HEP SENİ BEKLEDİM ( Aşk Serisi 1#) ( TAMAMLANDI)

~ BÖLÜM 39 ~

🙋🙋

🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀

Kasabadaki küçük kahve dükkânında Jacob, Brittany ile benim karşımızda oturuyor, akşamki kostümünün koyu renk gözlüğünü ve siyah melon şapkasını halen üzerinde ta­şıyordu. Üçümüz birden tarih dersini asmıştık. Aslında bu Jacob’ın fikriydi. Ben zaten derse giremeyecek kadar gergin­dim. Hem okula başladığımdan beri girmediğim tek ders, astronominin ilk saatiydi. Bölüm dersim bile olsa, bir kez daha dersi asmak o kadar da büyük bir suç olmasa gerekti.
Jacob latte’sinden bir yudum alırken bitkince inledi.

“Dün gece o kadar içmeme kim izin verdiyse, bir dayağı hak ediyor.”

Çikolata parçacıklı kekimi didiklerken göz ucuyla Brit’e baktım. Jacob’a boş boş bakıyordu.

“Sen de benim Jimmie ile ‘kaliteli zaman’ geçirmeme izin verdin, aynı şey.”

“Nasıl gitti?” diye sordu Jacob ve gözlüğünü aşağı in­dirip, kan çanağına dönmüş gözleriyle Brittany ye baktı.

“Arabaya giderken biraz yalpalıyor gibiydin.”

Brit homurdandı.

“Sen Jimmie’ye biraz fazla güveniyor­ sun. Ben seninle çıktım ve sonra Jimmie bana mesaj attı­ğında da cevap vermedim. Terbiyeli bir kız gibi davrandım.”

“İyi yapmışsın. Eğer adam seviştikten sonra yürüyüşünün bozulmasını sağlayamıyorsan, muhtemelen pek de övebile­ceğin bir performansı yok demektir.”

Jacob bakışlarını bana kaydırdı.

“Gelelim sana küçük hanım. Sana hâlâ kızgınım.”

“Ben de,”

diye onu katılan Brit, tam çikolatamı alma­ya uzandığım sırada koluma bir şaplak indirdi.

“Dün gece ödümü kopardın.Kaçırıldın filan sandım.”

“Bunun için gerçekten çok özür dilerim. Eve döndüm ve telefonumu arabamda unutmuşum.”

Bana bir tokat daha indirmeyeceğinden emin olunca, parmaklarımı bardağımın etrafına doladım.

“Kendimi çok kötü hissediyorum, ikinizin de endişelenmesini istemezdim.”

“Ama endişelendik...”

Jacob sırıttı.

“Ortalarda olmadığım fark ettiğimiz zaman yani. Bu da bir saatimizi filan aldı.”

Brit başını öne doğru sallarken suratını astı.

“Doğru.

Eğer kaçırılmış olsaydın, çok fena olurdu yani.”

Kahkahayı bastım, neredeyse boğulacaktım.

“Vay be. Suçluluk duygum azaldı gibi sanki biraz.”

“Evet, biz berbat arkadaşlarız.”

Jacob arkasına yaslanıp şapkasını yukarı kaldırdı.

“Gel gör ki işin içine Cam’i dahil ederek kendimizi tamamen temize çıkardık.”

Kalbim yine yerinden hopladı.

“Biz gerçekten seni onunla beraber sandık,” dedi Brit, kekimden bir parça alarak.

“O yüzden yokluğunu anlama­mız bu kadar uzun sürdü. Sonra Cam’i evdeki odaların bi­rinden Jase ve Ollie ile birlikte çıkarken gördük.”