YETİŞKİN İÇERİK!
"Yaklaşsana," dedi. Kaşlarımı çattım ve öne doğru biraz daha eğildim. "Sorun ne?" Diye sorduktan hemen sonra yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve iri eliyle ensemi kavrayarak dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.
Lavinia çiçekleri ölümlüdü...
Ateş Yeşilyurt, iyiki varsın, iyiki seni tanıdım ve iyiki bizimlesin. Nice senelere.
Bugün son bölümü yayımlıyorum. İkinci kitap henüz ne zaman gelecek bilmiyorum ama bir süre buralarda olmayacağım. Duyuruları Instagram hesabımdan mutlaka duyururum. Kendinize iyi bakın.
Sevgilerle, Sude.
Oy ve yorumlarınızı bekliyor olacağım. Instagram, xsudde ve Lavinyaofficialpagee. Twitter, sude_baspinar.
Keyifli okumalar!
You are a Memory
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben o her Kasım ayında, senin doğduğun gün öldüm.
İnsan varlığı geçicidir. Yeryüzüne ait bir iz bırakmak istediklerinde sadece o anı yeryüzünde aitlik kazanamaz, ondan sonrası ise insanların zihinlerinde gerçek bir kalıcılık sağlar.
Ateş, bende söz istediğinde ilk başta sustum. Bir an daldım, bu sessizliğim üzerine Ateş bana seslendiğinde tek bir cümle ağzımdan çıktı. "Benden neden böyle bir söz istediğini bilmiyorum," demiştim. Sanki o istediği için söz vereceğimi sanmıştı ama yanıldığını söylediğim cümleyi duyduktan sonra anladım.
Söz kalıcıdır, yerine getirmesen de söz verdiğin kişiye değer veriyorsun demektir.Bunun karşılığı değer vermekti. Söz vermeden önce, bu sözün doğuracağı felaketler vardı. Bunu hissetmekten çok biliyordum. Şöminenin karşısında ikimiz birbirimize bakıyorduk. Ev sıcaktı, dışarıda ki kardan çıkan fırtınaya rağmen.
"Söz vermek için, bu sözü tutmak gerekir Ateş," diye mırıldandım yeşil gözlerine bakarken. "Bu sözü istediğine göre, bana karşı yanlış bir şey yaptın."
Gözlerini kıstı. "Sadece içimin rahat etmesini istiyorum. Yoksa sana karşı hata yaptığımı da nereden çıkardın?" Ateş'in duyguları farklıydı. Bir anda başka bir insana bile dönüşebiliyordu. Derin bir nefes aldım ve kollarının arasından çıkmaya çalıştım ama beni sıkıca kavradı. "Ben ölümsüz değilim Ateş. İnsanım, ayrıca sana bu sözü veremem." Kaşlarını çattı.
