Hayatımın en büyük hatasını yaptığım gecenin bana en güzel mucizesini vereceğini bilmiyordum. Peki nasıl yapacağım? Nasıl olacak? Peki ya o? Kabul edecek mi?
| Changlix |
| Mpreg |
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
° C H A N G B İ N °
Doktorun geldiğini görünce hemen ayağa kalkıp titreyen ellerimle doktora yaklaştım. Korkuyordum... Felix'e bir şey olacak diye, bebeğe bir şey olacak diye, Felix tüm bunların arkasında Sejin'in olduğunu öğrendiğinde benden nefret edecek diye...
"Felix iyi mi? O hamileydi." Fazla endişeliyim ve doktor bunu anlamış bana samimi bir şekilde gülümsemişti.
"Merak etmeyin. Babamız şuanda iyi. Uyuyor, birazdan uyanır. Bebeklerde şuanlık iyiler. Fazla darbe almışlar, bir tanesi çok zorlanmış. Ama yine de babalarını bırakmamışlar."
"B-bebekler mi? Kaç tane?"
"Bilmiyor musunuz? İkiz bebekler."
Doktor omzuma dokunup gittiğinde az önce kalktığım yere oturmuştum. Nasıl? Felix ikizlere mi hamile? Bana iki tane olduğunu söylemedi.
-Söylese ne değişecekti?
Haklısın... İkiz olsalar da onları reddettim. Yine reddederdim. Ama şimdi neden kötü hissediyorum? O kadının yaptığı şeylerden sonra onu öldürmek istemekte haksız değilim değil mi?
Felix'in odasına girdim. Hemen yanına koşup yatağın köşesine oturdum. Ellerim titreyerek karnına gittiğinde içimi garip bir his kaplamıştı. Neydi şimdi bu?
"Özür dilerim Felix. Sana dediğim her şey için. Seni üzdüğüm her an için özür dilerim. Beni affetmen için, affetmeniz için elimden geleni yapıp ikinci şansımı güzel kullanacağım. Söz veriyorum..."
Ellerim karnında bir şekilde Felix'den özür dilerken Felix kıpırdanınca geri çekilip yüzüne baktım. Gözlerini açarken bir taraftan da kaşlarını çatmış dişlerini sıkıyordu. Sanırım canı yanıyordu.
"Felix iyi misin?"
Bana baktığında biraz durmuş ardından etrafına bakmıştı. Nerede olduğunu anlamaya çalışıyordu. Hastane olduğunu anlayınca korkuyla gözlerime baktı. Gözleri dolmaya başlayınca olanları hatırladığını anlayıp hemen ona sarıldım.
"Changbin, ne oldu? Neden bana sarılıyorsun? Yoksa?"
Korktuğu şeyi anlamış hemen geri çekilmiştim. "Hayır, hayır Felix."
Ben ne diyeceğimi bilemezken Felix'in yaralı kolları karnını sarmıştı. "Bir şey oldu. Bir şey oldu bana söyleyemiyorsun değil mi? Changbin lütfen... Lütfen bir şey olmasın."
Yüzünü avucumun içine aldım. "Bana bak. Felix bak hiçbir şey olmadı."
"Yalan söylemiyorsun değil mi?"
"Hayır, hayır Felix yalan değil. İyiler. İkiside çok iyi. Bebeklerin-" hayır sadece onun değiller. İkimizin. "...Bebeklerimiz iyi, korkma lütfen."
