6969 Corporation

Chapter 19

Hindi ko inaasahan na sa pagkakataon ito ay siya pa rin pala ang sasalo sa mga luha ko. Mabilis ko siyang niyakap at umiyak.

Naramdaman kong hinagod niya ang buhok ko habang pinipilit na patahanin ako.

"Shhh... I'm here."

Mas lalo akong umiyak. I been so emotional right now. Walang kapaguran ang mga mata ko sa pag-anak ng butil na luha.

"What did Yvan do to you?" mahina at pero ramdam na ramdam ko ang pagiging kalmado niya sa puntong ito.

Dahan-dahan kong pinahiran ang mga luha ko. I still can't stop myself from sobbing. I keep on drying me face when he started to sigh in disbelief.


"Tsk. I never thought Yvan will be that harsh to you...Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, I shouldn't have let you in his arms." Nakita ko kung paano humigpit ang pagkuyom ng kamao ni Vincent. His jaw stubbornly sharp.


"Hinayaan kita sa kaniya dahil akala ko'y itutoring ka niya kagaya ng pagtrato ko sa'yo. That bastard!" Tumingin siya sa akin at marahan na sinabit ang hibla sa likod ng aking tainga.

"Dahan na, I'm here to rescue you. Binabawi na kita sa kaniya." Malawak ang kaniyang ngiti tulad noong mga araw na pakiramdam ko'y pinagkaitan ako ng langit. He always making me feel better by his smile. The smile I failed to take care.


Dumaan sa mukha niya ang pag-aalala nang tingnan niya ang tiyan kong lumalaki. "Fck that Yvan! Let's go away from here, Precious."


Nanatili pa rin akong nakatingin sa kaniya. Bakit niya ba ginagawa ito? Sinalubong niya ang mga mata ko. "There is no time for me to explain, Precious. You and your baby are in danger now. Your father told me that you are he..."


"W-what? M-my father?" Napapantastikuhan kong tanong sa kaniya.


Tumango lamang siya at agad na kinuha ang mahaba niyang balabal na ngayon ko lang din napansin.

"There is no time for me to explain. Kailangan na nating umalis bago mahuli ang lahat."


"W-what do you mean, Vince?"


"The witch. They will hunt you because they already know you are weak in your state." He tried to explain, muli kong nakita ang pag-aalala niya sa akin. "Sa ginawa ngayon ni Yvan, mas binibigyan niya pa ang mga witch na 'yon ng paraan para masira ang bayan na 'to."

Kumunot ang noo ko. "What do you mean?"


"Kimberly's blood had tainted with black witch. Hindi ko rin alam kung paano nangyari iyon. Sa pagkakaalam ko lang ay purong bampira siya noong umalis siya." Paliwanag niya.

"Alam ba iyan ni Mr Yvan?" I was worried. Sa narinig ko parang ayaw kong umalis dito. Hindi ko mabasa kung ano ang iniisip ng Kimberly na iyon. Nag-aalala ako na baka ano ang gawin niya kay Mr Yvan. She's a witch, and I know what a witch is capable of.

Mahinan siyang tumango. Kumunot ang noo ko. "And he let it!? Hindi niya ba naaalala iyong nangyari noon? The witch attack the city of Ashvel! Marami ang namatay noon! Kailangan kong kausapin siya!" Tinulongan niya kong tumayo.


"I-I can take care of myself, Vin. I am not your responsibility." Pagmamatigas ko sa kaniya at tumalikod pero mabilis din niya akong hinawakan sa kamay.


"I'm begging you, Precious. Huwag mo nang palakihin ang gulo!" Paos niyang sabi.

"Hindi ko pinapalaki ang gulo, Vin! I am trying to save my Alpha. My mate!" Matigas kong sabi sa kaniyan. Nakita ko ang pagdaan ng sakit sa kaniyang mukha.

Huminga siya nang malalim. "Malapit na ang eclipse, Precious. Malapit na rin ang pag-iisang dibdib nila." Natigilan ako sa sinabi niya na 'yon.

"Ano!?" Para akong nabingi sa sinabi niya na 'yon.

"The Alpha has the right to break the bond. He did it."


