Please follow @beeyotchupdated on twitter for real time tweet if any story got updated. Thank you.
#WTG46 Chapter 46
Pinigilan ko iyong sarili ko na tanungin si Nikolai kung saan siya pupunta. Ayoko lang na isipin niya na kinakabahan din ako kahit na ganoon talaga. Sobra na nga iyong pag-aalala niya para sa akin kaya ayaw ko na dumagdag pa. Ginagawa ko na lang iyong parte ko... hindi talaga ako lumalabas sa condo. Kung lalabas man ako, magsasabi ako sa kanya. Nakaka-panibago kasi hindi ako sanay na ganoon–na may sinasabihan sa kung saan ako pupunta. Pero alam ko naman na concerned lang siya sa akin.
Ayoko rin na mamatay ako.
Bukod sa kailangan ko pang maging abogado para may mapatunayan ako sa buhay ko... hindi ko talaga kayang iwan si Nikolai. Kung ako lang, keri lang. Pero kasi kapag nawala ako, natatakot ako sa pwedeng kahitnatnan nung isang 'yon.
Masyadong honest.
Tae.
Baka maging villain backstory nga ako bigla talaga! Iba pa naman 'yung tao na 'yon! Mabait sa kung sa mabait... pero iba rin talaga magalit.
Isipin ko na lang na favor ko na rin 'to sa sangkatauhan. At least habang buhay ako, matino 'yang si Nikolai kahit papaano.
"I'll be back around 10," sabi niya.
Tumango ako. "Dito lang ako." Nag-aaral.
Tumango rin siya. "I'm sorry."
"Di mo naman kasalanan," sagot ko. "Saka at least nakaka-focus ako sa pagrereview. Malay mo magtop ako sa BAR nito, 'di ba? Who you talaga sa 'kin 'yang SCA!"
Bahagya siyang natawa. "I have faith in you."
Ngumisi ako. "Alam ko–kaya nga ginawa mo akong scholar dati, remember?"
Napa-ngiti siya na para bang nagreminisce siya bigla sa aming dalawa. In fairness... ang layo na rin talaga ng narating namin. Ito na siguro iyong parte na puro problema. Excited na akong makarating kami sa parte na kalmado na. Na masaya na kami. Na chill na lang kami.
Puta talaga.
Matapos lang 'to... aayain ko na si Nikolai na sa tabing-dagat na lang kami tumira kahit isang taon lang! Quota na ako sa stress ng mundong 'to! Saka na ako magpapaka-abogado at tutulong sa mga tao! Stressed na talaga ako!
"I remember," sabi niya. Naka-tayo lang siya sa may pinto. Parang ayaw niyang umalis.
"Bakit mo pala ako ginawang scholar noon? Bored ka lang talaga? O baka crush mo na ako dati pa? Nagandahan ka sa akin? Love at first sight ba ito?"
Natawa siya. Nakaka-miss talaga iyong tunog ng tawa niya kahit na kanina lang ay narinig ko 'yon.
"We first met on my birthday, right?"
Medyo nanlaki ang mga mata ko. "Tanda mo?!"
"Of course."
"Akala ko hindi!"
"I mean... I didn't remember at first. My memory's not that good."
Umirap ako. "Baka forgettable lang talaga ako."
Humalakhak siya. "Where's the overflowing confidence, Ga? Self-pity doesn't suit you."
Medyo natigilan ako.
Naka-tira na ako sa condo niya.
Nagsabi na rin ako na mahal ko siya.
Hindi ko kailangang marinig na mahal niya ako.
BINABASA MO ANG
Wreck The Game (COMPLETED)
General Fiction(Game Series # 7) Jersey thought that her life's already as good as it's gonna get... Wala naman siyang karapatang magreklamo-pasalamat pa nga raw siya 'di siya pina-abort ng nanay niya nung nabuntis siya ng tatay niya. Pero araw-araw din naman sa k...
