Z&U
ေဂ်ာင္ကု ႏႈတ္ခမ္းဆီနီနီေလးကို ႏႈတ္ခမ္းသားေပၚတင္ၿပီး မိတ္ကပ္ပါးပါးတင္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴကို မွန္ထဲကေနတစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနမိသည္။ အျပစ္ကင္းစင္လြန္းပါေသာ မထိရက္မတို႔ရက္ေလာက္ေအာင္ ၾကည့္ေကာင္းလွပါေသာ ဤမ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းေတြထဲ ဒဏ္ရာခပ္ေသးေသးကိုျမင္ေတာ့ ရယ္ခ်င္လာသည္။ ဒီတိုင္းအမွတ္တရေလးအျဖစ္ ခ်န္ထားခဲ့ရံုသာ....။
အရာရာၿပီးဆံုးသင့္ေပမဲ့ သားအတြက္မၿပီးဆံုးေသး ေဂ်ာင္ကုလံုးဝကို အဆံုးအ႐ႈံးမခံႏိုင္ပါ။ ေဂ်ာင္ကုေပးဆပ္ခဲ့ရတာေတြ အကုန္လံုးက ထိုက္ထိုက္တန္တန္ျပန္ရဖို႔အတြက္ႀကီးသာ။
"ေဂ်ာင္ကု အျပင္မွာကင္နန္းဂြၽန္ေရာက္ေနတယ္ ေဂ်ာင္ကုနဲ႔ေတြ့ခ်င္တယ္ေျပာတယ္"
တံခါးကိုခပ္ျဖည္းျဖည္းေခါက္ရင္း ခပ္တိုးတိုးေျပာသည့္ ႏူးနားေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုမွန္ကေနအၾကည့္ကို ခြာလိုက္မိသည္။ သူကိုကိုနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔အခ်ိန္က်ၿပီ။
"ကြၽန္ေတာ္လာခဲ့မယ္"
"ႏူးနားေစာင့္ခိုင္းထားလိုက္မယ္"
ေဂ်ာင္ကုတံခါးမွာေက်ာကပ္ၿပီး ခဏေလာက္စဥ္းစားေနမိသည္။ လိုခ်င္တာေပါ့ အဲ့ဒီ့လူကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာေပါ့ ဒါေပမဲ့လည္းေလ အဲ့ဒီ့လူကအျခားသူအတြက္ျဖစ္ေနေတာ့ ေဂ်ာင္ကုလုယူခ်င္ယံုအျပင္ ဘာ႐ွိမည္နည္း။
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲမသိဘူး CEO kim"
ေဂ်ာင္ကုအသံျသသ်ွသ်ွက အခန္းက်ဥ္းထဲ ျပတ္ျပတ္သားသားထြက္လာေလသည္။ နန္းဂြၽန္ရင္ထဲက တုန္လႈပ္မႈကို ႏွစ္ဆတိုးေစသည္က ေဂ်ာင္ကုရံုးခန္းထဲက ဂ်ီမင္းနဲ႔နန္းဂြၽန္နဲ႔႐ိုက္ထားတဲ့ အလွပံုေလးသာျဖစ္သည္။
"မင္းတကယ္ပဲ ဘယ္သူလဲ ငါ့ယူမဲ့အဲ့ဒီ့ေယာက္်ားကေလးနဲ႔ ဘယ္လိုပက္သက္တာလဲ ဟမ္ လက္စြတ္ေကာ ပံုေကာ ေျပာျပစမ္းပါ ႐ွင္းစမ္းပါ ငါ့ကိုေသျခာေျပာျပစမ္းပါ"
"ကိုကိုက သတိမရတာလား ေမ့ေနတာလား ေမ့ျပစ္တာလား မသိေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ေမ့ျပစ္ဖို႔မစဥ္းစားဖူးဘူး"
ဓာတ္ပံုကိုခါရမ္းေနတဲ့ကိုကိုက ထိုေနရာတြင္ရပ္တန္႔သြားေလသည္။ ဒူးေထာက္က်မတတ္ယိုင္နဲ႔ေနတဲ့ ကိုကိုကို႔ေဂ်ာင္ကုဆြဲေပြ႔ကာ ရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ႔ထားလိုက္မိသည္။ သူ႔ရင္ခြင္ကေသးေပမဲ့ ကိုကို႔အတြက္ဆို လံုေလာက္၏။