"You're kidding me, right?" Muling tumulo ang luha sa aking mata.

Marahas kong tinuyo ang luha ko. "I am not coming with you. I'll stay here."


Napatingin ako sa replika ko sa salamin nang magsalita iyon. Sinipat ko si Vincent na tila nagulat sa paggalaw ng replika ko mag-isa. "Stupid. Listen to him Precious!"


Napataas ako ng kilay. Ang buong akala ko ay wala na siya sa katawan at utak ko. I smell something wrong here. I can't no longer trust her because it has the possibility that it will lead me into danger and kill myself. She might deceiving me para makuha ang buhay na meroon ako ngayon.


"I am not what you think, Precious. I am saying this because I am scared too. Nasaksihan ko lahat ng pagkamatay natin sa iba't-ibang panahon. And I'm scared you will end up like them too...at sa susunod mong buhay na siya namang pagkabuhay ko sa pagkatao mo, natatakot ako na baka ako na ang huli sa lahat. And we can't end this war. That's why I am depending to you now Precious. Alam kong nararamdaman mo rin ang paglakas ng kapangyarihan ng witch. I am not saying this to deceive you for my own well, but I am saying this to save us."


"I'm afraid he will kill you before the witch find out that you're pregnant. Hindi ka ba naawa sa anak mo?" Dagdag niya pa.

Ramdam ko ang takot sa mga mata niya. Kahit na nakikita ko ang anyo ko sa kaniya ay mas nanaig pa rin iyong takot na pinapakita niya. The trauma she kept for how many century has being revealed by her face right now. Now, I am wondering how my another life have killed.

Napahawak ako sa aking tiyan. "You have the reason to runaway now, Precious. Para sa anak mo. Umalis ka na sa lugar na 'yan."

"I'll never leave him."

"Nababaliw ka na. Para sa kaniya nagkakaganiyan ka? Para sa walang kwentang tao, you'll risk the baby!?" She scoffs. "Alright, when was the last time she care about you? When was the last time he looks at you like before? When was the last time he talks about you and your baby? Baka nakalimutan mong hindi lang ikaw ang unang babaeng binuntis ng walangkwentang lalaki na 'yon!? Kung nakaya niyang iwan ang mga babaeng binuntis niya noon, paano ka na lang kaya?"

Sunod-sunod na naglaglagan ang mga luha ko na hindi ko napapansin. Napasinghap ako at napatingin sa replika ko.

Hindi na ako 'to. Tama siya, Mr Yvan didn't talk to me like before, he never even let me get out of my room, para banh pinapatay niya ako nang paunti-unti habang nawawala naman ako sa sarili ko. Hindi ko man lang naisip na ang anak ko. Napahawak ako sa aking tiyan.

Gusto ko lang naman ng buong pamilya. Gusto ko lang naman na may makakasama at maramdaman na hindi ako nag-iisa sa laban na 'to. Gusto ko lang naman maramdaman na buhay ako at hindi kailangan na humingi ng karampot na pag-ibig. Pero bakit napakahirap at napakalabo pa atang mangyari iyon? Ano ba ang ginawa ko na masama para maparusahan ng ganito?

Hinamas ko ang tiyan ko. Please forgive me for not keeping your dad. Hindi ko kayang manatili rito. Kahit gustohin ko mang maging buo ang pamilya natin ay hindi ko kayang panuorin ang sarili kong unti-unti kang binibitawan sa layunin na may matawag tayong pamilya. I can risk you, my child. Patawarin mo sana ako sa gagawin ko.


Napatingin ako sa buwan.


I don't need him to shine, mom. I have me to light up and rise me from almost downfall. I still have my baby. I-I don't need him to guide me from my darkness day.


Mom, I will make a legend of my own.

"Let's go, Vin."






---
Hindi makapaniwalang napatingin ako sa mga nagkakatipong mga tao. They were dancing between the bonfire and enjoying every music that musician being played. You can hear the giggles from children playing, laughing and jointing the music. Nakikita ko rin doon ang mga matatandang nakisali sa kasiyahan at humahakot ng mga inumin. They were like a viking on their size.

