Z&U
ထယ္ေယာင္းႏိုးလာေတာ့ အစ္ကိုကမ႐ွိေပ။ တစ္ကိုယ္လံုးကိုက္ခဲကာ လႈပ္ေတာင္ မလုွပ္ျခင္ေပ။
အားယူကာအိပ္ယာထဲကထၿပီး ေလတစ္ဟူးဟူးတိုက္ေနသည့္ ဝရန္တာဘက္ကို ထြက္လာလိုက္ေလသည္။
ဘာရယ္မဟုတ္တဲ့ အစ္ကို႔အေျပာက သူ႔ကိုရင္နာေစဖို႔လံုေလာက္သည္။ ဒါကိုပဲလိမ့္ေတြးလိုက္ ငိုလိုက္နဲ႔ပဲ မူးၿပီးေမ့လဲသြားတာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ အစ္ကို႔ကို ဒုကၡပိုေစမလားလို႔ေတြးကာ အိမ္ေအာက္ကိုဆင္းလာေတာ့ အစ္ကိုက bar မွာထိုင္ကာ ေသာက္ေနေလသည္။
သူေနာက္ကေနဖက္လိုက္ေတာ့ အစ္ကိုကေမာ့ၾကည့္ၿပီးရယ္သည္။ ဒီလိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ရယ္တာဆိုလို႔ အရက္မူးေနတဲ့ခ်ိန္ေလးပဲရယ္တယ္။ သူ႔မွာျမင္ျခင္လြန္းလို႔ျပံဳးျပပါဆိုရင္ေတာင့္ မပြင့္တစ္ပြင့္သာ ရယ္တတ္သည္။ တကယ့္ကိုဆိုးတဲ့ လူဆိုးေကာင္ပါေနာ္ အစ္ကိုက။
"ေသာက္ေနတာလား"
"အင္း မြ"
အင္းလိုက္ရင္း ဖက္ထားတဲ့သူ႔လက္ကိုဆြဲယူကာ မြခနဲနမ္းျပန္သည္။ အေ႐ွ႕ကေနသူ႔လက္ကိုဆြဲထားသည္မို႔ အစ္ကို႔ပုခံုးေပၚ ေမးတင္ကာႏွစ္ေယာက္သား ပါးခ်င္းအပ္သြားေလသည္။
ေျပာပါတယ္ မူးေနရင္အစ္ကိုက လူစိုးပါလို႔။
"ဘာလို႔ေသာက္ေနတာလည္း ပင္ပန္းလို႔လား"
ပါးခ်ိဳင့္ေတြကိုႏွာေခါင္းေလးနဲ႔ ခပ္ဖြဖြနမ္းရင္းေမးေတာ့ အစ္ကိုကရယ္သည္။ သူ႔ဖက္လွည့္လာကာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ႁပြတ္ခနဲထပ္နမ္းသည္။ နမ္းရင္းနမ္းရင္းအ႐ွိန္ပါလာကာ လည္းပင္းေတြကိုပါ ဆြဲစုပ္ေနေလသည္။ ခပ္ျဖည္းျဖည္းတစ္ခ်က္ဖိကိုက္ၿပီး လြတ္ေပးကာ သူ႔မ်က္လံုးေတြကိုခပ္ရဲရဲၾကည့္လာသည္။ အရက္ခိုးေဝေနတဲ့ မ်က္ဝန္းနီစပ္စပ္ရဲ႕အၾကည့္က ရီေဝေဝရယ္။
"ကိုယ္မပင္ပန္းပါဘူး ဒီတိုင္းေသာက္ျခင္လာလို႔ ကိုယ္ေယာင္းအတြက္ ဆန္ျပဳတ္ျပင္ေပးမယ္ ကိုယ္ေႏြးထားတယ္"
အတင္းထကာ ထမင္းစားပြဲဖက္ဦးတည္ေနတဲ့ ခနၶာကိုယ္က အထိန္းအကြတ္မဲ့စြာ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ရယ္။ ေနာက္ကလိုက္ထိန္းေပးေတာ့ သူ႔ပါးျပင္ေတြကိုငံု႔မို႔ကာ နမ္းလာျပန္ေလသည္။ မူးေနသည္မို့ခနၶာကိုယ္ကို မထိန္းႏိုင္၍ ထယ္ေယာင္းအေပၚ မွီတြယ္က်လာၿပီး ဖိကာလက္ေတြက သူ႔ခနၶာကိုယ့္အႏွံ႔ပ်ံ့က်ဲလာသည္။
