Sana gec kaldım..

35.bu son böyle olmamalıydı..

"Meyra sakin ol "

Meyra gözünün yanıyla Demire bakarken, elindeki telefonu sıkı sıkı tuttu. Konuşmalarının üzerinden saatler geçmişti.

Gelin odasında bir ileri bir geri adım atarken, alnındaki teri avucunun içiyle sildi. Derin bir nefes alıp başını tavana kaldırdı.

"Tamam gelicek belki de uçak rotör yaptı, belkide uçağı kaçırdı. Evet evet uçağı kaçırdı bana da Haber veremedi"

Meyra kendini kandırırken arkadaşları meyraya bakıyordu. Kapının tıkırtısına herkes dikkatini açılan kapıya verdi.

"Sıra sizde 5 dakika sonra odadan çıkıyoruz"

Yağmur ve Demir gergindi , Meyra sahte gülümsemesini dudaklarına yaydı. Omuzlarına düşen saçlarını geriye attı, terden değil gerginlikten huzursuzluktan ıslanmıştı saçları.

"Hadi bakalım hazır mısınız?"

Yağmur Meyranın yüzüne bakarken küçük ama kısa bir gülüş sergiledi.

"Sen iyi misin?"

"İyiyim ben, Yaman gelince daha iyi olucam"

Omuzlarını dikleştirdi konuşurken, kendine gücünü o veriyordu. Oysa öyle güçsüzdüki biri dokunsa oturur ağlardı çocuklar gibi kalbi hiç olmadığı kadar sancılıydı.

Demir ve Yağmur gelin odasından çıkarken, Meyrada arkalarından yürüdü. Yağmurun nikah şahidi Meyraydı. Demirinki de Yamandı ama Yaman Demiri aramış ve yetişemeyebilirim deyip değiştirtmişti. Meyra yanındaki sandalyede oturan adama baktı, derince bir nefes aldı şimdi o adamın yerinde Yaman olmalıydı.

İçinden ona çok kızdı. Bugün onu yalnız bırakmamalıydı. O geldiğinde hepsini burnundan fitil fitil getiricekti. Bir kaç gün yüzüne bakmıcak Yaman gönlünü alana kadar konuşmayacaktı. Sonra düşüncesinin içinde durdu ve gülümsedi, kendi söylediğine kendi de inanmadı. Yaman o gece onun gönlünü alırdıki... nefesi değse tenine Meyrası özlerdi..

"Siz şahitlik ediyor musunuz?"

Meyra düşüncelerinin içinde boğuşurken ona doğrultulmuş mikrofonu farketti gözlerini hafifçe kıstı. Herkes Meyranın sessziliğine eşlik etmişti.

"Evet "

Nikah memuru mikrofonu yanındaki adama doğrulttu. Meyra adamın onaylamasını duyduktan sonra Yağmur ve Demirin birbirlerine sarılmalarını, Yağmurun evlilik cüzdanını yukarı kaldırışını hepsini sakince izledi. O tan tananın içinde Meyranın aklı sadece Yamandaydı.

Nikah bitmiş takılar takılmıştı. Demir ve Yağmur belli bir kişi topluluğuyla düğünden sonra yemeğe gitmeye karar vermişlerdi.
Meyra Yamanın numarasını arasada hala kapalıydı. Aklına Kenan abi geldi.

"Tabi ya Kenan abi"

"Ne oldu Meyra"

Demir elini meyranın dizine uzattı, meyra bakışını demire uzatırken bir yandanda kulağına telefonu götürdü.

"Kenan abiyi arıcam"

Meyra telefonun açılmasını bekledi, bekledi ama telefon bir türlü açılmadı. Meşgüle düşene kadar telefon çaldı. Meyra açılmayan telefonu avuçlarının içine bastırdı.

Yemek alanında kocaman bir masa deniz kıyısına kurulmuştu. Düğünden çok daha güzel bir atmosfer vardı burada.

Beyaz tüller uçuşurken Meyra bir lokmayı bile boğazından geçiremedi. Telefonu çaldığında daldığı yerden zıpladı elini kalbine götürdü. Sanki telefon çalmıyor acı çekiyordu meyranın duyacaklarına..