Their Wild Obsession (Completed)

Chapter 4

TRIGGER WARNING: The scenes you are going to read below contains violence, abuse and sexual harassment. Please be reminded that this is purely fictional, walang katotohanan. If you are sensitive to handle this then better skip or leave. YOU HAVE BEEN WARNED.

Maria Clara's POV

Nanginginig ang aking laman habang pagod na pagod na kinikiskis ang maruming sahig. Dinala kami dito upang mag-linis at maging alipin ng mga tauhan ng may ari ng manor na ito.

Pagod na ako, ni kanin ay hindi kami mapag-bigyan, tanging kakaunting tubig na lamang pero tila naman kami isang aso kung painumin. Gusto kong mag-reklamo pero kahit anong gawin ko hindi parin niyon mababago ang katotohanang mga walang puso ang mga taong ito.

I sighed at akma na sanang tatayo nang bigla akong nahilo, buti na lamang at may kamay na naka-antabay sa aking katawan.

"M-Magpahinga ka muna kahit saglit, Maria."
Her voice is almost a whisper to me, bakas ang sobrang pagod niyon.

Kumapit ako sa kaniya at unti unting umupo. She's Kristel, isa sa babaeng kasama kong ikinulong dito na tanging kumausap sa'kin. Alam ko naman ang kakulangan ko bilang tao kaya na rin siguro ay nag expect akong sarili ko na lamang ang tanging makakapitan ko pero iba siya. Sa kabila ng pareho naming dinadanas sa lugar na ito, hindi niya ako hinusgahan. Matanda si Kristel sa'kin ng isang taon, 19 siya at 18 naman ako.

Isang araw na kami dito pero bawat oras na dumadaan ay parating impyerno ang dinadanas namin. Nariyan ang nakakadiring pagnanasa ng mga tauhan sa'min. May pagkakataon pa ngang parati kaming hinihipuan pero tuwing manlalaban kami ay makakatanggap ng sipa, suntok, tadyak at sampal.

Napa-kislot ako nang maramdaman ang yakap niya sa'kin, doon ko namalayang lumuluha na naman ako. Bakit napakahina ko? Bakit napakabilis kong umiyak?

I heaved a deep sigh, realizing that Kristel is now crying too. I may not see her but I know that she wants to escape and get out from this hell. I can't help but to feel emotional upon the thought that I found a sister in her, bagay na kailanman hindi ko naramdaman sa kakambal ko.

"H-Hindi ko na alam, Maria. P-Pakiramdam ko unti-unti akong sinisira sa kaisipang inaabuso tayo ng mga hayop na iyon. N-Ni minsan.. n-ni minsan hindi ako nakaranas ng.. n-ng pananakit mula sa mga magulang ko. How funny it is to think that I am treated like a princess at home but h-here.."

She's right, everyone is abusing and harassing us. Those evil people doesn't know the word humanity, they do what pleasures them even when it's already inhumane.

"Tama na ang drama! Ibalik niyo na ang mga panlinis at pumunta na kay Mamo!"

Mabilis nagsi-kilos ang lahat, naramdaman ko ang pag-alalay ni Kristel sa'kin na ipinag-papasalamat ko.

Mamo, iyon ang bakla na siyang mag-aayos sa lahat ng kababaihan upang ibenta na sa gagawing auction ngayong gabi. Bagay na kinakatakot ng lahat, walang may alam kung sino bang malalaking tao ang bibili sa bawat isa sa amin o kung ano ang kapalaran namin sa kamay ng mga taong iyon.

"You stay here, blind kitten."

I gasped when I heard his voice, Hugo, the evil man who's to blame with the wounds and bruises I got. I started to tremble, something in me want Kristel to stay whatever happens but I'm not that selfish para ipahamak siya. Di baleng ako na lang, tama ng ako lang ang sinasaktan.