This place is somehow familiar to me. Parang nakaapak na ako rito noon. Napatingin ako sa falls na hindi kalayuan sa kung saan sila nagkakasiyahan. The lights coming from the moon shine the water that drastically fall down. The grass that freely grow and flower that started to bloom. Hindi ko alam kung saang parte kami ng gubat dumaan but I couldn't imagine there is a place like this that more likely a paradise.



Napasinghap ako sa sariwang hangin. This place is so calm even though there are people celebrating and doing stuff, yet if feels like a home to me.



Dahan-dahan akong inilapag ni Vincent sa mayayamang damuhan. Napasinghap ako nang tuluyan ko na ngang naramdaman ang sariwang hangin na pumapasok sa ilong ko.

"How'd you find these people?" Tanong ko sa kaniya habang nakatingin sa mga tao.

"I didn't find them, they found me. Matapos kasi akong ibaba ni Yvan sa pwesto ay tinakwil niya ako sa Ashvel."

Narinig ko nga 'yon, pero hindi ko alam na tinakwil siya. Ang alam ko lang kasi ay 'yong pinababa siya sa kaniyang pagiging-beta ng Ashvel. Si Mr Yvan lang din naman ang may kayang gumawa noon. Hindi ko akalain na kaya niyang gawin iyon sa kaibigan niya. He's so powerful to put down those people who we're being part of his town.

"I'm sorry. I didn't hear that."

"Nah, it's okay. Sa totoo lang, masaya maging malaya mula sa responsibilidad na hindi mo naman gusto. For the past years I didn't I was grave to my past and guilt keep on look forward me because of my position." Huminga siya. "Kaya naman laking pasalamat ko't tinugunan ni Van ang hiling ko. It's not my choice to be on that position. Lahat naman ata ng position ay may kalakip na dahilan kung bakit ayaw namin na maloklok. Kahit na may mga pribileheyo kami at nakakatanggap kami ng benipisyo ay wala pa ring saysay iyon dahil alam mong habangbuhay ka ng makukulong sa mga gawa na hindi mo gugustuhing makita." Ngumiti siya sa akin.

"Ganoon pala 'yon." Marami pa rin pala akong walang alam. If Vincent hates his position, I was wondering, ano na lang kaya kay Mr Yvan. He mentioned, he hates being an Alpha. Ganoon din ba ang rason?

Naglakad kami. Vincent looks at me and speak, "by the way, I was wondering why are you at that room that day?"

"I was there for the book of the prophecy." Pag-amin ko. Wala nang dahilan para magsinungaling pa sa kaniya.

"Nakuha mo ba?"

"Yes. It's here." I pointed at my temple.

"Salamat naman at ganoon."

"What about you? Bakit ka pala nandoon?" I ask him.

"I'm saving you." Mahina siyang natawa. "Sebastian say that you're heading to Vincent's library, kaya sinundan kita."

"Salamat. Maraming salamat sa lahat ng tulong mo sa akin." My lips form into a thin line.


Napatingin ako sa kanila nang bigla na lamang silang tumigil sa kasiyahan nila. Nasa amin na ngayon ang tingin nilang lahat. Lahat sila ay nahinto ay sinusuri ako. Nang mapansin nilang si Vincent ang kasama ko ay mabilis nilang sinalubong na ngiti ang binata.


"Oi!" Tawag ng mga kalalakihan kay Vincent. Kumaway lamang si Vincent.

"Kumusta kayo!?" Masayang bati ni Vincent sa kanila. Pabalik-balik naman ang tingin nila sa akin.

"Siya nga pala. She's Precious." Pakilala niya sa akin.

Kumuko naman ako upang batiin sila. "Pasensya na at nakaabala ako sa inyong kasiyahan."

"Ano ka ba. Masaya kami at nadagdagan na naman tayo! Ako nga pala si Emily. Tara sayaw tayo."

Hinawakan niya ang mga kamay ko at marahan na hinatak sa mga nagkakasiyahan. Wala namang nagawa si Vincent nang hatakin siya ng mga kalalakihan upang magsayawan.

Napakasaya nilang kasama. Hindi ko tuloy alintala ang dahilan kung bakit ako napadpad dito. Vincent has a good time with his friends too. Agad din naman ako nagkaroon ng kaibigan dahil kay Emily.

