SADİST MAFYANIN ESİRİ *TAEJİN*

Şerefsizlik Open

Kapının çalınmasıyla ilk önce uyanan Jin olmuştu.

"Kim o?"

"Benim ben! Hadi kalkın! Bahçede kahvaltı hazırladım. Beraber kahvaltı edelim. Daha da böyle bir kıyak yapmam haa olan göre!"

"İyi Jimin iyi. Sen git biz geliriz."

Jin tam Taehyung'u uyandıracakken aklına bir plan geldi. Eğer dün gece eve geç geldiği ve kendisini yalnız bıraktığı için ona trip atarsa Taehyung kendisini affettirmek için her şeyi yapacağını söyleyecek. Böylelikle Jin de o sırada Jiminle beraber okula tekrar gitmek istediğini söyleyebilecekti. Taehyung da kendini suçlu hissettiği için pek reddedemeyecek.

Jin bu planı kurduktan sonra aklından şunları geçirdi.
"Ulan ne zeki insanım. Bana gerizekalı diyenin olmayan aklına şaşarım! Çok zekiyim yaw ben!"

Jin hızlıca yataktan kalkıp odasına gitti. Günlük rutinlerini hallettikten sonra bahçeye çıktı.

"Jungkook!"

"Efendim hyung?"

"Sen Taehyung'u kaldır."

Jungkook ve Jimin sorgular bakışta bakıyorlardı.

"E hadi Jungkook! Davetiye mi bekliyorsun!?"

"T-Tabi hyung."

Jungkook gittikten sonra Jin, Jimin'e her şeyi anlatmaya başladı.

"Bak Jimin! Bu plan bizim geleceğimiz! Anladın mı?"

"Merak etme anladım. Rolümü en güzel şekilde oynayacağım!"

"Güzel!"

Taehyung ve Jungkook tuhaf bakışlarla yanımıza geliyordu.

SEOKJİN'DEN

Taehyung yanımdaki sandalyeye geçtiğinde onun yüzüne bile bakmıyordum. O da bir şey demiyordu. Arada yüzüme bakıp durduğunda bilerek somurtuyordum. En sonunda dayanamayıp konuşmaya başladı.

"Ne oldu miniğim? Yanlış bir şey mi yaptım?"

Konuşmayıp daha çok başımı aşağı indirdiğimde bir an ben bile kendimi incinmiş gibi hissettim. Müq oyuncuyum amk! Taehyung tam elini çenemin altına koyacakken hızlıca masadan kalkıp odama doğru gitmeye başladım. Arkadan hissettiğim sesle anlaşılan Taehyung da benimle beraber geliyordu.

Hızlıca odama girerken kapıyı kapatmadım. Nasıl olsa arkamdan geliyor. Odama girer girmez yatağın üstüne çıkıp oturdum. Kıçımda hala az çok hissettiğim ağrıyla!

Taehyung içeri girip konuşmaya başladı.

"Sorun ne miniğim? Neden bana söylemiyorsun!?"

"Seni dün gece ne kadar uzun süre bekledim biliyor musun!?"

Yalan amk... Evet onu gerçekten bekledim. Ama gelmeyince önemsemeyip uyudum. Ama sonra tek başıma rahatsız hissedince onun yatağına gittim.

"Üzgünüm miniğim ben... Ben... Beni affedemez misin?"

Lütfen gülmeyeyim! Lütfen gülmeyeyim!

"Üzgünüm Taehyung! Ama benim ne hissettiğimi bilmiyorsun!"

Sırtım ona dönük olduğu için yüz ifadelerini göremiyordum. Birden bedenime sarılan kollarla bir hıçkırık sesi işitmem bir oldu.

Taehyung... Ağlıyordu...

"Lütfen beni bırakma miniğim! B-ben sensiz yapamam lütfen! Beni yalnız bırakma! Söz veriyorum ne istersen yapacağım!"