Z&U
နန္းဂြၽန္ ကိုရီးယားေျမေပၚ ေျချခမိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ နာက်င္မႈေတြအလံုးလိုက္အရင္းလိုက္ဝင္လာသည္။ သူဘယ္တုန္းကမွ သူမ်ားအေပၚနာက်င္ေစသည့္ စိတ္ႏွင့္ မျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္ျငား ကင္ထယ္ေယာင္း အေပၚမွာေတာ့ ဥေပကၡာေတြသာ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးခဲ့သည္။
ကိုရီးယားကလြဲလို႔ ဘယ္မွမသြားတတ္ဘူးတဲ့။ ေသျခာေပါက္ ဂ်ယ္ဂ်ဴးကြၽန္မွာသာ ႐ွိလိမ့္မည္။ သဘာဝ အလွတရားေတြကို သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ေကာင္ေလး။
နန္းဂြၽန္ နာက်င္လာေသာ မ်က္ဝန္းအိမ္ကို လက္ဖေနာင့္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြဖိကာသုပ္လိုက္သည္။ မ်က္ရည္ေတြကေပါလာလိုက္တာ။
"boss ဂ်ယ္ဂ်ဴးကြၽန္းတန္းသြားမွာလား အဲ့မွာကင္ထယ္ေယာင္း႐ွိပါတယ္"
"ဂ်ယ္ဂ်ဴးမွာ show ပြဲတစ္ခု ႐ွိတယ္မဟုတ္လား"
"ဟုတ္ မနက္ျဖန္ ညမွပါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီက အဖြဲသစ္ကိုဖိတ္ထားတာပါ ၄၅ မီနစ္ေလာက္ပဲ ေဖ်ာ္ေျဖရံုပါ"
"ငါတို႔အခုသြားမယ္ အခုလုပ္ရမဲ့ စာရြက္စာတမ္းအခ်ိဳ႕ျပေပး ၿပီးရင္ ငါမ႐ွိတဲ့ရက္အတြင္း ကုမၸဏီကကိစၥအဝဝကိုေျပာ"
နန္းဂြၽန္လာႀကိဳေသာ အတြင္းေရးမႉးကို အလုပ္ကိစၥအခ်ိဳ႕ ေမးလိုက္သည္။
"boss ကိုကြၽန္ေတာ္ေျပာထားခဲ့သလိုပဲ boss ေပ်ာက္သြားေတာ့ လန္႔ၾကေပမဲ့ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ကေနဒါလို႔ေျပာထားေတာ့ သူတို႔လည္း သိပ္ေထြေထြထူးထူး မစဥ္းစားၾကပါဘူး boss ေျပာသလို ကင္းထယ္ေယာင္းက ကင္ေဆာ့ဂ်င္နဲ႔ လက္မထပ္ခဲ့ပါဘူး"
"ရၿပီ ထားလိုက္ေတာ့ ဘာအေၾကာင္းမွ မေျပာနဲ႔ေတာ့ ငါနားခ်င္ၿပီ"
"ဟုတ္ boss"
မဆိုင္တဲ့ အေျကာင္းေတြထည့္ေျပာေနေသာ အတြင္းေရးမွူးကို သူဥေပကၡာျပဳ၍ လက္ထဲက ပြဲခ်ိန္ျပေသာစာရြက္ကို ေဘးထားလိုက္ၿပီး နန္းဂြၽန္ထိုင္ခံုကိုမွီလိုက္ေတာ့သည္။ နာက်ဥ္လာေသာ ႏွလံုးသားပတ္ဝန္းက်င္က အသားမက်ေသး သလိုမ်ိဳးတစ္ဒိတ္ဒိတ္ရမ္းခါေနသည္။
တစ္ရိပ္ရိပ္ေျပးေနေသာ ကားေပၚေလးတြင္ နန္းဂြၽန္အိပ္ေနပါေသာ္ျငား အိပ္လို႔မေပ်ာ္ေပ။ ေယာင္းနဲ႔ေတြ႔ခဲ့ရင္ဆိုေသာအသိက အနည္းငယ္ကသိကေအာက္ျဖစ္၏။ ေတြ႔ရေအာင္ သြားေသာ္ျငား ေတြ႔ရင္ဘာေတြေျပာရမလဲ ဘာေတြလုပ္ရမလဲ နန္းဂြၽန္မသိပါ။
