Their Wild Obsession (Completed)

Chapter 53

This chapter is dedicated to cy_rizz Happy birthday, beb!🎉🎂 Enjoy your day, wavyu😘💖

Spg-

Errors ahead!

____

Maria Clara Castelino, iyon ang buong pangalan ko. Gusto kong maiyak sa nararamdamang pagkagulo. Pakiramdam ko buong buhay ko pinaglalaruan lang ako. Para bang nabuhay lang talaga ako para bilugin at saktan.

I now remember some of my childhood memories, masaklap, masakit, malungkot pero lahat ng iyon nagagawa kong ngitian noon. Ngayon ko lang napagtanto kung gaano akong kabait sa mga taong minahal ko pero sinaktan lang ako.

My mommy, I was never tired hoping that one day she'd noticed me, na hindi lang si Sandy ang bibigyan niya ng pansin at pagmamahal kundi ako rin. Mabait naman ako at inuunawa ang lahat pero sa huli palagi nalang talo. Nasasaktan ako para sa sarili ko, bakit napakalambot ng puso ko noon gayong pansin na nga na halos lahat ayaw sa'kin? Only nanay Selya showed me the love that my own mother can't give me. Pero nawala rin siya.

I narrowed my eyes at the four corners of my apartment. Malayo ito sa bahay ng mga Dela Paz. Nalulungkot ako kase kahit gusto kong makasama si Jaden ay hindi na pwede. Hindi ako ang totoo niyang ina at kahit kailan hindi ako konektado sa pamilya nila.

Nanghihina akong napaupo sa malambot na lumang sofa. Amarinth, that's why she looks familiar dahil siya pala si Sandy na kakambal ko. Is she really?

Nagtataka akong napatingin sa pintuan nang marinig ang katok niyon. I raised a brow at it, sino naman kaya 'yon?

Wala akong nagawa kundi ang magbuntong hininga at tumayo. I was about to ask the person behind the door when an arm grabs my body. Napatili ako sa gulat, sisigaw na sana ako ng isang labi ang umangkin sa labi ko.

"H-Hmmp..!"

Nagulat ako nang tumunog ang lock ng pinto at sinandal ako ng lalaki sa pader. His touch feels familiar, nang imulat ko ang parehong mata ay literal akong napanganga.

"Miss me, darling?"

Hindi niya man lang ako binigyan ng pagkakataong magsalita dahil siniil niyang muli ng halik ang aking labi. I moaned when his hands travel inside my dress, may pagmamadali at sabik na sabik.

I tried pushing him away dahil hindi ako masyadong makahinga pero mas ipiniit niya ako sa pader.

"You're not talking to us.. to me.." puno ng prustrasyon ang kaniyang boses.

Huminga ako ng malalim at itinulak siya ng buong lakas.

"What are you doing here?" Seryoso kong tanong, ang kaniyang panga ay nangangalit at nakaigting.

"Let's talk," kapagkuwan ay humawak sa sariling buhok, animo'y punong puno. "Why are yoy not talking to us? Ni hindi mo sinabing lumipat kana pala!"

Matalim ko siyang tinignan at saka umiwas kalaunan. Hindi ko makayanan ang titig niyang nanunusok, puno ng prustrasyon ang kaniyang mata.

"Kailangan pa ba?"

He tsk-ed at muling hinuli ang aking siko.

"Yes, the moment you let us owned you was the moment you give us right to care for whatever you do or wherever you go."

Natahimik ako.

"I-I was.."

"You were jealous, aren't you?"

Inis ko siyang tinignan. Totoo naman kaya naiinis ako. Nagseselos ako dahil kung bakit ganon nalang mag-react si Valeriox sa harap ng babaeng 'yon. Nasasaktan ako.