Z&U
ညင္ညင္သာသာနဲ႔ လက္ေတြဖယ္သြာတဲ့ ေဂ်ာင္ကုကို နန္းဂြၽန္ၾကည့္ေနလိုက္ေလသည္။ ဘယ္အတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ္လို အိမ္ေထာင္သည္ကို အခုလို.....။
ေတြးတာပင္မဆံုးလိုက္ ေဘးနားကပ္ထိုင္ၿပီး ဖုန္းထုပ္ကာၾကည့္ေနျပန္ေလသည္။ တြန္းမထုပ္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ကသာ တကယ့္အ႐ူးလို။
"အစ္ကိုသိျခင္လား ကြၽန္ေတာ္အစ္ကိုအေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္သိလည္းဆိုတာ"
ဆံပင္႐ွည္႐ွည္ေတြကို စီးဖို႔အတြက္ လက္ကသတ္ေနသည့္အျပင္ ပါးစပ္ကလည္း သေရကြင္းကို ကိုက္ထားေသးသည္။ ခနၶာကိုယ္က ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲ ဝင္ေတာ့မတတ္ ကိုင္းၫြတ္၍...။
"ကိုယ္မသိျခင္ဘူး ကိုယ့္မွာ ထယ္ေယာင္း႐ွိတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မဝင္စားဘူး"
ဆိုင္သူပိုင္သူ႐ွိေၾကာင္း ျပတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔သာ ျဖတ္ခ်ခံလိုက္ရေလသည္။ ေကာ့ၫြတ္ေနတဲ့ ခါးသြယ္သြယ္က ေယာင္းလို ဗိုက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႔ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။
ေယာင္းငယ္ရဲ႕ ဗိုက္သားအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ႏူးညံ့မႈက ကိုယ္လက္ထဲ ေပ်ာ္ဝင္မတတ္ ျဖစ္ေနေပမဲ့လည္း ေဂ်ာင္ကုကတစ္မ်ိဳးစမ္းသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားတာအစ္ကို"
ခါးေတြကိုသိမ္းဖက္ရင္း ပင္ပန္းမႈမွန္သမ်ွ ထိုေကာင္ေလး ပုခံုးေပၚအံျခမိေတာ့ ေလးညႇင္းနံ႔ေတြက ႏွာေခါင္းထဲသင္းလာေလသည္။ အေနာက္ဖက္က ပန္းအိုးကျဖစ္မည္။
"ကိုယ္က ေယာင္းပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္"
"အဟက္ လိမ္တယ္"
ကိုယ့္ေက်ာကို ခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကေန ခပ္ေႏြးေႏြး အေငြ႔အသက္လို ခံစားရသည္။ ခိုဝင္ဖူးခဲ့တဲ့ ဂ်ီမင္းရဲ႕ရင္ခြင္နဲ႔ တစ္ပံုစံထဲ ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ တူရတာလည္း။
"ကိုယ္မလိမ္ဘူး ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတာ ေယာင္းပဲ႐ွိတယ္"
"ေယာင္းဆိုေတာ့လည္းေယာင္း ေဂ်ာင္ကုဆိုေတာ့လည္း ေဂ်ာင္ကုေပါ့"
ေႏြးေႏြးေထြးေထြး အထိအေတြ႔ေတြၾကား ေယာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာလွလွကို ျမင္ေယာင္မိခ်ိန္မွာေတာ့ ေခါင္းထဲ ဒိန္းခနဲ။ သူဘာေတြလုပ္မိေနတာပါလိမ့္။
တကယ္ပဲ နန္းဂြၽန္မွားေတာ့မလို႔။
