YETİŞKİN İÇERİK!
"Yaklaşsana," dedi. Kaşlarımı çattım ve öne doğru biraz daha eğildim. "Sorun ne?" Diye sorduktan hemen sonra yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve iri eliyle ensemi kavrayarak dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.
Lavinia çiçekleri ölümlüdü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy ve yorum yapmayıunutmayın!
Instagram;
Lavinyaofficialpagee xsudde0
⚫
🎼New Mown🎼
3.BÖLÜM:
"YABANCININ RUHU"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kıvılcımı söndüremezsen, ateşi zapt edemezsin.
Tolstoy
Her ne kadar savaşırsam savaşayım kazandım. Kazanmayı kaybederek öğrendim. Düşmanım güçlüydü ve beni alt edebileceğini sanıyordu. Vazgeçmedim, ve kazanmayı istedim. Başarının getirdiği hiçlik beni ayakta tuttu. Annemin yüzü gözlerimin önüne geldiğinde kaybetmeyeceğimi anladım.
Kazandım.
Babam masanın en baş köşesine oturduğunda tabağındaki balığı çatalına sertçe sapladı. Çatalındaki balığı ağzına götürdü ve yanındaki kadehten kırmızı şarabını yudumlamaya başladı. Masada sadece tek ikimiz vardık, onlarca çeşit yemek masasına kurulmuştu. Babam ellerini önünde birleştirerek bana baktı.
"Kaybedeceksin."
Babama baktığımda yüz hatları gergindi, ve bir o kadarda rahat görünüyordu. Sessizlik ikimize de bulaşmıştı. Sessizliği bozdum.
"Kazanmayı, kayıp ederek öğrendim." Babam tekrardan önündeki balığı yemeye başladığında gözlerimi kısarak ona baktım. Ne demek istediğini sorgular gibiydi. "Kaybetmeni istemiyorum Deniz," dedi. Beni kaybetmekten değil, sadece adını lekelememem gerektiğini ima ediyordu. Babamı tanıyordum. En ufak yanlışım bile bana onun en ağır cezalarıyla birlikte geri dönüyordu. Babam balığını yemeyi bıraktı ve oturduğu sandalyeden doğrularak bana baktı. "En ufak yanlışına tahammülüm yok, bunu sakın unutma."
