YETİŞKİN İÇERİK!
"Yaklaşsana," dedi. Kaşlarımı çattım ve öne doğru biraz daha eğildim. "Sorun ne?" Diye sorduktan hemen sonra yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve iri eliyle ensemi kavrayarak dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.
Lavinia çiçekleri ölümlüdü...
Bugün sizlere dahafarklı bir bölüm sunacağım. Bu bölümdiğerlerinden daha farklı. Bu hikaye Ateş Yeşilyurt'un hikayesi. Özel bir bölüm Dikkatliokumayı unutmayın.
Sizleri seviyorum, sevgilerle Sude.
14.01
🎼IN The End - Tommee Profitt🎼
15. BÖLÜM:
"ATEŞ YEŞİLTURT"
Keyifli okumalar! Oy ve yorum atmayıunutmayın!
Avcı, avlamak için bekler. Av ise avlanmak için.
🕯🕯🕯
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hissettiklerim bir fazlası olduğunda, kendim olduğumu öğrendim. İsmim belliydi, peki ya ruhum o kime aitti? Benden alınan başka bir can, bana gün verdi. Gün geçtikçe düşmanımı iyi tanıdım. Şimdi karşımdaydı, o adam babamdı.
Babamla bir hayatın gölgesiyle yaşadık, aileydik ama düşmandık. Sırdaştık, aramızda dostluk vardı. Biz babamla her şeydik, bir o kadarda hiçbir şey. Omzumu sıktığında, ben yanındayım demekti. Kötü günümde yanımda olmadı. Bundan öncede böyleydi bundan sonrası da böyle olmuştu.
Bir gün babamın bana, "Düşmanını iyi tanı," dediğini hatırlıyordum. Omzumu sıkarak, "Bilmezsen seni arkandan bıçaklar," derdi. Zaman geçti ve yaşım arttı. Düşmanımı tanıdım ve hep tanıyarak büyüdüm.
"Kendinden değil, zamandan kork çünkü o bir daha asla gelmez." Babamın söylediği söz o gün bende terk edildi. Daha da bana uğramadı. Sustu ve o cümle o masada kaldı. Benimle. İçimden bir ses, "Acı bazı şeyleri öğretir," dedi. Acı bazı şeyleri öğretiyordu.
***
20.11.2002
İri kar taneleri, gök yüzünden süzülürken küçük çocuk heyecanla yerinden doğruldu ve kapıya baktı. Annesini bekliyordu, onun gelmesini ve ona sarılmasını istiyordu. Dış kapı açılırken, küçük çocuk heyecanla yerinden doğrularak, "Anne," diye fısıldadı. Küçük minik ayaklarıyla koşturarak kapıya doğru ilerledi.
İlk gördüğü şeyle tebessüm oluştu.
Annesinin burnu soğuktan kızarmıştı. Burası dağ eviydi ve babası, karısını ve çocuğunu buraya, dağ evine getirmişti. Annesi montunu çıkardı ve küçük çocuğa eğildi. Yanağını öperek, "Özledim minik bebeğimi," diye fısıldadı. Küçük çocuk bezeli harflerle heyecanla konuştu. "Bugün büyüdüm değil mi anne?"
