YETİŞKİN İÇERİK!
"Yaklaşsana," dedi. Kaşlarımı çattım ve öne doğru biraz daha eğildim. "Sorun ne?" Diye sorduktan hemen sonra yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve iri eliyle ensemi kavrayarak dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.
Lavinia çiçekleri ölümlüdü...
Sevgilerle, Sude Oy ve yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir yanımız karanlık, diğer yanımız ışıktı.
Karanlığın ardından bir ışık göründüğünde onun çıkışı umut olurdu. Uzakta bir yerlerde ışığı görüyordum ama ona ulaşamadan, o ışık yok olmuştu. Aynı yerde ışığın söndüğünü izledim, izledim, izledim.
Şimdi ise karanlıktan tekrar bir ışık yükseldi.
Elimdeki telefonu sıkıca kavradım. Mesajı okuduğumda gözlerimi kıstım. Kendimdeydim ama bir o kadar duymuyor gibiydim.
Seni özledim.
Hislerimi sana karşı tarif edemiyorum ama seni gerçekten çok özledim Ateş. Bana tekrardan bir şans ver, inan bana boşa çıkarmayacağım. Adresi beni aradığında söyleyeceğim.
23.00
Diğer bir mesajı okudum.
Seni tanıyorum, beni unutmadın.
23.40
Uygulamadan çıktığımda yüzümü ekrandan kaldırdım ve Ateş'e baktım. Beni izliyordu. Boynumdaki kolyeyi hissettim an rahatsız oldum. Bu haksızlıktı. "Siz..." Sözümü kesti.
"Biz diye bir şey olmadı," dedi keskin bir sesle. "O benim hiçbir şeyim bile olamaz." Yanımdan uzaklaşarak yatağa oturdu ve ellerini geriye bırakarak yatağa yaslandı. Bakışları bendeydi. Telefonu umursamazca yatağa attığımda gözlerimin içine bakıyordu.
"Melis'le hiç konuştun mu?" diye sorduğumda kaşları havalandı. "Bu konu daha ne kadar uzayacak?" Derin bir nefes aldım. "Sana bir soru sordum Ateş. Melis ile ne zamandan beridir konuşuyorsun?"
Kaşlarını çattı. "Anlamayacaksın," diye mırıldandı. "Konuşmadık. Sadece bugün yazdı. Ayrıca neyin açıklamasını yapıyorum." Telefonu başıyla işaret etti. "Mesajlara bak. Başka bir şey yok."
