Z&U
"ေဆာ့ဂ်င္ေဟ်ာင္းက အားေနပံုပဲ"
ဧည့္ခန္းမွာေျခခိတ္ထိုင္ေနတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္ေဟ်ာင္းက မည္သူ႔ကိုမွ အားနာဟန္မ႐ွိ သက္ေတာင့္သက္သာ ဝင္ထိုင္လို႔။ ထယ္ေယာင္းခနဲ႔ေသာ္ျငား ျပန္ရတာ ရႊင္ရႊင္ျမဴးျမဴး အျပံဳးေတြသာ။
"ကိုယ္မင္းနဲ႔ေတြ႔ျခင္စိတ္႐ွိမေနဘူး ထယ္ေယာင္း ကိုယ္မင္းရဲ႕ အိမ္ဦးနတ္ႀကီးနဲ႔ပဲ ေတြ႔ျခင္တာ ေဆးရံုကဆင္းလာတာ မၾကာေသးဘူးဆို အနားယူဦး "
ေဆာ့ဂ်င္ေဟ်ာင္းစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းမ်က္ခံုးပင့္မိသြားသည္။ ဘယ္တုန္းက အစ္ကိုနန္းဂြၽန္ကို ဂ႐ုစိုက္တတ္သြားတာပါလိမ့္။
"အနားယူေနတာပါပဲ အခုလည္း"
"ဘာကိစၥလဲ ေဆာ့ဂ်င္ ငါ့ကိုဘာကိစၥေတြ႔ျခင္ရတာလဲ မင္းနဲ႔ ေသျခာေပါက္ ေျပာစရာစကား႐ွိမေနဘူး"
"အမွန္ပဲ ဒါေပမဲ့ငါေျပာစရာ႐ွိတယ္ ေယာင္းခဏဖယ္ေပးပါလား အေရးႀကီးကိစၥေလး.."
နန္းဂြၽန္မ်က္႐ိုးကိုသာ ျဖစ္လိုက္ေလသည္။ ေဆာ့ဂ်င္နဲ႔ သူနဲ႔ေတြ႔ျခင္းက ေကာင္းသည့္အရာေတြ ျဖစ္မလာေသာ္ျငား မေတြ႔လို႔မရသည့္သူေတြလည္းမဟုတ္။
ေယာင္းက အိမ္အေပၚထပ္ကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းတတ္သြားေတာ့မွ ေဆာ့ဂ်င္က ဖမ္းမရတဲ့အျပံဳးနဲ႔ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။ ဒီေကာင္ တကယ္ဘာျဖစ္ျခင္ေနတာလဲ။
"နန္းဂြၽန္ ငါမင္းကိုခင္ခဲ့ဖူးတဲ့သူငယ္ခ်င္းမို႔ သတိေပးမယ္ မင္းရဲ႕ အဲ့ဒီ့အရည္ေတြကို တစ္ျခားသူရဲ႕ခနၶာကိုယ္ထဲဲျပီး ခဲ့ဖူးလား"
"မင္းေပါက္ကရေတြေျပာမယ္ဆိုျပန္ေတာ့"
ဂဂ်ိဳးဂေဂ်ာင္ အေမးေတြကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ နန္းဂြၽန္ျငင္းပယ္မိသည္။ သူလက္လြတ္စပယ္ လုပ္ခဲ့တာဆိုလို႔ ကင္ထယ္ေယာင္းပဲ ႐ွိတယ္။ (ခနၶာကိုယ္ထဲျပီးခဲ႔တာကိဳေျပာတာပါ) ထယ္ေယာင္းကလြဲ ဘယ္သူနဲ႔မွဘာကိုမွ မလုပ္.....။
အေတြးမဆံုးခင္ ဝင္လာတဲ့အေတြးေၾကာင့္ နန္းဂြၽန္ကိုယ့္ပါးကို ႐ိုက္ျခင္မိသြားေလသည္။
အဲ့ဒီ့ေန႔က ဂ်ီမင္းေလးနဲ႔ေတာ့..............။
