A PERFECT COUPLE

Chapter 50

BRYAN’S P.O.V.

Agad akong natigilan saaking kinatatayuan nang magsalita si Nishel. My body began to tremble, and my brain appears to be malfunctioning.

“W-WHAT? What did you just say? Mali ang narinig ko diba Nishel?” utal kong pagkakasabi sa kaniya matapos niyang sabihin ang mga katagang binitawan niya kanina.

Because what she just said to me earlier is something that I can not accept. Hindi ko matatanggap ang kalokohang sinasabi niya saakin, at hindi ko kayang paniwalaan ang bagay na yon.

“S-sir, si M-ma’am Errieca po ay nasa emergency room po ngayon, nag-aagaw buhay daw po.” nang dahil sa pangalawang beses ko na iyong narinig mula sa kaniya ay tila ba biglang nagunaw ang mundo.

Agad akong napaluhod sa kinatatayuan ko at nagsimula na namang tumulo ang luha ko. Ayokong ipakita sa kanila ang pag-iyak ko pero hindi ko magawa dahil napangunahan na ako nito dahilan para mailabas ko ang emosyon ko sa kanilang harapan.

Lately, all I think was killing her and I was thinking that I would be happy if ever I killed her with my kwn hands. Pero huli na nang nalaman ko na walang ginagawang masama si Errieca. She's been innocent from the very first place and now she's suffering because of me. Nag-aagaw buhay na siya sa Emergency room ngayon and I don't think I can handle this pain any more.

Parang kalahati ng buhay ko ngayon unti unting namamatay ng dahil sa nalaman ko. Sinikap kong tumayo ngunit tila ayaw makisama ng katawan ko. I felt that my energy drained in an instant that's why I can't even move my legs.

"I need to see her."

BLAKE'S P.O.V.

Agad na kumalabog ang dibdib ko nang marinig ko ang mga katagang binitawan ni Nishel. Parang bigla akong pinanghinaan ng loob at tila tinakasan na ako ng pandinig dahil sa parang bigla akong nabingi sa mga narinig ko.

I can't imagine that Errieca is in the emergency room right now. Napatingin ako kay Mom ngunit nakatulala lang ito sa kawalan and her tears started to fall from her eyes. All of us are shocked because of the news we heard but I know that Kuya Bryan is the one whose really affected of what happened.

Nakaluhod na siya sa kinatatayuan niya habang umiiyak and he's not even moving.

Nakaramdam ako ng paghawak sa braso ko dahilan para mapatingin ako dito.

"B-bla-ke... I-I have to g-go." Nauutal na pagkakasabi ni Aubrey at ramdam ko ang panginginig ng kaniyang katawan. Bakas rin sa mukha niya ang pagkagulat dahil sa nalaman  pati ang kaniyang bibig ay nangangatal na at tila di makapaniwala sa sinabi ni Nishel.

"Where are you going?" Mahinahon kong pagkakasabi sa kaniya and she look straight to my eyes.

"I need to see her." Sambit niya saakin.

Ngunit ikinabigla ko ang sumunod na nangyari dahil hawak hawak na siya ni Kuya Bryan.

"THIS IS ALL YOUR FAULT AUBREY. KUNG HINDI KA SANA BUMALIK PA HINDI MANGYAYARI ANG MGA BAGAY NA ITO. YOU SHOULD BE BLAME FOR EVERYTHING. MAAYOS NA ANG LAHAT SIMULA NANG UMALIS KA SA BUHAY KO BUT YOU RETURN AND RUIN EVERYTHING. AGAIN. NOW, ARE YOU HAPPY? MASAYA KA NA BA? MASAYA KA NA BA NA NAGKAKAGANITO ANG BUHAY KO? DAMN IT AUBREY, YOU'RE RUINING EVERYTHING I HAVE. I HAVE TO......."

Hindi ko na hinayaan pang ituloy ni kuya Bryan ang sasabihin niya at saka ko siya inawat. Hinila ko siya papalayo kay Aubrey dahil baka kung ano pa ang magawa niya. Tinulungan na rin ako ni Dad na pigilan si Kuya because he's in range. He's totally mad this time at hindi ko siya kayang kontrolin at pigilan nang ako lang. But what I didn't expect is the next thing that happens.