Sana gec kaldım..

43.bölüm🍂 7 sene

Meyra avuç içindeki tenin yabancılığını hissetti. Başka bir ismin varlığıyla başka bir adam var olmuştu karşısındaki kişi, belkide gerçekten Yaman değildi,  İnsanlar çift yaratılmış derlerdi belki de şu an  Meyra işte tam bu noktadaydı.

Meyra  karşısındaki yabancı adam'ı izlerken yabancı adam rahatsız olmuştu Meyra'nın bakışlarından. Meyra bunu farketti. Ne komikti oysaki Yaman saatlerce hiç konuşmadan seni izlerim ahu gözlüm derdi,

"Şöyle geçelim isterseniz Meyra hanım"

Meyra başını hafifçe salladı. Yavaşça onları takip etti otelin kafeterya bölümüne geçtiler. Meyra kalbinin çığlıklarını susturdu. Bakmak istemese de gözleri ona inat bakmak istiyordu. Ne çok özlemişti , Meyra'nın Gözlerindeki acıyı kim görse tanırdı.

"Siz gelmeden bahsettiğim dostum Kerem'di"

Meyra kaşlarını çattı hikayeyi hatırlamaya çalıştıkça canı yandı. Doktor Levent yardımcı olmaya çalışmak için tekrardan anlatmaya başladı.

"7 sene önce bir kavga sonucu kurşun kafatasından girdi ve beynine isabet etti. Yoğun bakımdan çıktığı gün apar topar Amerikaya getiriyorlar. Burada her bakım en iyi şekilde yapıldı, sol tarafı kısmi felç kaldı 2 sene sonunda çok şükür onunda üstünden geldi"

Levent sözünü bitirdiğinde Kerem'in elini sıktı. Anlattıkları bir başarı hikayesi iken Meyra'nın tüm gerçeklerle yüzleşme zamanıydı. Meyra her duyduğu kelimede nefesini tuttu. Gözleri inatla dolmaya başladı. Levent beyin anlattığı günü hatırladı, Yiğit dizinde uyuya kalmıştı dinlediği hikaye ona hüzün vermişti hiç tanımadığı o adam için üzülmüş gelmeden bir çok araştırma yapmıştı. Bilseydi o kişi Yaman'dı . Hemen gelmez miydi?

" Kerem çok güçlüydü her şeyin üstesinden geldi ama şu hafızasını geri getiremedik"

Meyra dudaklarının üzerini elleriyle kapattı . Eğer karşısındaki o adam Yaman'sa onu suçlayamazdı, onlardan giden 7sene'nin hesabını ona soramazdı. Yüreğinin yangınını ona kor edemezdi. Doktor Levent ve Kerem Meyranın bu tepkisine hiç anlam veremedi.

"Meyra iyi misin?"

Meyra başını hafifçe salladı. Her şey ama her şey Yaman'a çıkıyordu. Yaman mıydı? Gerçekten o muydu? Bunların hepsinin cevabı tek bir kişideydi.

Kenan......

Meyra kafasındakileri toplaması lazımdı. Cevapsız soruları Yaman' da değildi ya da Kerem denen o  adamda. Şimdi hesaplaşma vaktiydi.

Meyra yavaşça gözünden akan yaşı sildi. Meyra yavaşça ayağa kalktı. Kerem de onla birlikte ayağa kalktı.

"İyi misiniz?"

"Değilim"

Meyra gözlerinin içine baktı gördüğü şey bu kez başkaydı. Adam üzgündü, adam bilinmezdeydi.

"Benim yüzümden "

Meyra başını usulca sallarken önüne bir kaç tutam saç teli düştü. Kerem istemsizce o saç tellerine dokundu.

"Hep önüme düşüyor"

"Bırak düşsün asi saçlarını sevdiğim kadın, onlar düşsün ben toparlarım"

Yaman avuç içlerindeki saçları öperek Meyranın kulağının arkasına sıkıştırırdı. Meyra anılara gitti, bu kez o adamda hatırlamasada hissetmişti.

Bir anda Adam  elini ateşe değdirmişçesine geri çekti , başındaki uğultu senelerdir olmamıştı. Doktor Levent , Kerem'e baktı panikle yanına gitti.

"Ne oldu?"

"Bi—bilmiyorum "

"Anlat Kerem , ne olduğunu anlat"

"Yine o ses,   O sesi duydum biri ağlıyordu"

"Kim ? "

"Bilmiyorum, hep o ses bilmiyorum. Ağlıyor , 2senedir duymadığım o sesi duydum. Susmadı, susturamadım o acı çeken sesi"

O ses Meyranın kalbinin sesiydi, acıyan yaralarıydı.

"Benim gitmem lazım"

"Ama konuşamadık"  Doktor Levent panikle Meyranın kolunu tuttu. Artık biliyordu, Kerem'e iyi gelecek tek kişi oydu.

"Akşam saat 19:00 'da burda tekrar görüşelim"

"Gelicez"

Kerem son kez başını masadan kaldırıp Meyra'nın gözlerinin içine baktı. Orda her ne gördüyse bir daha bakmak istedi birdaha. Meyra'nın ona bakmayışına içinden farkında olmasa da kızdı. Hırçınlaştı ,

"Gidelim "

"Kerem sakin ol"

"Gidelim abi , gidelim"

Meyra arkasına bakmadan  odasına çıktı. Elinde ne varsa yatağa fırlattı, kendini de aynı sertlikle yatağa bıraktı. İçindeki o yılan onu kemiriyordu. Zehri aklına, kalbine bedenine yayılıyordu.

Meyra bir anda yatağın üzerindeki telefonu alıp Kenan'ı aradı. Telefon çalarken yatağın üzerinden kalkıp yürümeye başladı.

"Meyra?"

Kenan yıllardır Meyranın ne yüzünü görmüştü ne de sesini duymuştu. Meyranın ekranda adını gördüğünde telaşla açtı.

"Konuşmamız lazım"

"Seni dinliyorum" Kenan ciddileşmişti bir anda Meyranın ses tonu öyle sert ve hiddetliydi ki oda gardını almıştı.

"Yaman yaşıyor mu?"