Sana gec kaldım..

52.bölüm🍂 itiraf günü

Herkes tüm dikkati şimdi Kenan'a vermişti.
Söylediği kelime yerle yutulur gibi değildi. Yaman dolan gözlerini Kenan'ın üzerine çevirdi. Boğazındaki yumru boşluk bırakmayacak kadar büyüktü.

"Nasıl dersin bunu" dedi Haşmet ağa. Büyük bir sırrın şimdi yüz tutmuş haliydi. Kenan yüzündeki pişmanlıkla gerçeklik arasında bir yerdeydi.

"Yıllardır oğlunuz dediğiniz adam, zavallı bir ailenin oğlu değil miydi? Size para karşılığı Yaman'ı satmadı mı?"

Saliha hanım gülerek ikisine baktı. En aşağılayıcı sözleri hak ediyordu ikiside.

"Yaman sizin kanınız olmadığı için mi yaptınız bunları?"

Kenan göğsünün en ortasına vurdu. Sesini duyurmaktan çok içinde sakladıklarını sayacaktı bir bir.

"Küçükken Yaman'ı daha çok severdiniz. Beklerdim Anne! Beni de sev diye , ama sen hep Yaman'ı daha çok severdin. Hep onun istediği hikayeleri okurdun."

Herkes suskundu. Tek konuşan Kenan'dı. Saliha hanım kimsenin bilmediği o yarasını şimdi hepsinin hayatına bırakacaktı. En çok ta Haşmet ağa o yaraya derman bulamayacaktı. Geçmiş bugün karşısına çıkacaktı.

"Bir kere ikimizde bisikletten düşmüştük. Bekledim Anne ... bekledim önce bana gelmeni bekledim"

Sustu. Kenan göz yaşını akıttı yanağından. Silmeye gücü yoktu. Silmedi de Bıraktı aktı. Yutkundu . Anlatmaya devam etti.

"Gelmedin anne gelmedin!!! Önce Yaman'a gittin kaldırdın onu yerden...."

Kenan anlatmıyor adeta yaşıyordu. Şimdi küçük kenan tişörtündeki tüm bilgeyeleri döküyordu.

"Sonra anne... dizlerini öptün.. ben bekledim. Banada geldin.. benide yerden kaldır, dizlerimi öp istedim. Ama sen ne yaptın. Kenan oğlum hadi kalk, kardeşin küçük onun düşmeyeceği bir oyun oynayın dedin"

Kenan kırmızı olan gözlerini annesine sabitledi. Tüm günahı ona yükler gibi. Öfkeliydi.

"Sen en çok Yaman'ı sevdin"

"Nasıl söylersin bunu, o küçüktü"

"Bende küçüktüm anne!!!!!!!!"

Kenan'ın haykırışı odada yankılandı. Yaman bir anda Kenan'a bağırdı.

"Beni hiç mi sevmedin abi!"

Yaman en çok abisine güvenmişti . En yalnız kaldığında. Şimdi kenan bağıra bağıra diyorduki bana güvenme.

"Sevdim, sen korktuğunda benim yatağıma gelirdin. İşte sana sarılmam için sebep olurdu."

Kenan güldü . Ellerini iki yana açtı. Asıl can acıyan şeyi vurguladı.

"Yaman öldü dersem, Annem beni daha çok sever sandım. Babam Yaman değilde Kenan der sandım"

Şimdi kahkahasına göz yaşı karıştı. Sevgi açlığı ne büyük bir açlıktı..

"Ölsende beni sen gibi sevmediler"

Haşmet ağa , Kenan'ı durdurdu.,bu yaşananların hepsinin suçlusu Kenan değildi. Suçlu anne ve babaydı. Eğer bir çocuğun kalbinde sevgi açlığı varsa bu sonradan kazanılan bir his değildi geçmişten gelirdi.

"Kenan sus! Yeter oğlum. Benim sizi ne kadar sevdiğimi biliyorsun"

"Biliyorum anne"

Meyra bir anda suskunluğunu bozdu. Kafasındaki tek soru Haşmet ağanın bunları bilip susmasıydı.