6969 Corporation

Chapter 40

Mariin kong ipinikit ang aking mga mata nang maramdaman ang pagyugyug sa aking balikat. The sun's rays keep on touching my face and forces me to wake.

I had never been this so comfortably asleep before. Nagunat-unat na muna ako ng kamay saka tumingin sa kapaligiran. Agad na bumungad sa akin ang berdeng damo na hinihigaan ko't mga naggagandahan na paru-paru na dumaan sa paningin ko.

Kumunot ang noo ko at sinubukan kong alalahanin ang nangyari. Pero kahit anong pilit ko'y hindi ko talaga maalala kung paano ako napunta rito.

Napatingin ako sa paru-parung dumapo sa kamay ko. It's so beautiful, mas lalong tumingkad ang kulay nito nang matamaan ng araw. Sunod na narinig ko ay masayang tawanan.

Tumayo ako't sinundan ang pinanggalingan ng tawanan, hanggang sa napahinto ako sa batis. I saw my mother waving at me.

"Jasmine, anak!"

Napapantasatikuhang napatingin ako sa suot niyang magarang damit. I had never seen her wearing such an elegant dress before. I have never seen this prepared by my mother since then. Madalas ko kasi itong nakikitang nakasuot ng apron at nagsisigaw ng suki sa palengke. Para siyang isang diwata sa aking paningin. Similay ang ngiti sa aking labi.

I missed her so much. Heaven knows how much I wanted to see her smile like this. I've been waiting for this for so long. This reunion is surreal.

"Ma? Ano'ng okasyon meroon?" Taka kong tanong nang makalapit ako sa kanila.

Nagsimula na siyang maglatag ng mga masasarap na pagkain. Napasinghot ako sa hangin hanggang sa manuot sa ilong ko ang masasarap na amoy ng hinanda niya.

It was a simple dish, but I know how magical her hands are to turn this food that will catch your water mouth. Kaya naman hindi na 'ko nagtataka na matakam ako ng ganito.

"Hindi mo ba naaalala?" Tanong niya.

"We're celebrating your birthday!" Nilabas niya mula sa basket ang mamahaling alak.

"My birthday?"

"Hay naku, 'nak." Inayos niya ang buhok ko. "Puro ka kasi trabaho kaya ayan, nakakaligtaan mo na ang birthday mo."

Mula sa kanilang likuran ay nandoon si Stella at si papa na bitbit ang cake at nagsimulang kumanta ng birthday song. Napatingin ako kay mama nang sumabay siya. Halos maiyak ako sa nakikita ko ngayon.

Never in my whole life I've experienced this. Totoong minsan ay kinakalimutan ko na lang ang kapanganakan ko't ituon na lang ang sarili sa maghahanap-buhay. Wala rin naman kasi akong magagawa't kailangan kong kumayod.

Sinindihan pa ni papa ang kandila saka ngumiti sa akin. Seeing him healthy and smiling like this makes me wish no more.

"Make a wish na, hija."

"Blow the candle na sis!"

Napatingin ako sa strawberry cake. Halos maiyak ako dahil sa tanang buhay ko'y ngayon lamang nila ako pinaghandaan ng ganitong kasayang selebrasyon na magkakasama.

Sana lang talaga at hindi na 'to magbago pa.

"Hiling ko sana hindi na 'to matapos pa." Pinikit ko ang mata ko't hinipan ang kandila.

Just like that, when I opened my eyes, I saw nothing. Napakadilim. Nakakatakot. It's suffocating here.

"Mama? Papa? Stella?"

Sinubukan kong hanapin ang lighter na ginamit ni papa. Salamat naman at nakita ko ito agad bago pa 'ko tuloyang mag-panic. Sinindihan ko ang kandila na siyang pinagsisihan ko naman agad.