinuyo ang kaniyang luha. "Happy birthday, our Alpha."
Nakagat niya ang labi niya. Gulat akong napaatras nang bigla na lamang lumitaw ang pakpak niyang gawa sa diamond. Ang buong akala ko ay aatakihin niya ako pero mabilis niyang pinulupot ang braso niya sa baywang ko. He give me a smirk that almost give me a heart attack.
"You're really amazing, woman. No one sees me crying, ikaw pa lang." He said.
Magsasalita at magpupumiglas pa sana ako nang bigla na lang kaming lumipad. Halos mawalan ako ng malay sa takot. Napapikit ako ng mata. I remember the last time we're in the air, at simula noon ay sinumpa kong hindi ulit mangyayari iyon, but here we are.
"Don't close your eyes." He whispered in my ear.
Dahan-dahan kong minulat ang mata ko. Agad na nagtama ang aming mga mata. He's flickering golden eyes fall me into deep amusement. I never get tired of watching his eyes when he's like this.
Napatingin ako sa ibaba. Tanaw na tanaw ko ang buong Ashvel City. Nakakamangha. Napakaliwanag ng buong lungsod, pero mas lalo akong namangha nang makita ang mga lantern na kanilang pinapailawan.
"Taon-taon ginawa namin iyan bilang pag-alala sa aking kapatid. The people in Ashvel didn't know what exactly happened in my sister, tinakpan nila ang totoong nangyari sa aking kapatid dahil sangkot doon ang council." Paliwanag niya.
"Kailangan na nating pumunta sa venue," I said.
We immediately reach the palace. Ito pala ang pinagkakaabalahan ni Mr Yvan na ipatayo, kaya madalas ay abala ito. Everyone were cheering happily, different faces with full of joy, in their hands has a small colorful banner. From the distance I saw the four people sitting in the chair. By looking at them, it seems like they were the most important person in the whole congregation.
"Council." Mr Yvan notice my curiosity.
Agad na gumuhit ang tanong sa aking isip. Kasali rin ba sila sa panghahalay ng kapatid ni Mr Yvan? Napaka-inosente ng kanilang mukha at lahat ay masaya noong batiin sila ng mga tao.
"Are you okay?" He put his both hands on my shoulder. He look so worried about me. Wala naman akong ginawa na dapat niyang ipag-alala. Marahan akong tumango sa kaniya bilang tugon.
"Okay lang ba na hintayin mo ako rito? This is the safest place in the whole Palace. Just stay here okay? I'll be right back." Hindi pa lang ako nakapagsalita nang halikan niya ang noo ko. "Hintayin mo ako rito ha?"
Tiningnan ko siyang umalis hanggang masirado na nga niya ang pinto. I roam my gaze at the dusky and old room. Lahat ng mga bagay dito ay may nakatabil na puting tela. Sa bawat pagtapak ko ay siya namang paglipad ng nga alikabok hanggang sa nahinto ako sa isang kabinet na sa palagay ko isang dekada na ang luma.
Dahan-dahan kong nilislis ang manggas ng damit ko pero nagulat na lang ako ng may lumabas sa madilim na parte. Isang matandang may maputing balbas at nakasuot ng lumang jacket ang lumabas doon. He looks like a beggar pero nakakatakot. He slowly open his eyes and I see how beautiful it was. Sa palagay ko ay nakita ko na ang mukhang ito. Pero saan nga ba?
"A-anong kailangan niyo?"
"Kamukhang-kamukha mo ang iyong ina,." Naiiyak niyang sabi. Humakbang siya papalapit sa akin pero napaatras ako dahil sa kakaibang takot na nararamdam. I see no danger around him, pero I have the urge to runaway from him, but I was rotted on this ground.
"Jasmine, my daughter."
"No!" Hindi ko namalayang sinasabayan ko na rin ang pagluha niya.
"Please listen to me, my daughter." Hinawakan niya ang mukha ko dahilan para makaramdam ako ang tinatawag nilang lukso ng dugo.
"I know this is not the right place for me to introduce myself, but please. I am begging you to leave Yvan. You don't know how ruthless is that man."
"Who the hell are you to dictate me? Hindi nga kita kilala." Usal ko sa kaniya.
Naalala ko bigla noong dumaan sa mansion si Miss Joan. She mention about my father. If it's real that he is my father I'd rather be alone than to be with him. Sino ba namang matinong ama ang hahayaan na ipasok ang anak niya rito. Now I remember his face. Siya iyong CEO na nagpa-pirma sa akin ng kontrata bago ako napunta rito.
Napatingin ako sa kaniya. How could he saying those words?
Napatingin ako sa pinto ng bigla na lamang iyong bumukas. Agad na nasilayan ko ang mukha ni Mr. Yvan na suot ang tuxedo at may dalang maskara, his hair were brush up and he look so admiring on his suit. Mabilis siyang nakarating sa harapan ko nang napansin niya ang mga luha ko.
"Hey are you okay? May masakit ba sa'yo?" Buong pag-aalala niyang tanong. Pinahiran niya ang luha ko kaya napapikit ako.
"Please tell me Precious, may masakit ba sa'yo?" Pagmamakaawa niya sa akin.
Umiling ako sa kaniya at yumakap. Alam ko na magkaiba ang kinagagalawan naming mundo and by seeing him earlier I feel pity of myself. Alpha siya sa bayang ito na may malakas na kapangyarihan ng kaliwanagan, pero ako? Isa lamang akong hamak na taga ibang bayan na napadpad dito upang matubos ang kapatid ko. Marahil ay ayaw nila kaming magsama dahil na rin siguro ay may dugo akong witch. And witch in this place is there great enemies.
