Sana gec kaldım..

13.Bölüm🍂 yeniden

Meyra oturduğu koltukta iki büklüm bir şekilde duruyordu. Artık yüreğine zor gelen tüm sırlarını ortaya dökücekti. Dökmeseydi, yanan o olurdu.
Ama o yanmıcak , o yangında sapa sağlam çıkıcaktı.
Demir odanın ışığını açmak için yanaştığında Meyra bir anda konuştu.

"Işığı açma"

"Ama karanlık"

Meyra sessiz göz yaşlarını şimdi dışarı vurucaktı, anlatamadığı o yarasını gösterme zamanıydı.

"Ben .... onu geçen sene onu ilk kez görmüşüm gibi baktım, o arabadan indiğinde bana göz kırptığında fark ettim yanağındaki gamzesini, kara gözlerini"

Meyra sandığını açmış, ne var ne yoksa herşeyi ordan çıkarıcaktı.

"Sonra.. bana ufaklık dedi, ben tam ona aşık olucakken , o yine aramızdaki sınırı çizmişti.
Ufaklık demişti bana .."

"oysa ben ona sığınabilirdim "

"Meyra" Yağmur yanına yaklaştı, meyranın ağlaması birazdan hıçkırıklara dönüşcekti. Elini meyranın saçlarında gezdirdi.

"Nolur izin verin anlatim"

Meyra derince bir iç çekti, aldığı nefes yetmiyordu. Önüne düşen saçını kulağının arkasına sakladı.

"Sonra... berdel oldu. Kader onu bana getirmişti, kaç kez annemin mezarına gidip ağladım ben o adam için, ama korktum ondan , çok korktum. Sonra Dedimki sever belki, belki oda benim gibi sever"

Hıçkırıklarını eliyle kapattı, avucunun içini ısırdı. Keşke , herşey Meyra kadar masum olsaydı.

"O gece , benden nefret ettiğini söylediğinde bile benim umudum vardı. Kalbini ısıtabilirdim ben o adamın. Ama olmadı işte!"

"Ne olmadı?"

Yağmur istemsizce sordu, o gece ne olmuştu. Yağmur ve Demir Meyranın dudağından çıkacak kelimeleri bekliyorlardı.

" ben anlamadım, nasıl olur? Ben suçsuzken , ben masumken olmadı"

"Ne meyra ne olmadı?" Yağmur sabırsızca sorduğu sorunun cevabını , üZülerek aldı.

"O lanet kan gelmedi"

"Hiç kimseyle birlikte oldun mu?"

Meyra başını hızla salladı, ona Yamandan başkasına  dokunmayı bırak, kimsenin gözlerine bile bakmamıştı.

"Meyra bunu kanıtlayabilirsin"

"Kanıtlasam ne olcakki?"

"Ne mi olcak , o şerefsize masumluğuna ikna ettirceksin"

"İkna olsa ne olcak Demir!" Meyra haykırırcasına bağırmıştı.

"İnansa seve bilir mi beni?"

Meyra hızla kalktı oturduğu koltuktan, birkaç tur odanın içinde dolandı. Sinirden ne söyliceğini tartamıyordu.

"Ya ben affedermiyim onu?"

Meyra sertçe dizlerinin üzerine çöktü, ağlaması feryada dönüşmüştü. Hissettikleri canını yakıyordu.
Ne yağmur nede demir bişey diyebilmişti, meyra bukadar acı çekerken susmaktan başka bişey yapamamışlardı. Meyra başını yastığa koyduğunda, göz yaşı ıslatmaya yemin etmişti.

" uyu bitanem"

"Yağmur..."

Yağmur kapının kulbunu tutmuş, öylece meyrayı izliyordu. Meyra tavana bakarken, göz yaşı süzülmüştü bile.