Gelen Melis'ti. Bulut onu tanımıyordu.
- Merhaba, Bulut sen misin?
- Evet, siz kimsiniz?
- Ben Melis, siz beni tanımıyorsunuz. Ama Utku hakkında konuşmamız lazım. Ben çok endişeleniyorum.
- Utku'dan haber mi var?
- 5 dakika içeri gelsem, sorun olur mu?
- Hayır, kusura bakma gel içeri.
Birlikte Melis önde, Bulut arkada odaya geçtiler. Oturduktan sonra Melis:
- Aslında bende sizi tam olarak tanımıyorum. Utku'nun telefonunda numaranız vardı. Siz konuşmuşsunuz. Oradan ad soy ad falan tarattım sosyal medyada. Malum gelişmelerden evi bulmak zor olmadı.
- Tamam, Utku ne alaka onu nereden tanıyorsun?
- En iyi arkadaşım. Biz çok yakınız. Utku annesi vefat edince benimle vedalaşmaya geldi. Nereye gittiğini falan anlatmadı, parası yok ve yalnızdı yani benim bildiğim. Sarıldı, ben gidiyorum dedi ve yok oldu. 1 hafta sonra aradı. Hep konuşuyorduk. Nerede olduğunu, ne yaptığını, kiminle nasıl olduğunu söylemiyordu. Sadece iyi olduğunu söylüyordu.
Böyle böyle devam ettik. Yaklaşık 1 hafta önce irtibatımız kesildi. Ben ona bir şey mi oldu diye korktum. Senin numaran falan işte şimdi lazım oldu. Sana geldim.
- İyi de ben ne yapabilirim, hiçbir şey bilmiyorum.
- Bilmiyorum, ilk kez bir sevgilisi oldu sonuçta.
- Biz sevgili değildik ki.
- Ama seni kalbim diye kaydetmişti.
Bulut o an Utku'nun mektupta yazdıklarını hatırladı. Onu ilk gördüğü andan beri sevdiğini söylüyordu. Demek doğruydu. Hatta daha bile ötesi. Onun kalbi miydi gerçekten. Bulut şok yaşarken Melis devam etti.
- Neyse sonuçta o en yakın ve tek kişi sendin.
- Gerçekten 2 aydır, cenaze gününden beri hiç haber almadım. Aradığı numarayı falan araştırsaydın.
- Hep özel numaradan arıyordu, tespit edemedim ki.
- Ya bak sana yardımcı olmayı gerçekten çok isterdim ama uçağa yetişmem lazım. Yoksa kaçıracağım.
- Ne, sen de mi gidiyorsun?
- Madem her şey malumun bana burada kalmam için bir sebep söyle.
Dedi ve ayağa kalkarak gitmeye hazırlandı.
- Ama onun tek tanıdığı olarak gidemezsin. Belki sana ulaşır.
- Kusura bakma. Bana numaranı bırakırsın bende arar veya haber alırsam sana dönerim.
Diyerek yola koyuldu. Melis onu kolundan tutarak durdurmaya çalıştı.
- Ama...
- Bence beni zorlamasan iyi olur.
- Tamam, iyi yolculuklar.
Bulut Yıldız'ı da alıp yola çıktı. Havaalanına evde kalan son arabaya atladı. Onu bırakacaktı ve kuzenlerinden biri gelip alacaktı. Bir bilinmezliğe, bir umuda giden bu yolun Utku'ya kavuşturacağını kim bilebilirdi ki...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BULUTKU (Kitap Oluyor)1( YILDIZLARIN DANSI)
ChickLitBulutku macerası başlıyor hazır mısınız? Utku sıradan olduğunu düşünüyordu ve bu sıradan hayatı kabullenmişti, aşık olmak hiç hesabında yoktu. Aşk ve gerçekler hep böyle midir? Aşk bize gerçeklerle, gerçekleriyle mi gelir? Hayatımızdaki perdeleri ka...