[Tamamlandı]
İşte o an anlamıştı genç çocuk hiçbir kaçış yolu yoktu ondan başka.
Genç adam, minik esirinin kulağına fısıldadı
"Sen sadece benim esirimsin küçüğüm, sadece bana aitsin... "
"Lütfen bırak beni yalvarırım!"
"Üzgünüm miniğim ama artık...
Şuna bir açıklık getirmek isterim. Taehyung önceki bölüm sadece benim duygularım değil, hikayenin akışına göre de acımasız olmak zorunda. Bu yüzden önceki bölüm fazla acımasızdı. Sizin birazda empati yapmanızı görmek istedim. Yaptınız mı bilmiyorum ama yaptığınızı düşünüyorum.
Dediğim gibi Taehyung zaten olay akışından dolayı Jin'in canını yakacaktı. Sadece ben biraz duygusal anlamda fazla etkilenip olayı iyice kaosa döndürdüm ki sezon finali kaosu lazım bize. Bu yüzden Taehyung'a verdim gazı ;)
Umarım bu fici okurken psikolojiniz (ruh ve sinir katsayınızdan bahsediyorum) çok etkilenmiyordur? ;)
Bu soruya yanıt bekliyorum çoğunuzdan.
Lütfen yorum yapmayanlarda yorum yapsın. Diğer okuyucularımında tepkisini merak etmem normal bence ;)
Bu bölüm ana kaosun başlangıcı hadi bakalım. Okurken tepkileriniz büyük ihtimal şöyle... ;)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaosa sinirlenirken de şöyle... ;)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
__________________
Jin gözlerini açtığında kendini odasında buldu. Doğrulup yanına baktığında, yanında Taehyung'un da uyuduğunu gördü. Jin aklına tüm yaşadıkları gelince gözünden bir damla yaş gelmişti. Tam yataktan doğrulacakken birden kolundan tutuldu.
"Nereye gidiyorsun?"
Jin cevap vermeden tekrar kalkmaya çalıştığında Taehyung Jin'i aniden kendine çekti.
"Sana bir soru sorduğumda benimle muhatap olacaksın! Nereye gidiyorsun?"
"Senin olmadığın bir yere."
"Ölmeye mi gidiyordun? Sonuçta benim olmadığım tek yer orası."
Jin gözlerini devirerek kolunu çekti. Ardından yataktan kalkıp odadan çıktı. Taehyung ise öylece arkasından izlemişti. (şu son cümle çok sinirinizi bozdu dimi ;) )
Jin adadan çıktıktan sonra aklına Jimin geldi. Hızlıca Jimin'in odasına gitti. Kapıyı açtığında Jimin'i uyurken buldu. Yavaşça kapıyı kapatıp yanına yanaştı. Ardından bebek gibi Jimin'in yanına uzandı. Jimin'in gözleri ağlamaktan mosmor duruyordu. Rengi atmıştı. Ona sımsıkı sarıldı.
