YETİŞKİN İÇERİK!
"Yaklaşsana," dedi. Kaşlarımı çattım ve öne doğru biraz daha eğildim. "Sorun ne?" Diye sorduktan hemen sonra yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve iri eliyle ensemi kavrayarak dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.
Lavinia çiçekleri ölümlüdü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎼Ocean elsa and emilie🎼
8.BÖLÜM:
"SESSİZ ÇIĞLIKLAR"
⚫
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiç kimse olmak istediği yerde değil.
Savaşın ardındaki kaybediş, düştüğünde yerde kalkmaktı.
Düştüğüm yolları yürüyerek değil koşarak geride bıraktım. Onlar sana karanlığı izletecek, ve sen aydınlıkta kalacaksın.
Oysaki hiç kimse olmak istediği yerde değildi.
Ayakta durmaya, küçükken babamın beni evde istemediği anda başlamıştım. Büyümeden bir insan nasıl akıllanırdı? Yaşadıkları için.
Gidecek kimsem yoktu. Küçüktüm. Ben ne yapacaktım?
Sahi beni kim isterdi ki?
Evimizin önündeki o sokaklara kimse uğramazdı. Perişandık. Evde yemek istediğim hiçbir şey yoktu.
Açtım. Hem de çok.
Saatlerce. Günlerce, aç kalmıştım. Babam bana yemek vermemişti. Bir odada kitli kalarak, cezamın bitmesini beklerdim. Babam beni bir odanın içine kilitlemişti. Sessiz ve sakince babamın öfkesinin geçmesini, ve kendisini kontrol etmesini istemiştim.
