Çözülmeye Hasret Düğümün || Berna Aslıhan

-23-

Bölüm şarkımız;
Demir Demirkan - Aşktan Öte
Keyifli okumalar.

•••

Sevda'nın vücudumun her yerine ulaşan dokunuşları beni kendimden geçirirken titrek bir nefes aldım. Boynumda, göğsümde hatta kasıklarımda...

Kesinlikle bir rüyanın içerisindeydim. Buna adım gibi emindim. Ne hâlde uyuduğum göz önünde bulundurulursa sanırım bu rüyayı görmem çok normaldi. Ancak itiraf etmem gerekirse ergenliğimden beri böyle bir rüya gördüğümü hatırlamıyordum.

Dokunuşları öylesine gerçekçiydi ki bir an rüya görüp görmediğim konusunda ikileme düştüm. Ancak bana yaşattığı duygular henüz gerçekleşemeyecek şeylerdi.

Benden intikam alacağını fısıldayarak uyumuştu ya, şu an hiçbir çaba sarf etmeden o intikamı rüyamda misli misli alıyordu. Beni zevkten kıvrandırıp tam son noktaya geldiği anda duruyordu.

Ancak bu defaki farklıydı. Gerçekten daha fazla dayanacağımı sanmıyordum. Hani rüyada olduğunu bilirsin ama yine de kaptırırsın ya kendini benimki de öyle bir şeydi işte.

Rüyada olduğumun köpek gibi farkındaydım ama umurumda bile değildi. Geceden kalma, yarım kalmışlık hissinden sonra buna ihtiyacım vardı.

Ne olursa olsun deyip kendimi rüyaya teslim ettim. Tam daha fazla dayanacak gücümün kalmadığı noktada şöyle bir ses duydum:

"Ali, uyan hadi."

Hayır, hayır! Şimdi değil!

Duymazdan gelmek istesem de ses kendini yineledi.

"Ali'm hadi! Geç kalacağız."

Rüya küçük bir puf sesiyle yok olurken memnuniyetsiz bir ifadeyle gözlerimi araladım. Sevda, kollarımın arasında, bal gözlerini gözlerime dikmişti.

Aramıza ne ara toplandığını bilmediğim battaniyeye şükrettim. On beş yaşında bir ergen gibi düştüğüm durumu görmesine gerçek anlamda dayanamazdım.

Aklımı dağıtmaya çalışırken sanki hiçbir şey yokmuş gibi gülümsedim. "Günaydın."

Gözlerinde muzip bir ifade vardı ama bir şey söylemedi.

Anladı mı lan acaba?

Belli etmemeye çalışarak battaniyeyi sıyırıp aşağıya doğru kaçamak bir bakış attım. Sorun yoktu.

"Sana da günaydın. Kalkalım artık. İşe geç kalacağım yoksa."

Başımı olumlu yönde sallayıp dudaklarımı alnına bastırdıktan sonra yattığım yerde doğruldum. Duvardaki saati kontrol ettiğimde yediye geldiğini gördüm.

Gözlerimi ovuştururken bir an evde yalnız olmadığımızı hatırladım. "Bizi gören oldu mu acaba?"

Sevda başını iki yana salladı. "Okul yok. Kursa da öğlen gidecekler. Bütün gece ders çalıştılar zaten. Buraya geldiklerini sanmıyorum."

Rahatlamayla karışık bir nefes aldım. İki bacaksızdan çekindiğimden değildi de bizimkiler gelince durumu yumurtlarlarsa Fuat amcanın güvenini sarsacak olmak beni korkutmuştu.

Sevda, ayağa kalkıp aşağı ittirdiğim battaniyeye uzandı. "Sen hazırlan. Ben de mutfağa geçeyim."

"Tamam."

Battaniyeyi katlayıp kanepeye bırakırken onu izledim. Dün gece üzerimize bir battaniye almadığımıza emindim. Sevda sanki bu sorumu duymuş gibi cevap verdi.