6969 Corporation

Chapter 10

Nakaupo ako ngayon sa malaking puno malapit sa university habang minamasdan ang bukang-liwayway. Dito kasi ako hinila ni Mr. Yvan hanggang matapos ang pag-anonsyo ng panalo ng beta at sa kaniyang mate.

Napabuga ako bago niyakap ang sarili ko. Hindi ko alam kung ilang oras na ako nandito at nakatanaw sa kalawakan. Naramdaman ko ang pag-upo ni Mr. Yvan sa gilid ko.

He took off his jacket and give it to me. "Malamig," he said.

I breathe and shrugs. Napapikit ako ng mata. Nakakapagtaka lang dahil kanina niya pa ako hinihintay at wala ring nangyaring pag-atake noong magkadikit ang mga balat namin. Siguro naman hindi naging trigger sa kaniya ang presensya ko at nakikisabay siya sa bugso ng damdamin ko.

"Hindi ba dapat nandoon ka ngayon upang suportahan ang kaibigan mo?" I ask him. Bakas pa rin ang sakit na nararamdaman ko.

I can't believe I'm broken, without even thinking na wala namang kami ni Vincent. That's silly.

"Kaya na nila 'yon." Napakamot siya sa ulo ko.

It's really weird having a normal conversation with me. Mabuti na rin siguro iyon kay sa naman mababaliw ako kakatago sa nararamdaman ko.

"About earlier. Sa event. I know you recognize the woman. Tinutuligsa na sila ng Elite group upang hindi makapasok ulit sa university." Tiningnan niya ang gasgas ko sa gamay. Marahan niyang tinanggal ang band aid na nandoon at hinawakan ito.

"Hindi ka pwede masugatan," aniya. "You know it'll be dangerous if they smell your blood." He gently put an warm liquid from the small bottle he bring. Kanina niya pa ba 'yan dala? Bakit hindi ko naman ata napansin?

"Let's go home, the rain is about to start." Napatingin ako sa kamay niyang nakahawak sa mga kamay ko. "Don't worry, I won't harm you," he said.

Nagpatianod nalamang ako bago niya ako pinasakay sa kotse. Naririnig ko pa rin ang pagsigawan mula sa arena.

Ipinikit ko ang mga mata ko at pinipigilan ang mga luha.

"Did you know that today is the announcement of beta's mate?"

Hindi nakapaniwalang napatingin ako kay Mr. Yvan na ngayon ay nakaupo sa harapan ko at naka-ekis ang mga paa. Iniwas ko ang mukha ko at minabuting hindi na lang sagutin ang tanong niya.

Ilang sandali pa ay bumuhos ng malakas ang ulan. Napatingin ako sa labas. Papalayo na kami sa university pero pakiramdam ko ay naiwan ang puso at isip ko sa arena. Totoo bang mate ni Vincent iyong nakita ko kanina?

Ang weird lang dahil pareho sila ng amoy. It's like a strong string bond between them. Pero ang pinagtataka ko lang, how did I developed such a sense like that? I mean, it's quite far to me, as a human to smell that.

Napatingin ako kay Mr Yvan. He was staring outside. I bit my lips. He was so calm earlier. Hindi naman siya siguro lasing ngayon? I just noticed the last time we had a conversation. Lasing siya noon nang mag-usap kami na masinsinan. No violence included.

Pero kahit na ganoon. Vincent is much better than him.

"Stop the car," utos niya sa driver. Puno nang pagtatakang tiningnan ko siya nang buksan niya ang pinto.

Bumubuhos pa rin nang malakas ang ulan nang bigla niya na lang akong palabasin sa kotse. "Get out."

I look at him. Sigurado ba siya?

"But it's dark and—"

"I said get the hell out of car, now!" Pinakita niya ang pangil niya.

Bigla naman akong naalarma. Hindi ko alam kung sinumpong na naman ba siya o ano. Naikuyom ko ang kamao ko. Tiningnan ko na muna siya bago tumali. Malakas kong binagsak ang pinto bago niya pinaharurot ang kotse.