Z&U
ဦးေခါင္းကျပင္းထန္စြာ ကိုက္ခဲမႈေၾကာင့္ သူမ်က္လံုးေတြပြင့္လာေလသည္။ သို႔ေသာ္ျငား ထူးဆန္းစြာသူႏိုးလာသည့္ေနရာက အစ္ကိုနဲ႔သူအတူအိပ္တဲ့ မဂၤလာဦးအိပ္ခန္းလည္း မဟုတ္ခဲ့သလို ဧည့္ခန္းကဆိုဖာလည္းမဟုတ္ခဲ့ေပ။
အနည္းငယ္ေမွာင္မိုက္ေနေသာ အခန္းလြတ္တစ္ခန္းသာျဖစ္ေလသည္။
"ကင္ထယ္ေယာင္းက အခုလိုေအးေအးေဆးေဆး ေနေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ဟမ္"
ဘယ္ကေနေျပာေနမွန္းမသိတဲ့ အေမွာင္ထဲက အသံေၾကာင့္ ေဘးဘီဝဲယာကို အလန္႔တၾကား ၾကည့္မိသည္။ သို႔ေသာ္ျငား ဘာကိုမွမေတြ႔ အားလံုးဟာေမွာင္မိုက္ေနဆဲ...။
"ဘာလို႔လဲဟင္ ငါ့ကိုအခုလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး မင္းကေတာ့ ဘာလို႔ေပ်ာ္ေနရတာလည္းဟင္"
တစ္ျဖည္းျဖည္းလင္းျခင္းလာေသာ ေနရာေၾကာင့္ သုသာန္တစ္ခုဆိုတာသိလိုက္ရေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ပါခ့္ဂ်ီမင္းရဲ႕အုတ္ဂူေ႐ွ႕မွာ သူကငုတ္တုပ္ထိုင္ေနမိရက္သား..။ အာေခါင္ျခစ္၍ သူေအာ္ဟစ္ေနမိေသာ္ျငား လည္ပင္းထဲက ဘာသံမွထြက္မလာခဲ့ေပ။ လည္ေခ်ာင္းေတြသာ ကြဲအက္ထြက္သြားမတတ္ နာက်င္ေနေသာ္ျငား အသံဟူ၍ေယာင္လို႔မ်ွ ထြက္မလာခဲ့ပါ။
........ဂ်ီမင္း.....အားးးးးးး........ ငါ....ငါ....အားးးး
"ဘာလို႔လဲဟင္ ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ
ဘာ လို႔ လဲ"
အုတ္ဂူထဲကေန႐ုတ္တရတ္ ထြက္လာေသာ ဂ်ီမင္းအေလာင္းေၾကာင့္ သူအဆမတန္႐ုန္းကန္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ျငား သူ႐ုန္းလို႔မရေျခ။ ထိုေနရာမွာပဲရပ္တန္႔ေနဆဲ လႈပ္မရဆဲသာ။
ပါးျပင္ကဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေသြးစက္လက္ထြက္ေနေသာ ဂ်ီမင္း၏မ်က္ႏွာသည္ နည္းနည္းေလးမွၾကည့္ေပ်ာ္ ႐ွဴေပ်ာ္ျဖစ္မေနပါ။ ဒဏ္ရာမ႐ွိတဲ့ဘက္အျခမ္းက ေပေရေနေသာ ေျမႀကီးေတြေၾကာင့္ အင္မတန္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေနသလို ဒဏ္ရာ႐ွိတဲ့ ဘက္အျခမ္းကလည္း ေသြးတစ္စက္စက္ျဖင့္ သဲေျခပ်က္မတတ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလြန္း လွေလသည္။ တစ္႐ွိန္ထိုးနီးကပ္လာသည့္ထိုမ်က္ႏွာေၾကာင့္ သူတစ္ဆံုးတစ္စေအာ္ဟစ္လိုက္မိေလသည္။ နီးကပ္လာသည့္ ထိုမ်က္ႏွာ၏ေကါ့ညြတ့္ေနသည့္ ႏွခမ္းပါ ေအာက္ကမဲ့ေလးကလည္း သူ႔အတြက္ေျခက္ျခားဖြယ္....။
