6969 Corporation

Chapter 21

"Apollo," I summon him.

"My queen." Nagulat kami nang bumuhos ang luha ni Apollo.

Mabilis akong lumapit sa kaniya. Bigla akong kinutuban na baka ay napaano siya. I never seen him in a while kaya hindi ko na alam kung ano ang pinangagawa niya nitong mga nakaraang araw.

"W-what happen? A-are you hurt?" Pag-aalala ng aking ama.

Nang mapansin ni Apollo na si Troy ang kaharap niya ay mabilis niya itong niyakap.

"Brother." Iyon na lamang ang nabigkas ni Apollo.

Napahinto ako ng sambitin iyon ni Apollo. Palipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa. Ngayon ko lang nakita na medyo magkahawig nga sila ng mata.

What's on earth is happening here? This is to much to process. Una, hindi ko alam na kapatid ko ang babaeng kasama ngayon ni Mr Yvan, which I thought my enemy. At ngayon naman, Apollo and my father are siblings.

"What happen? Shhh... don't cry now, Apollo." Parang bata na hinahagod ng ama ko ang likod si Apollo.

Nang tumahan na ito ay saka lamang siya humingi ng tawad sa bigla niyang pagluha. Inaya kami ng ama ko na sa loob ng bahay kami mag-usap usap upang mabigyan si Apollo ng maiinom.

My father told me that this house is hundred years old, and he's right. Maraming lumang antique, mga bulaklak na nalalanta, mga salamin at pigura na nilamon na ng alikabok, mga sofa na may takip ng puting tela.

As much as I want to ask my father about this house but I think this not the right time to speak about it. I manage to remain silent and just observe the design and interior of the house.

"Y-you know where's Sumphous, right?" My father offer his youngest brother a drink.

"Y-yes." Apollo breath.

"Can you take us there?" I ask him desperately, pero mabilis siyang umiling.

"I can't my queen. Sumphous... she's dead."

Pareho kaming natahimik ng ama ko. I know Apollo can see how confused I am right now. He told me my mom is just sleeping. What the sudden?

"Y-you told me..."

"I went to the secret place where I take Sumphous to heal her wounds. It's true that I told you that she is sleeping. Her body might sleeping pero I still can communicate with her. Pero kanina lang. While I was on my way to the place where I leave Sumphous upang maghanap ng huling bulaklak na kokompleto sa ginawa kong gamot, nakita kong nakabukas ang pinto, basag ang bintana at lahat ng mga halaman na nandoon ay nagkalat sa sahig and Sumphous..." His jaw moved.

"I saw a knife buried on her chest. Someone attack your mother. Huli na ang lahat, maraming nagkalat na dugo sa sahig, hi-hindi ko na matagpuan ang pulso ng ina mo. Pa-patawad, I can't save your mom. I can't save Sumphous."

Halos mabingi ako sa narinig ko. Tiningnan ko ang ama kong pinapahiran ang mga luha niya. Masakit para sa kaniya ang balita na ito. He waited for how many years, umasa siyang buhay at makikita pa niya ang ina ko. Pero, the news today is the ending of all the hopes he keep.

"A-any hint?" He manage to speak between his bitter eyes.

Nakita kong may inalabas si Apollo. Punyal iyon na nakabalot sa puting panyo may bakas pa ng dugo na dumikit doon.

"This knife. Isa lang ang nagmamay-ari ng punyal na ito." Tiningnan ko ang ama ko nang bigkasin niya iyon.

"S-sino?"

"Yvan." Apollo said.

"Are you sure?"

"That was the gift I give to him." My father said.

Napapikit ako. He surely want my family ruin. Pero bakit? Nasa kaniya na si Kimberly. Nagawa na niyang alisin kami sa buhay niya. Bakit pati ang ina ko'y kailangan niya pang patayin? Ano pa ba ang kailangan niya sa pamilya ko? Ilang tao pa ba ang kaya niyang kunin sa akin?

Sumusobra na siya! Naikuyom ko ang kamao ko.

"This is war, father," I stated.

"My queen," tawag ni Apollo. Napatingin siya sa aking tiyan. Bakas sa kaniyang mukha ang pag-aalala. "Huwag muna kayong padalosdalos ng desisyon, mahal na reyna. Alalahanin mo po muna ang bata sa sinapupunan niyo. Mas mahalaga ang anak niyo."

Naikuyom ko ang kamao ko. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko. Lumapit sa akin ang ama ko nang maramdaman niya ang pagyanig ng kinatatayuan naming lahat.

"Tama si Apollo, your baby is our priority." Pagsang-ayon ng ama ko. Sinubukan niya kong pakalmahin.

"What about my mom, father!? Hahayaan ko na lang ba siya hindi mabigyan ng katarungan? Hahayaan ko na lang ba siya!? Buong buhay ko, hindi ko siya nakita. I only see her face on my dream. Mali bang ipaglaban ko man lang ang kaniyang pagkamatay. Kahit dito kang ay may magawa man ako!?"

"No, you can't declare war that easily, my queen. Naiintindihan namin ang galit mo." Apollo try his best not to cry again.

"He killed my mother, Apollo! Can't you see na nanadya talaga siya?" Galit kong sabi.

"I know, my queen. But what if this is what Aris want from both side? It could be the a bait. Your father's troops is not that strong enough, some of them are injured and you are pregnant." Apollo said.