Marahan niyang hinagod ang buhok ko kaya napatingin ako sa kaniya.
"Mr Yvan."
"Hmm?"
"W-wala."
"Precious?" Tawag niya sa akin. Hindi ko alam kung bakit ganoon na lamang kung magwala ang puso ko sa pagtawag niya sa pangalan ko.
"Stay with me forever." May kakaiba sa boses niya. Takot? Pangamba? Pero kahit na ano pa iyon, handa na akong tumaya para sa kaniya.
"I will, Mr Yvan."
Napangiti siya sa akin at hinilikan ako sa noo. Hindi ko rin mapigilan ang sarili kong hindi siya titigan ng puno ng paghanga. Mas gwapo siya ngayon na nakangiti.
Hinila niya ako palabas sa kwarto na iyon. Mabilis namang lumapit ang apat na katulong at dinala ako sa isang silid kung saan nandoon ang magarang damit na sa buong buhay ko ay hindi ko nakita. Binihisan nila ako at nilagyan ng palamuti sa mukha, pati ang magulo kong buhok ay inayos din nila.
Nakita ko ang masayang mukha ng mga katulong matapos ang ilang minutong paglalagay nila ng make up sa mukha ko. They handed me a mirror. I can't recognize myself.
"Ang ganda niyo po, Miss Jas." Puri nila. Maging ako ay hindi ko rin makapaniwala kung ako ba talaga itong nasa harap ng salamin.
Mabilis silang yumuko matapos ang aming paghahagikhikan. They fall in line at the corner, maintaining their head low. Dahan-dahan akong humarap sa lalaking nakatayo sa likod ko ay nakatitig lang sa akin.
Naiilang na napakamot ako sa batok ko. His gaze weaken my knees. Tiningnan niya ang suot kong backless dress na litaw na litaw ang masagana kong dibdib.
"Damn." Dinig kong bulong niya matapos niyang basain ang pang-ibabang labi niya gamit ang dila.
"Uhm, I uhm..." Pasimple kong iginala ang tingin ko, trying my best not to lock my gaze to his eyes.
"I think...w-we should g-go now." Napatingin ako sa kaniya nang bigla niyang luwagan ang necktie niya.
"Y-yeah." Pagsang-ayon ko sa kaniya. Baka nagtagal pa iyon ay baka malusaw na ako sa tingin niya.
Nakarating kami sa isang malaking venue kung saan lahat ng bisita ay nakasuot ng mask. Lahat ay magagarbo, mula sa mga gold utensils set, heavy curtains on the windows at marami pang iba. Isa lang ang sinisigaw ng lugar na ito. POWER.
Napatingin ako sa malaking salamin nang dumaan kami roon. Halos magdugtong ang kilay ko nang makita ang replika kong naglalakad kasama si Yvan, wala sa replika ang ibang mga Hindi ko na dapat ikakagulat ang lahat ng ito, what can I say? Nasa Ashvel ako na pugad ng bampira at mga taong lobo. Napansin din ata iyon ni Yvan kaya marahan niyang kinurot ang palad ko na naka angkla sa kaniya.
"Relax, they won't know that you are human in this place." Mas lalo akong kinabahan sa sinabi niya.
"Pampalubag ng loob ba 'yan o pananakot?" Inikutan ko siya ng mata na umani lamang ng mahihina niyang pagtawa.
"Just kidding," he said.
Napatingin ako sa paligid ko, mga babaeng panay ang tingin sa amin at tila nagbubulong-bulongan pa, tila napapantastikuhan sa presensya ko.
Marami ang magagandang babae kahit na hindi nila tanggalin ang mga maskara, magagarbo ang damit nila at maganda rin ang hubog ng katawan. Bigla ata akong nailang sa suot ko. Masyado silang magaganda at deserve din nila ang suot nila na nakakadagdag upang umani ng respeto.
Nakikita ko rin mula rito ang mga schoolmates ko na nagusap-usap. Kahit na nakasuot sila ng maskara ay amoy na amoy ko pa rin kung sino sila.
"Malapit na tayo." Nabaling ang tingin ko kay Mr Yvan.
Nakarating na kami sa pangalawang palapag. Napasinghot ako sa hangin nang bigla na lang akong kinabahan. Mula sa destansya namin ay tanaw ko ang limang kalalakihang nakatayo at inaabangan kami.
"That's the council," tukoy ni Yvan sa limang lalaki. Ramdam ko rin ang matinding pagpipigil ni Mr Yvan sa kaniyang sarili habang tinuturo sa akin ang myembro ng council.
Nang nasa harapan na nila kami ay agad silang bumati habang nakayuko. Bahagya akong napaatras nang makita ang isang pamilyar na mukha. Siya iyong lalaki kanina na tinatawag akong anak. Inilibot ko pa ang tingin ko sa apat na natitira pa. Trying to know how powerful they are. But I can't focus because of my father's paired eyes eyeing at me. Nang ilipat ko ang tingin ko sa nag-iisang babae na nakayuko ay ganoon na lamang kung matulos ako sa kinatatayuan ko.
Halos hindi ako makahinga, naninikip ang dibdib ko dahil sa mga mata niyang nakapukos sa akin. Naramdaman kong hindi rin nakagalaw si Mr Yvan sa kinatatayuan niya.
Sumilay ang isang ngiting nakakakilabot sa harapan namin. I feel like I was staring at my own reflection but with different atmosphere between her.
So dangerous...
Full of warning....
"Good evening, Alpha." She calmly greeted.
BINABASA MO ANG
6969 Corporation
VampireR|18 No one knows what will happen if you sign an agreement with this company. Many girls entered the small street where the said corporations were nowhere to found. 6969 corporation is a private agency where only special women can be part of the co...