Sana gec kaldım..

38.bölüm🍂 ya öyleyse

Meyra usanmadan gittiği mezarda Kenan abiyle karşılaştı, 1 ay olmuştu onu görmeyeli.

"Kenan abi?"

Kenan bakışlarını kaldırdığında Meyrayı gördü. Zatıflamıştı, gözlerinin altı yorgundu ya ağlamaktan yada uykusuzluktan.

"Meyra"

"Hoşgeldin abi"

"Hoşbuldum"

Kenan elini uzatıp mezarı gösterdi. Yüzündeki gülümse hüzünden başka herşeyi anlatıyordu.

"Mezar... çok güzel olmuş"

"Her geldiğimde papatyalarını yeniliyorum, Yaman sever biliyorsun abi"

"Biliyorum, sen nasılsın?"

Meyra omzunu büktü. Dudaklarını aşşağı doğru eğdi.

"Yaman olmadan nasıl olunur"

Meyra sustu. Kalbindekini şimdi kenana duyuracaktı.

"Ben Yaman'sız bir yabancıymışım kendime. Yersiz yurtsuz..en çokta kimsesiz"

"Meyra... geçicek, tekrar seversin zamanla"

Meyra kaşlarını çattı, duyduğu gerçek miydi? Yeniden seversin demişti. Yeniden birine güvenmek, yeniden birine inanmak, yeniden aşkla bakmak, kalbini onla doldurmak... Meyra hızla başını salladı ve Kenanın önünden geçip dizlerinin üzerine çöktü, mezarın üzerindeki hafif solmaya başlayan papatyaları almaya başladı.

"Yaman seni gördüğüne sevindi abi"

Kenan Meyrayı izlerken vicdanı ölüyordu. Meyrayı o çukura atan oyken onu ordan kurtarmak isteyende oydu.

"Meyra beni yanlış anlama"

"Eve gidelim mi abi? Aç mısın?"

Meyra onu duymuyor, sadece konuşmak istediği basit noktalara dokunuyordu. Kenan Meyranın kolundan tutup yukarı kaldırdı.

"Beni duymamış gibi yapma"

"Dediğin şeyleri duymuyorum "

"Duycaksın! Yaşamak için duycaksın"

Meyra kolunu hızla çekti. Ne hakla bunları ona söylerdi.

"Söylediğin şeyler çirkin, midemi bulandırıyor"

Meyranın gerçekten de midesi bulanıyordu. Artık bişeyler yiyemiyor, yese de hemen kusuyordu. Bunların hepsini psikolojik adı altında değerlendirse de git gide onu zorluyordu bu durum.

"Meyra bunlar gerçek"

Meyra yüzüne baktı uzun uzun, Kenanda anlamlandıramadığı bu durum canını sıkmıştı.

"Gerçek bu " meyra elini mezara uzattı.

"Gerçek benim" parmağı şimdi göğsündeydi. Gözlerinden akan yaşlar sızı gibi indi solundan.

"Sen karına, kızına sarılırken ben her gece yalnız yatıyorum.. kocama hasret kocama özlemle.."

Elinin tersiyle göz yaşını sildi. Burnunu çekip başını dikleştirdi. Tam gözlerinin içine baktı.

"Gerçek benim "

Meyra hızla mezarlığı terkederken arkasına bile bakmadı. Yürü yürüdü... sadece yürüdü taki telefonu çalana kadar daldığı düşüncelerden çıkmadı.

"Kuzum"

"Yağmur  canım"

"Ağladın mı sen ?"

Meyra kimse bilmesin istiyordu. Güçsüz görünmekten yorulmuştu. Elini rüzgarda savrulan saçlarına götürdü. Bir kaç saniye öylece bekledi.

"Hayır canım ağlamadım"

"Nerdesin?"

"Sahildeyim"

"Tamam bizi bekle geliyoruz"

Meyra sıkıntıyla telefonu kapattı. Demir ve Yağmur onu hiç yalnız bırakmıyorlardı. Meyra bir tek mezara gittiğinde birde geceleri yalnız kalabiliyordu. Zaman geçiyor Meyranın kalbindeki acı geçmiyordu.
Meyra önündeki boş banka oturup denizi izlemeye başladı. Karanlık çökmeye başlamış , ay yakamozunu denize bırakmıştı. Meyra izlerken, Yamanlı bir çok anıya gitmiş hatta onu gülümsetmişti.

"O gamzeni görmeyi özledik"

Yağmur Meyranın yanağına öpücüğü bırakıp yanındaki boş yere oturdu. Meyra tebessüm ederken Demirde Meyranın omzuna dokundu.

"Seni mutlu eden şey neydi anlat bakalım"

"Yamanı düşündüm"

Yağmur bir anda sustu. Meyra şuan ne bir şarkının nakaratından mutlu olurdu, nede eline aldığı pamuk şekerden. Yağmur bir anda konuyu değiştirmek istedi.

"Hadi yemeğe"

"Ben aç değilim, siz gidin"

Demir kaşlarını çatıp Meyranın yüzüne baktı. Suratındaki ifade Meyranın itiraz etmemesini sağlıyordu.

"Meyra kalk!"

Meyra bişey demeden kalktı , kendini küçük bir çocuk gibi hissediyordum. Oyuncağı kaybolmuş ve bir daha onu bulamayacağını biliyordu.

"Al bakalım"

Meyra Demirin uzattığı balık ekmeğe baktı. Bir anda midesi allak bullak olmuştu. Elini dudaklarının üzerine götürüp başını sağa sola salladı.

"Meyra sen seversin diye..."

Daha Demir cümlesini tamamlamadan, Meyra çoktan kalkıp lavabonun yolunu bulmuştu. Demir ve Yağmur birbirlerine korku birazda endişeyle baktı. Akıllarına geleni ikiside sorguladı. Meyra yanlarına geldiğinde yüzü bembeyazdı.

"Meyra sürekli miden bulanıyor"

Meyra söylediklerini idrak etmeye çalışıyordu. Yağmur yanına gelip saçlarına dokundu.

"Hamile olabilir misin?"