A PERFECT COUPLE

EPILOGUE

BRYAN'S P.O.V.

"ERRIECA PLEASE, WAKE UP. PLEASE DON'T LEAVE ME. ERRIECA PLEASE. OPEN YOUR EYES. ERRIECA PLEASE, WAKE UP. ERRIECA. I DON'T KNOW WHAT I'M SUPPOSED TO DO IF YOU LEAVE ME LIKE THIS. PLEASE ERRIECA. I'M BEGGING YOU, PLEASE WAKE UP." I shouted while trying to wake her up.
Patuloy ko siyang ginigising habang patuloy rin ang pagtulo ng luha mula sa mga mata ko. Pakiramdam ko ay konting konti na lang ay tuluyan nang magugunaw ang mundo ko. Seeing her lying in her bed makes my heart aches so hard.
"ERRIECA PLEASE, GIVE ME ONE MORE CHANCE. PLEASE STAY WITH ME, PLEASE DON'T LEAVE ME. ERRIECA. OPEN YOUR EYES PLEASE. ERRIECA. PLEASE. STAY. I PROMISE YOU THAT I WON'T HURT YOU ANYMORE. PLEASE ERRIECA. STAY WITH ME..... PLEA.........."

"Bryan?" Agad akong natigilan sa iniisip ko nang makarinig ako ng pagtawag sa pangalan ko. Kaya agad akong napalingon sa taong tumawag saakin and I see Aubrey looking at me.

"Ikaw pala yan Aubrey." Saad ko sa kaniya at saka pilit na ngumiti.

"Still thinking about the past?" Malungkot niyang pagkakasabi saakin at saka naupo siya sa katabi ko. 

Nandito kami ngayon sa sementeryo para bumisita sa kaniya.

"Hmmm. Sorry I still can't forget what happened two years ago." Sagot ko sa kaniya at saka tumingin sa langit para pigilan ang pagtulo ng luha ko.

"No its okay Bryan. But are you still affected about it? I mean its been two years since it happened. Okay naman na ang lahat Bryan. Ikaw na lang ang hindi pa nakakamove on." Saad niya saakin kung kaya napatingin ako sa kaniya.

"I don't know why but yeah I'm still affected about what happened two years ago. You know what it was actually a heart breaking part of my life. I mean its Errieca from the first place kaya how can I moved on?" Bakas sa boses ko ang lungkot nang sabihin ko iyon sa kaniya.

I know that by this time I'm shouldn't be like this but I can't stop myself.

"I know Bryan. But you know what, you have to move on from the past. Huwag mong hayaang lamunin ka ng nakaraan. Ayos na ang lahat ngayon diba? Kaya ano pang iniisip mo? Wag ka nang magpaapekto sa nakaraan." Saad niya saakin sabay ngiti.

"Bryan pakihawak nga muna si Baby Erl, ayusin ko lang taong mga bulaklak." Sambit saakin ni Aubrey kaya agad akong tumugon at saka inabot mula sa kaniya ang bata.

Nang makuha ko ito ay tiningnan ko ang mukha nito and I can't deny the fact that her look is just like her. I smile and put her in my lap.

Its been two years but I can't completely moved on, and right this time kasabay ng pagpunta namin dito sa sementery ay iiwan ko na rin dito ang ala-ala ng nakaraan. Because Aubrey is totally right that I have to moved on from the past. And right this time ay kakalimutan ko na ang lahat.

"Okay na, akin na si Baby Erl, makikisuyo na lang ako Bryan na........."

"BRYAN MAWHALI KOOOOOOOO." agad kaming natigilan ni Aubrey nang makarinig kami ng pagsigaw mula sa malayo.

"E-errieca?" Nauutal na pagkakasabi ni Aubrey saakin dahil sa hindi rin aiya sigurado sa kaniyang narinig. But I think its her. Agad akong napangiti nang dahil sa narinig ko.

"Damn, it's her. Hahahaha." Natatawa kong pagkakasabi kay Aubrey because Errieca is seriously unbelievable. She's a real definition of crazy woman.

"Seriously? Dito pa talaga sumigaw yang babae na yan? Hahahaha. Binubulabog niya yung mga patay eh." Natawa na rin si Aubrey nang muli itong magsalita at saka napailing.

"BRYAN MAWHALIII KOO. NANDITO NA AKO." sigaw niya saakin ng makita niya ako at saka dali daling tumakbo papalapit saakin.

Nang makalapit siya ay agad niya akong dinamba ng yakap dahilan para pareho kaming matumba sa damuhan.