Tiningnan ko si Apollo. He is right. Our side is weak from at this time. Karamihan sa mga nakikita ko kanina ay mga bata at matatanda. Kaunti lang ang nakikita kong troops ng aking ama at ang iba sa kanila ay may mga nakabenda sa iba't-ibang parte ng katawan.

"He is right." My father agreed.

"Half of my troops are injured dahil sa pag-atake ng mga kawal ni Aris." Napasandal siya sa sofa. "The Queen witch's guards are no joke. They are two times stronger than I expected. Even the elite from the company couldn't handle her armor." My father added.

"What do you suggest then?" I said calmly.

"We will wait until you deliver the prince." Apollo suggested.

Napailing ako bilang hindi pagsang-ayon. "Matagal pa iyan, Apollo. We don't know who will be the next target."

"Apollo is right, Precious. Mas mahala ang baby mo kay sa sa paghihiganti."

Napabuntong hininga ako. Alam kong inaalala nila ang kondisyon ko pero bakit ayaw nilang alalahanin din ang kapakanan ng mga mamamayan na sakop nila? Ang hustisya para sa ina ko?

"Kami na ang bahala." My father said.

"Fine. I'll summon my armor, Denise para tumulong din sa pagbabantay sa lugar na 'to." I suggest.

Wala naman silang tutol doon. Denise is the guardian of ocean demon. Siya lang muna ang maasahan ko sa lahat ng creature na meroon ako upang guardiyahan kami ng palihim. He is like a dark fog and has no face. Ang fog na galing sa kaniya ay labis na nakakamatay, nakakalason. Segundo lang ang tatagal mo kapag nakalanghap ka ng usok na galing sa kaniya. It's the most convenient dahil hindi niya kailangan pang gumamit ng anomang matutulis na bagay upang pumatay. Malawak rin ang mababantayan niya.

Tumayo ako at nagpunta sa pintuan. I summon him and command him to guard the perimeter. Mabilis naman siyang tumango at naglaho sa harapan ko.

"Your mom's gift is amazing." Napatingin ako sa ama ko na nasa gilid.

Sang-ayon ako doon. Even the powerful witch of all the necromancer can't beat the power I have right now. Hindi lang ang mga spell at ang lumilipad na walis ang kaya kong gawin, but I can also summon the most incredible monster and demon from the darkness. Pero ang kapalit non ay kailangan kong mabawi ang siyang puso ng kapangyarihan ko. Ang kahariang inalay ng aking ina para sa akin. Now, I wonder why does my mom desperate me to get my throne, may iba pa kayang lihim ang Ozz na konektado sa akin?

"Fa–" hindi natuloy ang sasabihin ko nang bigla na lang nanlambot ang mga tuhod ko at marahas akong napaupo sa sahig.

Namimilipit ako sa sakit nang maramdaman ko ang sakit na umaakyat sa puso ko. Sinubukan kong maghanap ng makakapitan pero hindi ko magalaw ang mga kamay ko. Kasunod non ay ang pagdaan sa mukha ng aking ama ang pag-aalala at takot nang tumingin ito sa akin.

Napatingin ako sa dugo na bumabaha sa sahig. Napahawak ako sa pana nakabaon sa tiyan ko. Napatitig ako doon. Tila ayaw gumana ng buong sistema ko. Pero walang tigil sa pagsigaw ang isip ko sa kalagayan ng anak ko.

No, my baby!

Hindi ko naririnig ang boses ng ama ko na nasa harapan ko't pilit na inaagaw ang diwa ko. Nakita ko na lang na pumasok si Vincent at mabilis na pinipigilan ang pag-agos ng dugo sa tiyan ko.

"Jas, please don't close your eyes!"

Nanlalabo na ang paningin ko. Hindi ko na rin makita ng maayos ang mukha nila.

"Save my ba-baby." Pakiusap ko sa kanila. Lumapit sa amin si Apollo.

"F*ck! Lucian know where we are!" He hiss.

"We will save you and your baby, my queen." Naramdaman ko ang mainit na kamay ni Apollo pero unti-unti ko ring naramdaman ang pagkamanhid ng mga paa ko.

Hindi ko na alam kung saang parte ang masakit o saang parte ang namamanhid sa akin. Nararamdaman ko pa rin ang malagkit na likido na umaagos sa gitna ng hita ko.

Napapikit ako nang bigla ko na lang hindi maramdaman ang pagpintig ng maliit na pulso galing sa tiyan ko.

My baby is gone.

Napaluha na lang ako bago ako tuloyang nilamon ng kadiliman ang diwa ko.

Wala nang mas sasakit pa sa paggising sa umaga na hindi mo na maramdaman ang pagpintig ng anak mo. Nang magising ako kaninang umaga ay sinalubong agad ako ng kalungkutan ko.

Hindi ko na maramdaman ang maliit na pintig ng puso ng anak ko.

Napapikit ako. Napasigaw ako sa sakit. Lahat nang nasa labas ng silid ay dali-daling pumasok at pinipigilan ako sa pagwawala. Para na akong nawawala sa sarili ko, gusto kong patayin lahat ng nakapalibot at pumipigil sa akin.

Inalalayan ako ng ama ko at ni Freya. Nagawa nilang iligtas ako pero hindi na nila naisalba pa ang anak ko.

Wala na atang mas sasakit pa na ipagdiriwang ang araw ng iyong pagkabuhay sa araw na nang pagkamatay ng iyong anak.

"Tama na Jas." Niyakap ako ni Freya at pinapatahan. Patuloy sa pagbuhos ang mga luha ko.