A PERFECT COUPLE

Chapter 30

BRYAN'S P.O.V.

Today is the day of the competition but damn I'm so fucking nervous and at the same time I feel so hopeless that I will win this year competition.

I know and I admit to myself that I will not be able to win the competition because of the wine that I will present to them. Hindi ko na nabigyan ng oras ang paggawa ng wine kaya sigurado na ako na hindi ako mananalo ngayong taon. Sa mga nakalipas na mga taon I always win dahil nabibigyan ko ng focus ang bawat ginagawa ko noon but because of the problems that happened in the company hindi ko na napagtuunan ng pansin ang competition.

Actually, hindi na dapat ako sasali dito but knowing Blake hindi siya papayag na hindi ako sumipot doon dahil pangalan ko ang masisira sa mga Kliyente namin sa kompanya. He's right by the way, dahil sumali ako sa contest at alam ko na marami ang nag-aabang saakin doon but if I don't show myself I know that I'll be the one who will ruin my own name. At ang masama pa ay baka madamay pa ang pangalan ng kompanya namin.

I sigh because of this damn frustration and try to calm myself before we proceed to the event hall. Nakasakay na ako sa kotse at iniintay ko na lang si Blake because he insisted to come with me. Few moments later naramdaman ko na bumukas ang passenger seat kaya naman napalingon ako  sa nagbukas.

I saw Blake smiling at me kaya naman napakunot ang noo ko.

"What's with your face young man?" Casual na pagkakasabi ko sa kaniya but he just shrugged his shoulder and close the door of the car.

Pinihit ko na ang susi ng sasakyan ko to start the engine pero natigilan ako nang makita si Errieca sa may bintana ko.

"Oy Bryan." Sambit niya saakin na may ngiti sa labi.

"Problem?" I asked her but she just smile at me and held my hands.

"Waahh. Good luck talipandas na mawhali ko. Hihihi. Alam ko namang mananalo ka na don eh pero good luck pa rin. Hihihi. Galingan mo ha." Masaya niyang sambit saakin the reason I felt my heart skipped for a moment then it beats unaccordingly.

Naramdaman ko na para bang biglang uminit ang mukha ko dahil sa sinabi niya the reason I smile but I tried not to plaster it on my face.

"You're talking too much. We're going." Maikli kong sabi sa kaniya but she pulled my face towards her and then kiss my chicks. Mas bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa kalokohan niyang ginawa. Bakas rin ang pagkagulat sa mukha ko nang tingnan ko siya but she just sweetly smile at me.

"Okie pokiee. Ingat kayo ni Blake." Pagkasabi niya noon saakin ay bigla na lang siyang umalis sa tabi ng sasakyan at saka nagtungo sa loob ng bahay.

"Ehem. Hooo. That's so sweet, I mean Errieca is so sweet. Hahaha." Ngayon ko lang naalala na katabi ko nga pala si Blake kaya nakaramdam ako ng hiya dahil sa nangyari kanina.

"Stop your nonsense Blake. Just put on your seatbelt."

"Sus kuya. Alam ko naman na kinikilig ka rin eh. Kitang kita naman dyan sa mukhang mong namumula na. Hahahaha. Grabe ang tamis naman ng sandaling yon. Hahaha." He told me mockingly.

But damn. Kinikilig talaga ako dahil sa ginawa ni Errieca. I didn't expect that she will do it. And because of what she did I felt butterflies in my stomach. I can't keep myself from smiling because I admit I like it.

ERRIECA'S P.O.V.

Dapat talaga sa lips ko hahalikan si Bryan eh, kase nga gusto kong mabawi yung first kiss ko sa kaniya kaso nakakaasar naman yung talipandas na lalaking yon hindi manlang lumingon kaya ako pa ang nag-adjust para makuha yung kiss ko kaso nga lang hindi ko nakuha.