6969 Corporation

Chapter 39

I still can't believe what happened. I've killed someone, and I'm afraid I have started to like the way the blood splattered all over my skin. Their blood makes me alive.

Bumalik ako sa pinangtataguan ng mga bata. I also cleaned myself before I climbed on the tree. Pagkadating ko roon ay mahimbing na natutulog ang kapatid ni Myra, at ang bishop naman ay nanatiling nakamanman sa paligid.

"Hey," I called her.

"She's dead, right?"

"Yeah, she is." Naikuyom ko ang kamao ko.

"It wasn't your fault. Everyone here should die. That's our role," walang emosyon niyang paliwanag.

Napatitig siya sa akin. Napangiti siya habang pinaglalaruan ang kamay niya. Pansin ko rin ang nagbabadyang luha sa kaniyang mata.

Masyado pa silang bata parang mamulat sa mundo na ito. Kung ako nga na may edad ay halos mawala na sa sarili noong unang napadpad ako rito, sila pa kaya na bata pa? Sasariwain ng kanilang isip ang bawat nagaganap at magaganap na hindi maganda rito. Imbes na nasa labas sila at ninamnam ang kaniyang oras sa paglalaro at pagdeskobre sa mga bagay na makakatulong sa kanila upang maging matatag, ay heto sila at nagtitiis maging alipin sa laro na 'to.

"No." I paused. "Your role in this game is not to die. Not protect the queen, or be a shield. Your role here is to reach the end and be strong. It's our duty to protect you and lead you to the end. You don't need to protect me, let me protect you." Napatingin ako kapatid ni Myra.

"All of you."

"This is the first time someone values our existence." Napangiti siya habang napailing.

"Now I know why Myra is willing to risk her life for you," she added.

Napatingin siya sa akin. "You're kind."

"I am not." I suddenly felt guilt. Kung alam niya lang ang katapusan ng lahat ng nandito, hindi ko alam kung masasabi niya pa sa akin iyan.

"You are. The bishops don't lie about what they see." Marahan niyang hinawakan ang kamay ko.

"Gawin mo ang dapat na mangyari. That is what it is. I appreciate how you value us." She pauses.

"Pero gawin mo ang dapat mong gawin. If that means killing us, do it. Hindi ikaw iyong tulad sa ibang reyna na kapakanan lamang ang iniisip.." Napatitig siya sa aking mata. "There's someone in your eyes that my life will be worth risking for you."

Pinatong niya ang kamay niya. "A big triumph awaits you."

It's unnatural for a kid like her to say those words, but I feel moved by her words. We can't just chat here all day long. Kailangan ko ring mag-ingat lalo na at pinapanood kami ni Yvan.

Sinalubong namin ang panibagong araw na magkakasama. We went to parameters to search for food. Hindi kami pwede na manatili lamang doon, at isa pa kailangan pa namin hanapin ang iba pang flags.

I squint my eyes when I hear footsteps. Napahinto rin ako dahil sa malansang amoy galing sa maputik na daan na tinatahak namin. Isang bangkay ang bumuluga sa amin nang makita ko ang isang babae na nakahilata at walang malay sa sahig.

Hindi lamang isa, kundi kabilang na rin doon ang natitirang pawn na bitbit ang flag na hindi pa nakukuha. I reached the flags, including the other bishop. Now I have completed the pawn and the Bishop's flags.

"What happened to them?" asked the Bishop.

"Their souls were taken." Maikli kong paliwanag.

Sa unang tingin ay aakalain mong isang taon na ang bangkay nila dahil sa matinding pagkaagnas nito, but the fact is they're just their overnight.