~BÖLÜM 30~

26 2 0
                                    


🥀🥀🥀

&&&&&&&&&&&&

"Sen bu zımbırtıları nasıl kullanacağını bildiğinden emin misin?”

diye sordum, teleskopa bakarak.
Cam dönüp omzunun üstünden bana baktı.

“Nasıl yani?

"Sen bilmiyor muydun?”
 
“Hayır.”

“Drage derste bunları ve fotoğraf makinelerini anlatır­ ken dinlemiyor muydun yani?”

Kollarımı kavuşturdum.

“Kendisi bunları anlatırken sen de saçma sapan çizimler yapmakla meşguldün.”

Bir kahkaha attı ve teleskopa dönüp düğmeleri, sayaçla­rı, daha hatırlayamadığım bir sürü şeyi ayarlamaya koyuldu. “

Benim kulağım hocadaydı.”

“Hı-hıh.”

Ona bir adım daha sokularak çatıdan gelen se­ rin rüzgâra karşı vücudunu kendime kalkan etti. “Aslında sen bayağı iyi bir çizersin.”

“Biliyorum.”

Gözlerimi devirdim ama gerçekten öyle olduğunu bili­ yordum. Çizdiği şeyler inanılmazdı, canlı gibiydiler.
Öne doğru eğilip bir kolu kaldırdı.

“Daha önce bir iki defa teleskop kullanmıştım.”

“Ne tesadüf.”

  “Peki, tamam. Dersi geçen alışımda kullanmıştım,”

diye düzeltti ve doğrulurken bana arada gülümsedi. Başını ge­riye atarak karanlık gökyüzüne bir baktı.

“Bulutlar her ta­rafı sarmadan bunu başarabileceğimizden emin değilim.”

Bakışlarını takip ederek yüzümü buruşturdum. Yoğun, küme küme bulutlar gökyüzünün büyük bölümünü kapla­mıştı. Havada nemin varlığı hissediliyordu, yağmur kokusu vardı.

“O zaman acele etsen iyi olur.”

“Emrin olur,”

diye homurdandı.

Ona bakıp sırıttım.

“Gel de sana nasıl kullanacağını göstereyim.”

Bir adım geri çekildi ve ben de iç geçirerek onun yerini aldım.

“Dik­katini verecek misin?”

“Pek niyetim yok,”

diye itiraf ettim.

“En azından dürüstsün.”

Cam sırtımdan bana sarılır gibi üzerime eğildi ve parmaklarını teleskopun üzerine yerleştir­di. Kolu benimkine sürtünüyordu ve bu benim için hiç dert değildi. Şu an rüzgârı bayağı engelliyordu. “Bu bir Philips To Ucam Pro II.” Internet kamerasını andıran bir şey gösterdi.

“Bu, teleskopa bağlanıyor. Bu ayarlara göre Satürn’ün net bir fotoğrafını çekebilirsin. Şuna basarsan fotoğrafı çekersin.”

“Peki.”

Saçlarımı geriye attım.

“Bize Satürn fotoğrafı çe­kin dendiğini sanmıyorum yalnız.”

Cam bir an duraksadı.

“Hey.”

“Ne oldu?”

HEP SENİ BEKLEDİM ( Aşk Serisi 1#) ( TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin