Sana gec kaldım..

30.bölüm🍂 anılar acıtır

Yaman Bir kaç gündür , Meyranın hüznünü farketememişti. Aklı sürekli Hamzadaydı. Bu adam onlara zarar verecekti ve Yaman engel olamıcaktı. Hamza kötü biri değildi, sadece çok seviyordu. Hakkı olmayan birini.

Yaman evin içinde dört atıyordu. Nasıl olurda Meyra Hamzanın onlara gelme isteğini kabul ederdi. Adam iyice hayatlarının ortasına yer ediniyordu. Yaman bugünü unutmuştu. Asıl öfkesi kendine olucaktı gecenin sonunda. Meyra da unutmuştu , hamza her sene onlara giderdi oysaki..

Kapı çaldığında Yaman oturduğu yerden kalktı, kapıyı Meyranın açmasına izin vermedi. Nuran hanım açtıktan sonra salonu göstererek ayrıldı. Meyra gülümseyerek elini uzattı.

"Hoşgeldin Hamza"

"Hoşbuldum meyra"

Hamza elindeki poşeti kapının girişinde Nuran ablaya vermişti.  Meyra görmemişti ne getirdiğini, görsede o an anlamazdı.

Yaman bir elini beline koymuş , meydan okurcasına diğer eliylede Meyranın belini tutmuştu.

Hamza onları öyle gördüğünde gülümsedi, gülümseyişinde kaybetmişlikten çok kazanacak olmanın heyecanı vardı.

"Güzel dostluklara"

Hamza elindeki su bardağını havaya kaldırdı, yalandan dostluk sözcükleri kuruyordu. Meyra gülümseyerek Yamana baktı. Yaman sinirle bardağını masaya koydu.

"Derdin ne senin?"

Yaman alttan vurmazdı, direk yumruğunu gösterirdi.  Saklayamazdı hiç bir duygusunu. Hamza gülümsedi, suçsuz bir mahcubiyete büründü.

"Meyra için burdayım"

"Daha açık konuş"

Yaman sinirle Hamzaya bakıyordu. Meyra masanın altından Yamanın eline dokundu . Yanındayım senin der gibi.

"Meyra benim kıymetlim"

"Laflarına dikkat et, benim karım kimsenin kıymetlisi olamaz!"

Hamzada sinirle masaya bardağı koydu. Artık gerçek yüzlerini göstermeleri an meselesiydi.

"Benim kıymetlim, dostum, arkadaşım, çocukluğum"

"Hamza lütfen"

Meyra sessizce Hamzaya bakmıştı. Uzasın istedi bu konuşma,

"Ne lütfeni Meyra? Ben olanı söylüyorum. Sana zarar veren o değil miydi? Gelinlik bile giydirtmeyecekti sana"

"Kes lan! Onlar geçmişte kaldı"

Yaman tüm özürlerini dilemişti Meyradan, Meyrasıda affetmişti. Geçmiş bir tek yara verirdi.

"Bir daha karımın yanında görmek istemiyorum seni"

Hamza kendinden emin duruşunu hiç bozmadı. Meyraya gülümsedi.

"Meyra istediği sürece ben yanındayım"

"Lan hala konuşuyor, ulan kendini illa dövdürtceksin"

"Yaman lütfen bu akşam huzursuzluk istemiyorum"

Yaman ayağa kalktı, Hamzada onla birlikte aynı hareketi yaptı, meyra huzursuzdu.
Meyra eliyle yamanın göğsüne tuttundu. Bu akşam yas günüydü, meyra şuan acı çekiyordu.

"Napcaksın öldürcek misin?"

"Büyük bir zevkle"

Meyra avazı çıktığı kadar bağırdı, içindeki
tüm sancılar şimdi ele veriyordu kendini.