I laughed. Sa tanang buhay ko hindi ko naranasan ang ganitong kagalakan. Napakagaan ng loob ko sa mga tao na ito.

Nang makaramdam ako ng pagod ay nagpahinga na muna ako sa gilid. Hindi naman na nagtaka si Emily at nag-offer na kukuha ng maiinom namin.

Natingin ako kay Vincent. Napangiti ako nang makitang nakikiindayog rin ang kaniyang buong katawan tulad ng mga tao na tila'y hindi pinoproblema ang bukas. Kasama niyang kasayaw ang mga bata at nilagyan pa siya ng koronang gawa sa bulaklak.

I have seen Vincent's smile so many time before but this time, he look so free. He look at me and give me a smile. That smile. So bright yet so fragile. The way Vincent smile at me it cheering me up: telling me I shouldn't have shoulder the earth alone. I don't know why did I do to deserve a man like him who's always there if I fall.



"Hi."

Napatingin ako sa babaeng na sa tansya ko ay kasing edad ko lamang. Malagkit niya akong sinuri mula ulo hanggang paa. Pati ata ang kaluluwa ko'y inusisa na niya. Nakasuot lamang siya ng bra at manipis na tila sa pang-ibaba. May iba't-ibang kulay ng bulaklak rin na nakapalibot sa kaniyang mga buhok pero sa kabila ng makulay at kaakit-akit niyang kagandahan ay ganoon naman kasing lamig at blanko ang mga mata niya.



Nang mapansin niya ang pagtingin ko ay mabilis niyang inabot sa akin ang inomin na nakalagay sa malaking mug na gawa sa kahoy. Agad na nanuot sa ilong ko ang amoy ng alak na sa tingin ko ay ang dahilan para unti-unti ay binabaliktad ang sikmura ko.


"Hindi ka taga rito 'no?"



Natigil ako sa lamig ng kaniyang boses. I think there is something with this girl. Naamoy ko ang malakas na enerhiya niya.


"I just arrived here, kasama ko si V-Vincent." Utal ko bago tiningnan ang alak. "Pasensya na hindi ako umiinom."



It was just a normal wine for me pero hindi ko pa rin makaya ang amoy niya. Marahil ay hindi pa ako nakaamoy ng ganito katapang na alak sa tanang buhay ko.



"No worries, everyone is welcome here as long as blood of Troy flowing on their veins."



Napatingin ako sa kaniya. Who is Troy? Napansin niya rin ata ang pagkawalang muwang ko sa mundo nila kaya mabilis niya akong hinarap.


"Don't act like you do not know that old rotten man..." Marahan niya akong tinapik.



"Seriously, I don't have any idea what you are talking abou,—"


Napansin ko ang bigla niyang paghinto. Napaangat ako ng kilay habang kumakaway sa harapan niya. Bigla akong nakaramdam ng takot.



"Y-You!" She utter.



Agad nawala ang kulay sa mukha niya na siyang nagpabagabag sa akin. Napahakbang ako paatras nang tinuron niya ako na umani ng atensyon mula sa mga taong nagkakasiyahan. I am sure I did not do wrong to her!



Mabilis na pumuti ang mga mata niya at nangisay. Hindi ko alam ang gagawin ko. Napaatras ako sa kaniya nang simulan na siya palibutan ng mga taong nakakita sa kaniya. Napatingin sa akin si Vincent, and I was looking at him back, trying to communicate him that I did nothing with her.


"Save us from living hell, my queen! Who arth born in water and wine, in fang and wand! Let your power of light rule in world of slaves. You, the queen of underground, creature and ruler of all us. Please let us free. Hear our plea!"



Halos manlambot ang mga tuhod ko sa nakakakilabot na sinabi na 'yon ng babae. Nakatitig siya sa akin at nanlilisik ang mga mata. Agad na lumapit sa akin si Vincent at inalalayan ako sa pagtayo ko nang panansin niyang nawawalan na ako ng lakas.

Her plead cause my bone to chill. I suddenly saw people lashing, starving to death, and children were crying to stop the wickedness. Napaluha ako.

It's MY people.