BULUTKU (Kitap Oluyor)1( YILDIZLARIN DANSI)

32.Bölüm

Bulut:

- Memur bey, bu adamı tanıyorum. Adı Mehmet Aksu. 2 yıl bize şoförlük yaptı. Sonradan ayrılmıştı.

- Onun hakkında başka bildiğin bir şey?

- Bir kızı var. Onunla yaşıyordu. 4 yaşındaydı kızı.

- Nerede yaşıyordu o zaman?

- Beylikdüzü'nde. Ama hangi apartman olduğunu bilmiyorum.

- Tamam, çok yardımcı oldun. Biz bir de babanla konuşalım. Belki hala irtibattadırlar.

Bulut hemen Utku2nun evine geldi. Zile bastı ama açan olmadı. Işıklar da kapalıydı. Aradı ama cevap veren olmadı. Tam gidecekken zile sıkıştırılmış bir not buldu.

'' Bulut, Bulut'um. Bazen bir şey olur. Hiç beklemezken hayal bile edilemeyecek şeyler... Hayatın bir anda altüst olur. Bildiğin tüm doğrular yanlıştır artık. Hayat farklıdır. Her şey anı gibi görünse de değişmiştir aslında. Sen ise bambaşka bir insan olmuşsundur. Tanımadığın, bilmediğin bir dünyada yabancı bir senle yaşamak kadar zoru yok. Ben artık orada nasıl yaşanır bilmiyorum. Belki mantıklı değil bu ama eğer o gün seninle kampa gitmeseydik belki annem hayatta olurdu. Belki suçlayıp rahatlamak için birini arıyorumdur bilemem. Ama tek bildiğim, sana her baktığımda annemi ve o günü hatırladığım.

Sana öfke beslemek en korktuğum şeydi. Bende gittim. Eğer seninle kalsaydım sana kızgın olurdum. Ama şimdi, şimdi rahatım. O gün beni oraya niye götürdüğünü başta anlayamadım. Ama sonra fark ettim. Bana aşıktın ve bunu itiraf edecektin. Bunu en başından beri biliyordum ama sadece seni tanımak istemiştim. Şimdi ise bu aşk zihnimdeki en korkunç anıyla hatırlanıyor. Seni düşününce annemin üzerindeki toprağı avuçlayışım, koklayışım geliyor. Bulut, ben de seni ta en başından beri seviyorum. Bir daha dönmeyeceğim. Beni bulamayacaksın, hoşça kal. Seni seviyorum.''

UTKU...