Sana gec kaldım..

41.bölüm🍂 geçmişin izleri...

Çook beklettim, dilerim severek okursunuz:)

Meyra gözlerini açtığında hastanenin beyaz duvarlarında asılı kaldı bakışları...
Hiç bir şey hatırlamıyordu, neden burdaydı ne olmuştu?
Hafifçe yatakta kıpırdadığında biri  eline dokundu.

"Çok şükür "

Meyra tanımadığı adam'a bakıyordu. Gözlerini hafifçe kıstı. Tanıdık değildi o yüz ona..

"Ben nerdeyim?"

"Bekleyin hemşireyi çağıracağım"

Genç adam koşarak odadan çıktı, panik hali Meyrayı şaşırtmıştı. Saniyeler sonra odaya hemşire ve o yabancı adam girdi .

"Nasıl hissediyorsunuz kendinizi, ağrınız var mı?"

Meyra gözlerini yavaşça kapattı, olanları yavaş yavaş belleğine kazır gibi hatırlamaya başladı. Tek aklına gelen bebeğiydi. Yamanından ona kalan son emanetiydi. Ellerini karnının üzerinde birleştirdi. Yoklar gibi varlığını hissetmeye çalıştı.

"Bebeğim??"

Meyra ağlamaya başladı, hiç bir şey bebeğinden değerli değildi

"Nolur bebeğime bişey olmadı deyin"

Hemşire Meyranın karnının üzerindeki ellere dokundu. Sevgiyle baktı yüzüne .

"Korkma bebeğinde sende iyisiniz, çok az kanaman oldu ama kontrol altında bebeğin"

"Nasıl kanama?"

"Bebek te sende iyisiniz, korkulcak bişey yok"

Meyra derince bir iç çekti. Kimse bilmiyordu bebeğinin en kıymetlisi olduğunu...
Hemşire yabancı adama döndü.

"Beyfendi bir gece daha yatış verdi doktor, sonrasında hastamız çıkabilir"

"Teşekkür ederim hemşire hanım"

Hemşire tam çıkacakken yabancı adam hemşirenim arkasından seslendi.

"Hemşire hanım?"

Hemşire arkasını döndüğünde gözü Meyranın yaşlı gözlerindeydi.

"Hastama bir şeyler yedirebilir miyim?"

"Elbette, yemesinde hiç bir sorun yok"

Adam başını olur anlamında salladı. Hemşire  odadan çıktıktan sonra genç adam Meyranın başına geldi.

"Eşini aramamı ister misin?"

Meyra duyduğu soru karşısında ne diyeceğini bilemedi. Öldü demek ağrına gitti. Başını usulca salladı. Adam mahçupça yüzünü yana eğdi.

"Tamam eşini aramayalım, başka birini aramak ister misin?"

"Yağmur  " meyra yağmur dedi sessizce .

"Onlarla konuştum , okadar çok çaldı ki telefonun açmak zorunda kaldım kusura bakma"

"Önemli değil"

Meyra başını yana yatırdı içindeki korku bebeği içindi . Yarım saat sonra yanındaki
Adam huzursuzca ayağa kalktı.

"Acıktın mı?"

Meyra başını usulca salladı, aç değildi. Adam gözlerinin içine baktı.

"Ama yemen gerek en azından bebeğin için"

"Peki"

Adam tam çıkacakken kapıdan Meyraya baktı. " bebeğinin babasının sizin yanınızda olmasın izin ver"