6969 Corporation

Chapter 11

Maaga akong nagising upang ipaghanda ng makakain si Yvan. Balik na ulit sa normal ang lahat at hindi na rin ako ginugulo ni Glenda matapos ang pagbabanta na iyon ni Yvan.

Matapos kong ilapag ang paborito ni Yvan sa lamesa ay agad kong inayos ang kandila sa mesa. If you're asking how'd I know about his favorite, well, since I come here and serve at him, hindi niya ginagalaw ang ibang putahe maliban sa steak.

Napatingin ako sa relo ko. Oras na para umalis. Aalis na sana ako nang isang malakas na hangin ang biglang dumaan sa harapan ko.

"Sabayan mo na ako sa pagkain, Precious." Halos magpigil ako nang hininga nang marinig ang pangalan ko mula sa kaniyang bibig.

I still can't get over of what he said, kahit na lumipas na ang mga araw. He calls me Jewel. Tila bigla namang nag-init ang mukha ko habang inaalala iyon.

Mr Yvan clears his throat and waiting for me to sit down. Napatango naman ako at agad na umupo sa harap niya.

"Sit here next to me," he commanded. Agad naman akong tumayo at umupo sa tabi niya. Nag-abala pa siyang ipagbunot ako ng upuan. I bow at him, feeling ashamed.

We fall into a deep silence. Yvan enjoying his food and I'm glad he likes the steak. Ito ang kauna-unahan na sabay kaming kumain. Nakakailang lang dahil hindi dapat ako nandito ngayon.

I clear my throat before I wipe my lips using the napkin. Napatingin naman siya sa akin. "Hindi pa pala ako nagpapasalamat sa 'yo simula nang iligtas mo ko. Maraming sa salamat sa lahat ng tulong mo at pagliligtas mo sa akin, even you know how much I hate you."

"That's part of my duty." Tumingin siya sa akin at ngumiti. Hinawakan niya any kamay ko. "And as an Alpha, my priority is the safety of my luna. Kahit na kamuhian mo ako, hindi ako susuko. Hindi ko man mapalitan si Vincent diyan sa puso mo, umaasa ako isang araw mabibigyan mo ako ng pagkakataon."

The heart went crazy. Pakiramdam ko'y umuosok ang pisngi ko sa sinabi niya. Ang kaniyang mga tingin, I can see the love through his eyes. His golden eyes telling me. F

I clear my throat once again. Hindi ko pa rin mahanap kung ano ang isasagot ko sa kaniya. He can feel what I feel, wika nga niya, kaya alam kong ramdam niya ang pagkailang ko sa kaniyang sinabi, kaya naman siya na mismo ang pumutol sa pagkakatig niya sa akin.

"By the way," he clears his throat. "From now on, sumabay ka na sa akin sa pagkain." He excuse himself. Naiwan akong nakatulala dahil sa binitawan niyang salita.

Napahawak ako sa dibdib ko. Why does my heart beat so fast?

Buong araw ay laman ng isip ko ang sinabi na 'yon ni Mr. Yvan. Have dinner with him every day? Hindi ba parang delikado naman ata 'yon para sa akin? Bigla kong naalala noong hawakan niya ang kamay ko't noong buhatin niya ako. Hindi naman siya naging anyong halimaw. Is it safe to be with him? Na-iimagine ko pa lang iyon parang sasabog na ang puso ko sa kaba.

"APOLLO!" I screams when I saw him jumping out in the huge tree.

"My queen, you have to get out of here!" I crease my forehead. Kasalukuyan akong naglilinis sa harden dahil napansin kong napapalibutan na ng ligaw na damo ang lugar na ito ng mga ligaw na damo.

"You scare the hell out of me!" Sapo ko ang dibdib ko habang pinupulot ko ang rake na nabitawan ko noong sumulp[ot si Apollo.

"My queen, a danger will appear soon in the mansion," he said.

"Apollo, ano ba ang pinagsasabi mo?" Naiinis kong sabi sa kaniya.

Simula nang mapadpad ang kapalaran ko sa lugar na 'to at makasalamuha ng mga kakaibang nilalang na nabubuhay malayo sa mundo ko, ay tila nasasanay na ang pakiramdam ko sa kanila. Pero syempre, hindi ko pa rin maiwasan na matakot. Hindi lamang sa mga nilalang na nandito kundi pati na rin sa sarili ko. Misteryoso pa rin sa akin ang pagkamatay ni Glenda. I'm aware that I've touch Glenda's neck before my mind corrupt. Nakakatakot ang bawat araw na lumilipas. Para akong isang libro na puno nang hiwaga. Every page have a twisted plot.