6969 Corporation

Chapter 7

Napabuga ako nang makaabot na ako sa mansion. Ito ang kauna-unahang makabalik ako sa mansion na walang nangyari sa akin sa University.
Hindi na rin ako nakapanood ng football ni Vincent dahil sa babala at sinabi ni Miss Joanna kanina. Nalaman ko rin mula sa mga kaklase ko na matagal na may gusto si Miss Joanna kay Vincent. And by looking at their eyes earlier, I guess the rumor is true.

Napahawak ako sa dibdib ko. Bakit ang sakit?

Ginala ko ang tingin ko sa buong mansion. Why does this place look so heavy? Or maybe because I am alone and lonely? F*ck.

The whole mansion was back to its sane again when I went to stairs. Though, wala namang bago but I think naka adjust na ako. From waking up early, para mag-prepare ng breakfast ni Mr. Yvan at linisin ang buong mansion, hanggang sa pagpasok ko sa university.
Sinuma rin noong binalaan ajo ni Miss Joanna ay iniiwasan ko na rin na mag-cross ang landas namin ni Vincent dahil sa tuwing nasasagi siya sa isip ko o nakikita ay alam kong masasaktan ko lamang si Miss Joanna. I have a big respect on her. Kaya naman kahit hindi niya sa sabihin sa akin ay ako na mismo ang iiwas.

Mabilis lumipas ang araw at napapansin kong madalas wala si Mr Yvan dahil sa tuwing naghahanda ako ng agahan niya ay hindi ito nagagalaw kapag nagliligpit na ako. Hindi ko rin siya nakikita sa university. Pakiramdam ko nga ay naging malaya ako, but at some point, nangunguli rin ako sa kaniya. I somehow miss his touch and... Wait! What am I saying!? Nababaliw ka na babae!

Napahawak ako sa dibdib ko nang bigla itong kumirot. Pansin ko rin napapadalas ang pagkirot ng dibdib ko. I grip at the edge of the sink, nabitawan ko rin ang hawak kong basahan at walis. I look at myself in the mirror.

Napangiwi ulit ako nang mas lumalim ang kirot nito. Marahan kong pinukpok iyon pero mas lalo naninikip ang dibdib ko. Hindi lang ito kumikirot but I also felt like burning inside na siyang nagpapasikip sa dibdib ko. It's like someone was enjoying engraving my chest with a sharp knife. Napakasakit.

Mas lalo pang humigpit ang pagkakahawak ko sa lababo dahilan para mawasak ko ito. I gasp because of the unbearable pain inside.

Bloods run and drop on the floor. Nasugatan ko ang kamay ko't pati na rin ang daliri ko dahil sa kakaunting bubog na mula sa nabasag na parte ng lababo. Tila hindi ko na kaya ang sakit. Napasigaw ako habang nakahawak sa dibdib ko. Ako lang mag-isa sa mansion ngayon, hindi pa rin umuuwi si nanay Rona mula kahapon, kaya naman wala akong ibang mahingian ng tulong. Bakit ba nangyayari sa akin 'to? What is going with me?

Sweat rolling down to my temple. Nakagat ko rin ang likod ng palad ko para hindi makagawa ng kung ano mang ingay. I still have this feeling that I should remain silent, or else I'll attract my enemies. Napapikit ako nang mas lumalim ang sakit. Parang sinusunog ang dibdib ko nang kung ano mang bagay. Mabilis kong winasak ang damit ko nang hindi ko na matiis ang sakit. Tila may bumaba ang pagguhit ng sakit papunta sa puson ko.

I was screaming silent and holding the pain. Kailan ba ito matatapos? Tears roll down to my check. I was whispered my mom's name. I was praying for it'll end. 

Makalipas ang ilang minuto na pagtitiis ay humupa na ang sakit. I can still my whole body is like burning in hell. My knees are too weak to handle my weight and all I have to do was to find something to grip on.

Mabilis kong tiningnan ang katawan ko sa salamin. Agad na nahanap ng mga mata ko ang itim na nakaguhit sa buong kong katawan. Halos kalahati ng katawan ko ay nagkulay itim, habang iyong kalahati naman kulay puti.

I don't understand what does it mean but the shape are familiar. Kumunot ang noo ko nang mapansin ang disenyo nito. Katulad iyon sa nakita kong nakaguhit sa card na ibinigay ni Sally bago pa man ako nagpunta noon sa building. If I'm not mistaken, this is the sign that I've been wondering on the card.