YETİŞKİN İÇERİK!
"Yaklaşsana," dedi. Kaşlarımı çattım ve öne doğru biraz daha eğildim. "Sorun ne?" Diye sorduktan hemen sonra yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve iri eliyle ensemi kavrayarak dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.
Lavinia çiçekleri ölümlüdü...
Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin asklarım, öpüldünüz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. YARALAR VE ACILAR
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Söylesene, pişmanlığın zaman duyduğu ihtiyaç neye yarar?"
☂︎
İnsan sadece kötü hissettiğinde mi birine sığınma ihtiyacı duyardı?
Yada her zaman sırtını yaslayacak birinimi arardı?
Deniz Aksoy.
Benim güzel kalpli canımın içi olan abim.
O benden gideli tamı tamına sekiz ay olmuştu. Koskoca sekiz ay, onsuz geçirmiştim. Onu kendi ellerimle toprağa verirken kendi çocukluğumu da onunla beraber toprağın altına gömmüştüm. Peki ya babam? Annem? Onlarında canı benim ki kadar acımış mıydı?
Hayır.
Bir baba evladını para karşılığında öldürtebilir miydi? Hangi vicdan, hangi akıl, hangi mantık bu işkenceye katlanabilirdi ki? Rüzgar sarı saçlarıma vurduğunda saçlarım yer yer dağıldı ve yüzüme uçuştu. Patlamaya hazır bir volkan gibiydim.
Derin bir nefes aldım ve başımı iki yana sallayarak Savaş'ın yanına doğru koştum. "Allah senin belanı versin!" Avazım çıktığı kadar bağırdığımda acımı yere göğe sığdıramamıştım. Sanki bağırdığımda her şey çözülecek gibiydi. Ellerimi Savaş'ın yakalarını bulduğunda yüzüne bir tokat attım.
"Nasıl yaparsın bunu Savaş? Sen bunu bana nasıl yaparsın?" Delirmiş gibi omuzlarına vururken Ateş'in ellerini belimde hissettim. Herkes bize bakıyor, bazıları ayıplıyor bazıları ise sadece haber içinde video çekiyordu.
