A PERFECT COUPLE

Chapter 22

JERRY'S P.O.V.

"Damn she's really cute." Nakangiti kong pagkakasabi habang tinitingnan ko ang picture namin kagabi ni Errieca.
She's still the same, the same like before. Her innocence, her beautiful face, everything about her, doesn't change at all. Also, my feelings towards her is still the same. I still like her, the way I like her before.

Actually, I already lose hope to see her again after I went to america. It is actually a hard decision to make because I can't see her again. But luckily, I see her again.

The first time I see her is the day when I went to Bryan's house for some important matter and also for our bonding. And to my surprise nandon din si Errieca. At first I thought na kasambahay siya sa bahay ng mga Villa Fuego but little did I know na doon na pala siya nakatira. I don't know how, but its not important anymore because I can see her any time I want to.

Nung una nagdadalawang isip pa ako, dahil baka magkahawig lang sila ng Errieca na kilala ko, hindi pa ako ganon kasiguro na siya nga si Errieca. But when I call her name, she immediately recognize me and call my name. And its really good to hear her voice again. And hearing the words "Jerry my labs" from her makes my heart skips and then beats so fast. I don't know why but hearing those words is somehow just like a music to my ears. Actually she call me that way before and up until now, she still call me jerry my lab thing.

Ibinaling ko ang tingin ko sa notebook na nasa tabi ng kama ko at muli akong napangiti. This is actually the notebook we used during the time na nagpatutor ako sa kaniya noong high school pa lang kami. And I keep this notebook for a long time dahil sa mga salita na isinulat niya roon. It is actually a mistake but I still keep this notebook.

Flashback

"Errieca?" Nag-aalangang pagtawag ko sa harap ng pinto ng bahay niya. Her house is too small and is made of bamboo and woods. Hindi naman sa pagmamaliit ko sa kaniya because I know her hardship in life. Mag-isa na lang siya sa buhay at mag-isa rin niyang itinataguyod ang buhay niya para may ipangkain at para makapasok siya sa school. Actually naaawa ako sa kaniya pero wala naman akong magawa para sa kaniya.

"Errieca?" Muli kong pagtawag sa pangalan niya pero wala akong nakuhang sagot. Madilim na rin dito sa labas, siguro ay pasado ala siete na ng gabi but I don't care. I need her para magpatutor because she is the top one in our school at sa kaniya rin ako nirecommend ng teacher namin. Lagi siyang inilalaban sa kung ano anong paligsahan sa tulong na rin ng school. Sila na ang naghahandle ng gastusin na gagamitin ni Errieca. Most of the people call her stupid, because of the way she talks and do things. But the thing is she's really a monster of brain. You can't beat her because she's too smart. Actually magbabayad naman ako para sa pagtutor niya saakin dahil sa abalang gagawin ko sa kaniya.

Akmang aalis na sana ako at tumalikod na sa harap ng pintuan ng bahay niya ay nakita ko naman siyang nakatayo at mukhang kakagaling lang sa kung saan. Nakasuot pa rin siya ng uniform at may dala dalang basket.

"Ehh? Ano namang ginagawa mo dito Jerry my labs? Gabi na ahh." Kunot noo niyang pagtatanong saakin ngunit napangiti ako dahil sa sinabi niya saakin na Jerry my labs. Hahahha. Sorry, but I find it cute.

"Ahm, magpapatutor sana ako. Don't worry I'll pay you." Napatango naman siya sa sinabi ko at nag-umpisang lumakad papalapit sa pinto.

"Ahhh, ikaw ba yung sinasabi saakin ni Mrs. Kablitin mo ay bibigay?" Napakunot naman ang noo ko dahil sa sinabi niya. Because I don't know whose she's talking about.

"Huh? Sino yon?"
Nabuksan na niya ang pinto ng kaniyang bahay at saka tumingin saakin ng may malawak na ngisi sa labi.

"Ahh ehh? Hehehehe. Ibig kong sabihin ehh si Mrs. Herrera. Ehh kase naman ang pokpok ng hindutin na yon eh. Hahaha. Pero secret lang natin yon ha. Hihihi." Napatawa naman ako dahil sa sinabi niya at saka tumango. She's really unbelievable. Hahaha.