Because This Is My Last Life[COMPLETED]

• KABANATA 23 •

"...And so the Organization had been formed."

"Im just curious."

"About what?"

"Sa mga Thomasites ka ba natutong mag ingles?"tukoy ko sa mga American teachers na dumating dito sa Pilipinas noong panahon ng mga Amerikano sakay ng barkong Sheridan.

"Nope. Nagaral lang ako sa panibagong school system na iniwan sa atin ng mga Amerikano after ng world war 2 at totoong independence ng Pilipinas. Siguro mga 1950 napasok ako sa sekondaryang paaralan. It's fun though. It's thrilling."

Napangiti ako sa bagong anino na nababakas ko sa muka ni De Silva. It's like a burden has gotten rid off.

"Ngayong wala ng ang mga taong kumukontrol sayo. How about gawan mo na ng paraan ang pag dispatsa sa akin ano?"

"We'll figure that out."

At iyon ang huli naming naging  usapan ni Brandish. Isang linggo ko na siyang hindi nakikita at nako contact matapos niyang magpaalam na magpapahinga muna siya sa Bulacan.

"Sir ito na po iyong mga papers na pina process niyo."

"Right,thank you."

Wala naman akong ibang trabaho kaya nagdesisyon ako na pumasok sa kompanya bilang assistant manager. Google offered me a higher position but I refused. I don't feel like doing it.
I just want to earn a clean money for my self. 

Nasulyap ako sa cellphone kong nakapatong sa ibabaw ng table ko. Nagdadalawang isip ako kung tatawagan ko ba si De Silva o hindi. Napahilot ako ng sentido at napasandal sa inuupuan.

Nakakaramdam na din ako ng init kahit pa nakaircon ang opisina. Mula nitong mga nakaraang araw hindi na ako makakuha ng maayos na tulog,I kept dreaming about that girl with a silver-ashed-grey hair for how many consecutive nights yet i never get to see her face. It's the same dream I had before I got to met Brandish.

 A girl in the shore,waiting for someone then drown herself to the sea. It kinda reminds me of Brandish , the reason why I wanted to have a conversation with her and that is not a freaking excuse. 

"Why dont you pick that thing and call whomever you wanna call,para kang buang eh." Bumungad sa akin ang nakangiting muka ni Faust.

"Hi babe." bati pa niya sa akin. Naging blangko ang muka ko at parang biglaang gusto kong sumupalpal ng tao.

"Im working. Anong sadya mo dito Beltran?"

"Nothing much,just looking for you--oh hi miss how about I treat you dinner tonight?No?That's sad. Oh hi dear-number?No?why? Am I not good enough?" napadaan lang ba siya dito para manghunting ng babae. Imposibleng maligaw siya dahil katapat ng gusali namin ang kumpanya nila.

"What? why are you so cold to me applepie?"

"Get the hell out of here before i kick your dumb ass."

"Yayks scary." he pretend to shiver.

"Then Im off sweetheart,i just delivered a contract personally to your cute big brother." kinindatan niya pa ako bago siya sumibat. That bastard never failed to pissed a piece of my nerve.

Hindi na ako nagdalawang isip na kunin ang phone ko na nakapatong sa  table. I got all my work done so it's easy to make an excuse.

I was about to dial her number but someone calls me first and its her,Brandish.

"Let's meet Chrome.I have something to say."

Napakunot ang noo ko. Why does she sound like something had happened.