Z&U
"ဂ်င္းေဟ်ာင္းကိုသြားႀကိဳမလို႔ အစ္ကိုလိုက္ခဲ့မလား"
အျပာေရာင္ T-shirt ကိုၾကယ္သီးတပ္ရင္းလွမ္းေျပာ ေနသည္မို႔ စာအုပ္ဖတ္ျခင္းအမႈကို သူခဏတာရပ္လိုက္မိသည္။ ေဆာ့ဂ်င္ဆိုတဲ့အမည္နာမ သူၾကားရဖို႔ အေတာ့္ကိုစိတ္ပ်က္ေနေသးသည္။
"ကိုယ္ေဆာ့ဂ်င္နဲ႔ ေျပာစရာစကားမ႐ွိဘူး ေတြ႔စရာအေၾကာင္းေရာပဲ မ ႐ွိ ဘူး "
မွန္ထဲကေနျမင္ေနရေသာ အစ္ကို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ အစ္ကိုကတကယ္ပဲ သူ႔ကိုဂ်င္းေဟ်ာင္းနဲ႔ေတာင္ သဝန္မတိုေတာ့ဘူးလား။
"ဘာပဲဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲေလ"
ကိုယ့္ဆီေလ်ွာက္လာၿပီး ကိုယ့္လက္ထဲကစာအုပ္ကိုဖယ္ကာ ေပါင္ေပၚထိုင္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲဝင္ေနသည့္ေယာင္း ပခံုးကိုမခ်င့္မရဲ ျဖစ္ညစ္မိသည္။
"ကိုယ္မသတ္မွတ္ထားဘူးေလ ထားပါေယာင္းသြားႀကိဳျခင္ရင္ႀကိဳပါ ကိုယ္ကေတာ့ ရံုးကိုပဲသြားမယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဒါဆိုလည္းေယာင္းသြားေတာ့မယ္"
ေဘာက္ဆတ္ဆတ္နဲ႔ထြက္သြားတဲ့ေယာင္းကို ခားသိမ္သိမ္ကေနဆြဲၿပီး ပါးျပင္ခပ္ဖြဖြနမ္းေတာ့ ျဖန္းခနဲရဲတတ္လာတဲ့ ပါးေၾကာင့္ အူလိႈက္သဲလိႈက္ရယ္မိေသးသည္။
"ေယာင္းက ႐ွက္ေနတာလား"
"ေတာ္ပါ သြားၿပီ"
အစ္ကို႔ရင္ခြင္ထဲက႐ုန္းထြက္ခါ အျပင္ကိုအျမန္ထြက္လာမိေလသည္။ ရင္ေတြခုန္ရလြန္းလို႔ ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ့္အတိုင္းပဲ။
-----
"ဂ်င္းေဟ်ာင္းဘာကိစၥ႐ွိလို႔ ျပန္လာရတာလည္း"
အနည္းငယ္အသက္အရြယ္ရလာတဲ့ ဂ်င္းေဟ်ာင္းက အခုေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးပိုၾကည့္ေကာင္းလာေလသည္။
သို႔ေသာ္ျငားခံစားခ်က္ေတြကေတာ့ အရင္အတိုင္း ေရျပင္လိုၿငိမ္ေနဆဲ....။
"လက္ထပ္မလို႔ ျပန္လာတာ"
"ေအာ္...."
၁ ႏွစ္ေလာက္ၾကာမွ ျပန္ေတြရသည္မို႔ အေျခအေနက ႏွစ္ေယာက္ၾကား ေအးစက္လို႔..။ ဘယ္သူကမွစမေျပာပဲ ခပ္ေဝးေဝးကိုသာ အၾကည့္ပို႔ေနမိၾကေလသည္။
